شبکه جم در حالی برای جذب اهالی موسیقی تبلیغ می‌کند که برخی افراد که تجربه کار در عرصه موسیقی در خارج از کشور را دارند، این تبلیغات را سرابی بیش نمی‌دانند.
شهدای ایران: آنها شکارچی‌اند. شکارچی هم کاری جز پهن کردن دام و کمین کردن در نقطه‌ای دور از چشم‌ها ندارد. او باید بهترین نقطه را برای پنهان شدن و بهترین نقطه ضعف‌ها را برای ضربه زدن به شکار پیدا کند تا بتواند به بهترین حالت ممکن از شرایط بهره ببرد. این روزها و در شرایط کم و بیش ناامن موسیقی کشورمان که سیاستگذاری‌های مناسبی برای حمایت و جذب جوانان مستعد این عرصه وجود ندارد، شبکه جم درصدد است دامش را مقابل آهنگسازان، نوازنده‌ها، خوانندگان و فعالان موسیقی در ایران پهن کند.
پس از جذب تعدادی از بازیگران که البته برخی از آنها از پیوستن به این شبکه اظهار نارضایتی هم کرده‌اند، حالا نوبت به موزیسین‌ها رسیده است و ظاهر جم قصد دارد از آنها هم چهره‌هایی از اینجا رانده و از آنجا مانده بسازد و با تبلیغ‌های خوشرنگ و لعاب نشان دهد که امکانات کار و پیشرفت برای این افراد در شبکه‌های مختلف گروه جم فراهم است.
آن طرف هیچ خبری نیست
یکی از خوانندگان جوان که چند سالی است به ایران برگشته و با اخذ مجوزهای لازم تیتراژ چند برنامه تلویزیونی را هم خوانده است و فعالیت رسمی خود را در عرصه موسیقی در کشور ادامه می‌دهد، تجربه رفتن به خارج از ایران را برای کار در عرصه موسیقی یکی از بزرگ‌ترین اشتباهاتش می‌داند.
او به جام‌جم می‌گوید: هر چند در ایران موسیقی با اما و اگرهای زیادی روبه‌روست، اما با همه سختی‌ها باید ماند و همین جا زمینه کار حرفه‌ای را فراهم کرد، آن طرف هیچ خبری نیست و هیچ کس برای جوان ایرانی فرش قرمز پهن نکرده است.
این خواننده که دوست ندارد، نامش در این گزارش ذکر شود، بیان می‌کند: اگر اینجا با مشکل گرفتن مجوز از ارشاد و پیدا کردن اسپانسر روبه‌روییم، آن طرف با هزار و یک مشکل دیگر روبه‌رو هستیم. اگر کسی بتواند نگاه عاقلانه به شرایط داشته باشد، می‌بیند هر قدر دامنه فعالیت موسیقی پاپ در ایران آزادانه‌تر شده، موسیقی پاپ آن طرف بیشتر شکست خورده، بنابراین رفتن از اساس اشتباه است.
او تاکید می‌کند: تمام جذابیت‌هایی که کار کردن موسیقی در خارج از ایران دارد، سرابی بیش نیست. وقتی آدم وارد کار می‌شود می‌بیند هیچ چیز در میان نیست، اغلب در موسیقی جا مانده‌اند و چون دستشان خالی است، می‌خواهند عقب‌ماندگی‌هایشان را با جوان‌های ایرانی پر کنند. زیاد هم دیده ایم که ترانه، تنظیم و حتی برخی آهنگ‌های خواننده‌های معروف آن سوی آب را جوانان ایرانی همین جا می‌سازند و برایشان می‌فرستند، یعنی موسیقی آن طرف کاملا تعطیل شده است.
هر چند این خواننده تجربه همکاری با جم را نداشته، اما اظهار می‌کند: همه مثل هم هستند و هیچ تفاوتی ندارند. مگر جم با بازیگرانی که جذب کرده چه کرده است؟ آیا اثر خوب و تاثیرگذاری خلق کرده است؟ مسلما نه. حتی شنیده‌ام که برخی اطرافیانم این فیلم‌ها را مسخره می‌کنند و بازی‌های گذشته برخی از این بازیگران را یادآوری می‌کنند و می‌گویند حیف فلانی که رفت و حالا این نقش‌ها را بازی می‌کند.
او در پایان سخنانش می‌گوید: به همه جوانان می‌گویم فریب این حرف‌ها را نخورید. اگر اینجا نتوانید موفق شوید، محال است آن طرف بتوانید. هر چه هست همین جاست، بمانید و برای آنچه می‌خواهید، تلاش کنید. اینجا کسی درصدد سوء استفاده و سیاسی کردن چهره شما نیست، اینجا با همه چارچوب‌ها و قوانین دست و پا گیر، از آن طرف آزادتر هستید و لااقل اختیار کار دست خودتان است.
