دو هفته پیش پیله کرد به پدر که من هم می خواهم مثل دوستانم بروم بازی را ببینم. پدر دلش نیامد بگوید کارم را چه کنم. دلش نیامد بگوید یک روز بیکار ماندن یعنی خلل در نان آوری خانواده. قول داد و قولش را عملی کرد.

 

حالا حال پسرک حال بازرگانی است که همه حجره اش را مقابل چشمش آلو زده اند. منجنیق وار سنگ ها باریدن گرفت. پدر خودش را سپر پسر کرد. سنگ و سنگ و سنگ!

 

این شاهنامه پلشت را کدام نابلد نوشته؟ رستم چرا دارد مقابل چشم های سهرابش زخمی می شود؟ این فوتبال است یا جنگ جهانی؟ درمان مظلومیت این هوادارها با آیین نامه و تبصره و تنبیه نمی شود.

 

خدایا مُشتی از آن گِل هایی که ما، اشرف مخلوقات را با آن ساختی نداری؟ بی زحمت یک فرغون لطفا! قد گِل های ساخت فوعون ها. قد گِل های همه خودخواه های خود خدا خوانده. می خواهیم در این فوتبال را گِل بگیریم.»