...

قدم اول اختلاس

و حقوق و پاداش نجومی گرفتن

و حذف فرهنگ ایثار و شهادت

کوتاه کردن دست رزمندگان و جانبازان بالاخص ه درصد از امور جامعه است .

و اول از فقیر نگاه داشتن اینان شروع کردند .

که غم و قصه نان اینان را فرتوت کند . خاموش کند و مطیع کند و فرمانردار کند .

...

مظلوم جانبازان زير25 درصد و رزمندگان سلحشور....

هل من ناصر ينصرني

خدالعنت کند نمایندگانی که درمقابل اختلاسهای ملیاردی گردن خم می کنند زیرا شاید خودشان هم منفعتی برده باشند ولی درمقابل عده ای که خالصانه وازسن جوانی جانشان را فدا نمودند تا همین نماینده بتواند براحتی حکومت نماید و مشمول افرادی چون داعش نگردد گردن کلفتی وادعای محافظت ازحقوق بیت المال را می نمایند بیچاره اگر رزمنده ضعیف شد پایه های قدرت خودت نتزلزل می گردد داعش و همون بعثیها بیخ گوشتان هستند لااقل اگر نمک راخورده ائید نمک دان رانشکنید

خدالعنت کند نمایندگانی که درمقابل اختلاسهای ملیاردی گردن خم می کنند زیرا شاید خودشان هم منفعتی برده باشند ولی درمقابل عده ای که خالصانه وازسن جوانی جانشان را فدا نمودند تا همین نماینده بتواند براحتی حکومت نماید و مشمول افرادی چون داعش نگردد گردن کلفتی وادعای محافظت ازحقوق بیت المال را می نمایند بیچاره اگر رزمنده ضعیف شد پایه های قدرت خودت نتزلزل می گردد داعش و همون بعثیها بیخ گوشتان هستند لااقل اگر نمک راخورده ائید نمک دان رانشکنید