فعالیت رژیم اسرائیل و جم در کشورهای همسایه
البته این نخستین دخالت جم در عرصه موسیقی نیست. چندی پیش رحیم شهریاری، خواننده معروف موسیقی آذری کنسرت گذاشتن در کشورهای همسایه را کاری دشوار دانست که پشت پرده‌های دیگری دارد. او در این باره به جام‌جم توضیح می‌دهد: همان‌طور که چندی پیش اعلام کردم موقعیت کنسرت گذاشتن در کشورهای همسایه صورتی پیدا کرده است که آدم ترجیح می‌دهد قیدش را بزند.
او ادامه می‌دهد: من برای برگزاری کنسرت به شهرهای باکو، نخجوان و آنتالیا دعوت شدم و نرفتم. هیچ وقت هم حاضر نیستم به این دعوت‌ها پاسخ مثبت بدهم. پشت این کنسرت‌ها، برگزارکنندگان اسرائیلی هستند.
بخش دیگر هم کنسرت‌گذاران همین شبکه جم هستند که قصد بهره‌برداری مالی از کنسرت‌های خوانندگان ایرانی و همچنین دخالت در عرصه موسیقی را دارند.
ما چه کرده‌ایم؟
حمیدرضا نوربخش، مدیرعامل خانه موسیقی بخش عمده‌ای از مشکلات را مربوط به برخوردی می‌داند که ما داخل کشور با موسیقی داریم. او به جام‌جم می‌گوید: بنده نمی‌دانم این شبکه‌ها در دست چه کسانی هستند و چه اهدافی دارند، اما شکی نیست که تا به حال حرکت فرهنگی از آنها ندیده‌ایم و می‌دانیم هیچ وقت قصد کمک به فرهنگ و هنر را نداشته‌اند.
او می‌افزاید: در این‌که شبکه جم دنبال مقاصد خودش است، شکی وجود ندارد اما اگر نگاه بهتری بیندازیم، می‌بینیم که ما با جوانان مستعد عرصه موسیقی چگونه رفتار کرده‌ایم.
اگر شرایط برای زندگی و کار هنرمندان چه بازیگر و چه موزیسین در داخل کشور فراهم باشد، مسلما آنها حاضر به جلای وطن نخواهند شد. بهتر است مسئولان از خودشان بپرسند چه اتفاقی افتاده که این تبلیغ‌ها می‌تواند برای جوانان جذاب باشد.
مدیر عامل خانه موسیقی اظهار می‌کند: هر روز بر تعداد فارغ‌التحصیلان موسیقی افزوده می‌شود، در حالی‌که ما هیچ فکری برای آینده‌شان نکرده‌ایم. در میان این جوانان، استعدادهای شگفت‌انگیزی وجود دارد که فضایی برای کار ندارند و ممکن است در برابر وسوسه‌های تبلیغی جذاب این شبکه‌ها جلای وطن کنند.
پس از جذب تعدادی از بازیگران که البته برخی از آنها از پیوستن به این شبکه اظهار نارضایتی هم کرده‌اند، حالا نوبت به موزیسین‌ها رسیده است و ظاهر جم قصد دارد از آنها هم چهره‌هایی از اینجا رانده و از آنجا مانده بسازد و با تبلیغ‌های خوشرنگ و لعاب نشان دهد که امکانات کار و پیشرفت برای این افراد در شبکه‌های مختلف گروه جم فراهم است.
آن طرف هیچ خبری نیست
یکی از خوانندگان جوان که چند سالی است به ایران برگشته و با اخذ مجوزهای لازم تیتراژ چند برنامه تلویزیونی را هم خوانده است و فعالیت رسمی خود را در عرصه موسیقی در کشور ادامه می‌دهد، تجربه رفتن به خارج از ایران را برای کار در عرصه موسیقی یکی از بزرگ‌ترین اشتباهاتش می‌داند.
او به جام‌جم می‌گوید: هر چند در ایران موسیقی با اما و اگرهای زیادی روبه‌روست، اما با همه سختی‌ها باید ماند و همین جا زمینه کار حرفه‌ای را فراهم کرد، آن طرف هیچ خبری نیست و هیچ کس برای جوان ایرانی فرش قرمز پهن نکرده است.
این خواننده که دوست ندارد، نامش در این گزارش ذکر شود، بیان می‌کند: اگر اینجا با مشکل گرفتن مجوز از ارشاد و پیدا کردن اسپانسر روبه‌روییم، آن طرف با هزار و یک مشکل دیگر روبه‌رو هستیم. اگر کسی بتواند نگاه عاقلانه به شرایط داشته باشد، می‌بیند هر قدر دامنه فعالیت موسیقی پاپ در ایران آزادانه‌تر شده، موسیقی پاپ آن طرف بیشتر شکست خورده، بنابراین رفتن از اساس اشتباه است.
