نامش حسين است و خسرو خاور مي خوانندش ، اهل يكي از روستاهاي اطراف شهرستان ميبد در استان يزد.

سال ٦٢ وقتي كه ٣٥ ساله و نانوا بود، بسيجي شد و به جبهه ها رفت . در عمليات خيبر بشدت مجروح شد و ضمن از دست دادن دو چشمش، فك ها بيني و صورتش هم بشدت اسيب ديد، در ٣٣ سال گذشته دستكم ٢٥ بار عمل جراحي شده تا به اين شكل و شمايل در امده است . . .

همسر صبورش سال گذشته به رحمت الهي پيوست، فرزندان و نوه هايش مي گويند با وجود اينكه برخي ها از ديدن صورت بابا و بابابزرگشان هراس دارند، انان جز زيبايي در صورت بابا حسين هيچ نمي بينند.

خودش هم با اين وضعيت خود را جانباز نمي داند !

در سومين شب از يادواره شهيد گمنام و ٢٦٤ شهيد كارمند استان يزد كه مفتخر به اجرا و روايتگري در ان بودم، موفق به ديدار روي ماهشان شدم . . .

حاج حسين مي گفت بايد قدردان شهيدان مان و خانواده هاشان باشيم و يادمان نرود كه انان براي چه رفتند و چه كردند .

به نيابت از طرف همه حاضران در يادواره، شما دوستان و سروران و همراهان ارجمندم، و همه مردم قدرشناس ايران، بر صورت و پيشاني و دستان پاك حاج حسين بوسه زدم و بر اين بوسه، افتخار مي كنم . . .

روح بابا رجب شاد، شش دنگ حواسمان به بابا رجب هاي اطرافمان باشد و قدرشان را بدانيم كه اينان به راستي #ذخاير_نظام هستند و بس.

*جام نیوز