سلام علیکم و با درود به ایثارگران و رزمندگان دفاع مقدس که ندای وجدانی و پیام واجب کفائی بودن امام را لبیک گفته و جانانه در مقابل خصم سراپا مصلح ایستادند و از نهال انقلاب و سرزمین مادری خود دفاع کردند،و چنین بود که امام راحل فرمودند من بر دست و بازوی رزمندگان بوسه میزنم و به این بوسه افتخار میکنم، ولی افسوس که هم‌اکنون بعد از گذشت حدود ۳۵ سال و با وجود رهنمودهای مقام معظم رهبری در مناسبات مختلف در خصوص توجه به قشر جانباز و رزمنده و مستمندان مردمی انقلاب و نارضایتی مردم از حیث مشکلات مادی و اقتصادی (که اخیرا نیز در فرمایشات خود بیان نمودند) ولی گوئی که مسئولین امر شنوائی خود رااز دست داده و زبانشان الکن و قلم آنها در دفاع از این وارثان واقعی انقلاب شکسته است و متاسفانه این درد برای رزمندگان دفاع مقدس که بسیاری از آنها حتی در چند عملیات در مناطق جنگی غرب و جنوب شرکت داشته اند و در همان موقع بدلیل شدت آتش دشمن در منطقه و پهنای جغرافیای وسیعی از عملیات با ترکش توپ و خمپاره زخمی شده اند و در همان صبح بعد از عملیات بطور سرپائی و موقتااز خونریزی آنها جلوگیری شده و چند روز بعد بخاطر وضعیت جسمانی به مرخصی پشت جبهه رفته اند که جانی بگیرند و دو باره در اعزام بسیج مردمی در جبهه حضور یابند، و یا اینکه اگر بعضا شدت جراحات بگونه ای بود که نمی توانستند موقتا با خارج نمودن ترکش ها راهی خانه و پشت جبهه شوند، به طرق مختلف به مراکز درمانی همه مناطق بزرگ و کوچک شهری اعم از بیمارستان،درمانگاه،و حتی زایشگاه جهت معالجه اعزام می گردیدند و در خیلی از این مراکز درمانی اصلا بایگانی منظم و مدونی برا نگهداری مدارک بالینی رزمندگان تحت معالجه و مداوا وجود نداشت و کسیکه جان خود را بدون هیچ چشم داشت مادی بر کف گرفته بود و بصورت بسیجی به جبهه رفته بود در آن موقعیتی که انبوه عظیم مجروحین بعد از عملیات ها به مراکز درمانی فرستاده میشدند،اصلا به فکر تهیه و درست کردن پرونده و سابقه معالجه و مدارک درمانی نبودند،و خیلی از برادران جانباز عزیز که حق آ نان نیز در شرایط و با قوانین فعلی مورد اجحاف قرار گرفته است بطور تصادفی دارای مدارک پزشکی شده اند و یا در همان
اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد پی گیر جانبازی خود شده اند و به افتخار رسمی جانبازی نائل شده اند (و توانسته اند در هر کاری که با تلاش خود مشغول شده و یا نتوانسته اند در جائی شغلی برای خود بیابند) آن عزیزان توانسته اند از اندک مزایای قانونی بهره مند شوند. ولی روی سخنم به بزرگواران تصمیم گیرنده در مورد رزمندگانی که با شرایط موصوف یا مشابه فوق که توضیح داده شد روبرو شده اند، و در تهیه قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران هیچ توجهی به آ نان نگردیده است، و مضاف برآن متاسفانه در متن این قانون نیز اشتباهاتی آمده است که خود آن قانون را نقض مینماید بطور مثال در اول متن قانون ایثارگر را اعم از هر یک از جانبازان و رزمندگان میدانند ولی در بند های ما هوی بعدی آن قانون در مورد خدمات رسانی به ایثارگران ،متاسفانه رزمندگان را از جانبازان و ایثارگران مستثنی کرده اند و ...............!. ای کاش در تهیه این قانون از چند رزمنده دفاع مقدس که جز نیرو های صف و عملیاتی که با گوشت و پوست و استخوان خود جبهه و جنگ را تجربه کرده اند هم کمک مشاوره ای گرفته میشد که بلکه با گذشت چندین دهه واقعا یک طرح جامع قابل اجرا که همه ایثارگران و رزمندگان که درواقع از یک جنس هستند در بر می گرفت.
رزمنده ای داوطلب هستم که دانشگاه و تحصیل خود را برای مدتی ترک کردم و ازطریق بسیج دانشجویی در سال۶۵ و ۶۴به جبهه اعزام شدم ودر دو عملیات کربلای ۴و۵ حضور داشتم سال ۶۹ فارغ التحصیل در رده کارشناسی شدم و بعدا نیز کارشناسی ارشد خود را گرفته ام ولی هم‌اکنون با گذشت حدود ۲۶ سال در یکی از شرکت های دولتی که در یک دهه گذشته خصولتی شده است با حقوق دریافتی ۱۴۰۰،۰۰۰ تومان با داشتن چند نفر عائله و با پنجاه سال سن وداشتن عوارض جسمی و روحی ناشی از جنگ با قرداد رسمی دولتی مشغول بکار هستم و بخصوص تاهنگامیکه اینجا به اصطلاح خصوصی شده است،هر از چند گاهی رده مدیریت آن عوض شده و متاسفانه هیچ کس صادقانه بفکر تولید و کار نیست و بشدت تبعیض در پرداخت حقوق وجود دارد که به انحا مختلف به تازه رسیدگان استخدامی بدون هیچ بازدهی مثبتی و یا به تعداد افرادی خاصی که مورد سلیقه و در باند خودشان
است حقوق های بالائی غیر از پایه قانونی حقوقی پرداخت میشود و متاسفانه دردناکتر آ ن که خود را موجه و مذهبی و انقلابی هم قلمداد میکنند. تعدادی از جانبازان عزیز نیزبا دلی پر و مغموم طبق قانون با اندک حقوقی بخاطر نداشتن جایگاه شغلی بازنشسته شده اند و رزمندگانی چون بنده اصلا محلی از اعراب ندارم و اگر اعتراضی به وضعیت خودم بکنم
با کمال تاسف درد ناک با چسباندن انواع برچسب ها و از طریق ارتباطاتی که هست موجبات تضییع بیشتر همین حقوق اندک را فراهم می نمایند.
حالا خود قضاوت کنید بنده رزمنده وضعیت معیشت و روزگارم این است، وای به حال رزمنده ای که همین حقوق اندک بخور و نمیر هم ندارند.
درسال ۹۴ شاهد شهادت مظلومان همسنگرم شدم ،ایثارگری شیمیائی که پس از چندین ماه آرزوی مرگ در زیر کپسول اکسیژن با داشتن چندین فرزند و حقوق جانبازی زیر خط فقر به لقاالله پیوست و یا دیگر از دوستان رزمنده و بعدا جانباز نیز به گونه ای مشابه در دی ۹۵شهید شد و یا یکی از همسنگران که آن موقع در جبهه جنوب و منطقه شلمچه مسئول حفاظت عملیات بود که در جبهه در سال ۶۵شهید شد و الان خانواده اش در پایین شهر در محله قدیمی و بدون امکانات زندگی میکنند ودر شرکت تولیدی که بنده هم آنجا هستم پسر بزرگ آن شهید بزرگواردر شغل کارگری با منت و حقوق حداقل کار میکند و تازه آقایان مدیران آن مجموعه و یا دیگرانی که به هر شکل نور چشمی هستند با حقوق های بالا به غیر از هدایا و رانت ناشی از ارتباطات برخوردار ند و هرروز بر مقام و ثروت خود با ظاهری ریاکارانه می افزایند، ولی در موقع رشادت و بروز خدائی ناکرده جنگی دیگر،خبری از این مسئولین و مدیران نیست و باید دوباره به رغم ظلم هائی که به رزمندگان رفته باید فرزندان آنها بار جنگ و دفاع را متحمل شوند ،باشد که مسئولین رده بالا مومن به انقلاب و رهبری معظم چاره ای بیندیشند. والسلام