او تاکید می‌کند: تمام جذابیت‌هایی که کار کردن موسیقی در خارج از ایران دارد، سرابی بیش نیست. وقتی آدم وارد کار می‌شود می‌بیند هیچ چیز در میان نیست، اغلب در موسیقی جا مانده‌اند و چون دستشان خالی است، می‌خواهند عقب‌ماندگی‌هایشان را با جوان‌های ایرانی پر کنند. زیاد هم دیده ایم که ترانه، تنظیم و حتی برخی آهنگ‌های خواننده‌های معروف آن سوی آب را جوانان ایرانی همین جا می‌سازند و برایشان می‌فرستند، یعنی موسیقی آن طرف کاملا تعطیل شده است.
هر چند این خواننده تجربه همکاری با جم را نداشته، اما اظهار می‌کند: همه مثل هم هستند و هیچ تفاوتی ندارند. مگر جم با بازیگرانی که جذب کرده چه کرده است؟ آیا اثر خوب و تاثیرگذاری خلق کرده است؟ مسلما نه. حتی شنیده‌ام که برخی اطرافیانم این فیلم‌ها را مسخره می‌کنند و بازی‌های گذشته برخی از این بازیگران را یادآوری می‌کنند و می‌گویند حیف فلانی که رفت و حالا این نقش‌ها را بازی می‌کند.
او در پایان سخنانش می‌گوید: به همه جوانان می‌گویم فریب این حرف‌ها را نخورید. اگر اینجا نتوانید موفق شوید، محال است آن طرف بتوانید. هر چه هست همین جاست، بمانید و برای آنچه می‌خواهید، تلاش کنید. اینجا کسی درصدد سوء استفاده و سیاسی کردن چهره شما نیست، اینجا با همه چارچوب‌ها و قوانین دست و پا گیر، از آن طرف آزادتر هستید و لااقل اختیار کار دست خودتان است.
فعالیت رژیم اسرائیل و جم در کشورهای همسایه
البته این نخستین دخالت جم در عرصه موسیقی نیست. چندی پیش رحیم شهریاری، خواننده معروف موسیقی آذری کنسرت گذاشتن در کشورهای همسایه را کاری دشوار دانست که پشت پرده‌های دیگری دارد. او در این باره به جام‌جم توضیح می‌دهد: همان‌طور که چندی پیش اعلام کردم موقعیت کنسرت گذاشتن در کشورهای همسایه صورتی پیدا کرده است که آدم ترجیح می‌دهد قیدش را بزند.
او ادامه می‌دهد: من برای برگزاری کنسرت به شهرهای باکو، نخجوان و آنتالیا دعوت شدم و نرفتم. هیچ وقت هم حاضر نیستم به این دعوت‌ها پاسخ مثبت بدهم. پشت این کنسرت‌ها، برگزارکنندگان اسرائیلی هستند.
بخش دیگر هم کنسرت‌گذاران همین شبکه جم هستند که قصد بهره‌برداری مالی از کنسرت‌های خوانندگان ایرانی و همچنین دخالت در عرصه موسیقی را دارند.
ما چه کرده‌ایم؟
حمیدرضا نوربخش، مدیرعامل خانه موسیقی بخش عمده‌ای از مشکلات را مربوط به برخوردی می‌داند که ما داخل کشور با موسیقی داریم. او به جام‌جم می‌گوید: بنده نمی‌دانم این شبکه‌ها در دست چه کسانی هستند و چه اهدافی دارند، اما شکی نیست که تا به حال حرکت فرهنگی از آنها ندیده‌ایم و می‌دانیم هیچ وقت قصد کمک به فرهنگ و هنر را نداشته‌اند.
او می‌افزاید: در این‌که شبکه جم دنبال مقاصد خودش است، شکی وجود ندارد اما اگر نگاه بهتری بیندازیم، می‌بینیم که ما با جوانان مستعد عرصه موسیقی چگونه رفتار کرده‌ایم.
اگر شرایط برای زندگی و کار هنرمندان چه بازیگر و چه موزیسین در داخل کشور فراهم باشد، مسلما آنها حاضر به جلای وطن نخواهند شد. بهتر است مسئولان از خودشان بپرسند چه اتفاقی افتاده که این تبلیغ‌ها می‌تواند برای جوانان جذاب باشد.
مدیر عامل خانه موسیقی اظهار می‌کند: هر روز بر تعداد فارغ‌التحصیلان موسیقی افزوده می‌شود، در حالی‌که ما هیچ فکری برای آینده‌شان نکرده‌ایم. در میان این جوانان، استعدادهای شگفت‌انگیزی وجود دارد که فضایی برای کار ندارند و ممکن است در برابر وسوسه‌های تبلیغی جذاب این شبکه‌ها جلای وطن کنند.
