سردار حاج حسین همدانی از سال 1390 به عنوان مستشار عالی در حالی به کشور سوریه  برای دفاع از حریم اهل بیت به ویژه حرم حضرت زینب (س) می‌رود که این کشور در حال سقوط بود. تا آن جایی که کاخ ریاست جمهوری همواره مورد هدف قرار می‌گرفت. تکفیری‌ها و جبهه النصره 4 سال به دنبال شهادت سردار بودند و یک مرتبه در محل سکونت خودش مورد هدف اسلحه های دور برد و دوربین دار قرار گرفت که به سرانجام نرسید. سردار صرف نظر از امنیت در حرم حضرت زینب (س)، سازماندهی، برنامه‌ریزی برای ارتش سوریه و تشکیل بسیج مردمی در سوریه را عهده‌دار بود و نیروهای 16 استان سوریه را به تفکیک سازماندهی کرد.




سردار شاهرگ حیاتی دشمن در نوار حماس را که از طریق آن صهیونیسم و جبهه النصره تأمین مالی و تجهیزاتی می‌شدند از بین برد و پس از آن بود که آرامشی در سوریه برای برگزاری یک انتخابات برقرار شد. بنابراین سوریه و مردم آن مدیون سردار همدانی و همکارانش هستند. به قول مفسرین نطامی دنیا سردار همدانی در جنگ‌های پارتیزانی تخصص بسیار خوبی داشت و شخصیت کاریزماتیک و جاذبه سردار باعث شد میان شیعه و سنی در آن مناطق وحدت به وجود بیاید. انتخاب شهید همدانی به عنوان مستشار نظامی در سوریه به دلیل شناخت دقیق سردار قاسم سلیمانی و سرلشکر جعفری از تخصص های وی از زمان دفاع مقدس بود. بعد از شهید شوشتری به سردار همدانی شیخ طایفه می گفتند. محبوبیت زیادی در میان بسیجیان سطح کشور داشتند دو دوره در کشور جانشین فرماندهی نیروی مقاومت بسیج را بر عهده داشتند. شهید سردار همدانی دارای 2 فرزند پسر و 2 فرزند دختر است. فرزند بزرگ وی وهب نام دارد که به همین علت سردار در سوریه به نام ابووهب مشهور بود.

 

 

 

یکی از خصوصیات سردار اخلاص بود، و در همه سطوح زندگیشان هر کاری که انجام می دادند برای رضای خداوند بود. حتی حضرت آقا هم در سخنانشان بر روی اخلاص بالای ایشان در کارهایشان تاکید داشتند. اگر طرف مقابلشان یک نوجوان بود و یا یک مسئول بلند پایه تفاوتی نداشت ، ایشان در برخورد با افراد حدود الهی را رعایت می کردند.

 

شجاعت سردار قابل بیان نیست. و شجاعتشان زبان زد خاص و عام است. کسانی که همرزم سردار بودند به این نکته اذعان دارند که شجاعت ایشان کم نظیر بوده. روزهای اول جنگ شهید شاه حسینی از فرماندهان غرب کشور، توسط کومله دمکرات ها به شهادت می رسد و پیکرشان در جایی قرار می گیرد که همه ترس داشتند وارد آن منطقه شوند، سردار پیکر شهید را به عقب بر می گردانند. 

 

سردار یک رفتار شناس خوب بودند. و برخوردشان با هر کسی متناسب با شغل و رفتار طرف مقابلش بود، با هنرمندان، نظامیان، جوانان ، مسولین با هر کدام به روش خاص خودشان صحبت می کردند. 

 

شهید یک قدرت تحلیل سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و در همه مسایل داشتند و مسایل مختلف روز را تحلیل و گاهی پیش بینی هم می کردند. 

و ایشان یک فرد بسیار ولایت پذیر بودند و خودشان را سرباز ولایت می دانستند ، آلبومی از حضرت امام و مقام معظم رهبری داشت و هر وقت دلش می گرفت آن را نگاه می کرد. و همیشه می گفتند ما باید مسائل و مشکلات را بررسی و حل کنیم قبل از آنکه مقام معظم رهبری بخواهند حرفی بزنند باید زمینه مسایل را آماده کنیم و حرفهای حضرت آقا را عملیاتی می کردند. یعنی ضحبت هایی را آقا اگر شب بیان می کردند ایشان از همان شب تصمیم می گرفتند که چگونه حرفهای ایشان را در زندگی و کار عملیاتی کنند. 

 

ایشان اهل هیات و مجالس روضه بودند و همیشه می گفتند رزمنده های هشت سال دفاع مقدس اکثرشان در همین مساجد و هیات ها تربیت شدند و راهی جبهه شدند و همیشه به جوانان و نوجوانان نصیحت می کردند که با مساجد و هیات ها انس بگیرند و سنگر را خالی نکنند. 

 

ایشان یک کتابخانه بسیار بزرگ در منزل داشتند و بسیار اهل مطالعه بودند و در همه زمینه ها مطالعه داشتند. 

 

اهل عبادت و علی الخصوص در نیمه های شب، و تا پایان عمر با برکتشان نماز شبهایشان ترک نشد. 

 

سردار یک مدیر فرهنگی بودند. فرهنگ را به خوبی می شناختند و در زمینه مسایل فرهنگی هم بسیار فعالیت داشتند و موفق هم عمل کرده بودند. 

 

جانشین پروری می کردند، بدین معنا که ایشان نیرو های خودشان را به گونه ای تربیت می کردند که بعد از سالها هر کدامشان یک فرمانده بزرگ از ارکان نظام شده اند. و در بین نیروهایشان استعدادیابی می کردند و کسانی که آمادگی رشد و بالندگی داشتند را کمک می کردند. 

 

شهید از دوران قبل از انقلاب در حوادث پر فراز و نشیب آن زمان تجربه های بسیاری کسب کردند و با کوله باری از تجربه در همه مقاطع از زمان پیروزی انقلاب تا این اواخر عمرشان جان و مال و آبرویشان را برای انقلاب گذاشته بودند و نعمت انقلاب را یک نعمت بزرگ می دانستند.

 

به یاد نداریم که ایشان یک مرتبه نا امید شده باشند و یا اینکه حرفهای ناامیدی بزنند. همیشه نسبت به آینده و مسایل مختلف یک نگاه امیدوارانه داشتند و انتهای کار را همیشه موفقیت و پیروزی می دیدند. 

 

 

ایشان یک روحیه ایثار که در محل کار داشتند در منزل هم داشتند اما هیچوقت نسبت به مادرم یا ما تحکم نداشتند. مادرم همیشه می گویند به یاد ندارم ایشان به من گفته باشند برای من حتی یک لیوان آب بیاور با اینکه من خودم قبل از اینکه بگوید برایش می آوردم، اما ایشان از من درخواست نمی کردند. و همیشه به مادرم و ما توصیه به ساده زیستی می کردند و به ما که فرزندانش بودیم می گفت: شما هم مثل بقیه هستید و شایسته سالاری باید در جامعه حاکم شود.  شاید افراد دیگری باشند که از شما شایسته تر باشند و هیچ وقت نگذاشتند از موقعیت ایشان استفاده و یا سوء استفاده کنیم. ایشان بسیار مهربان بودند. با اینکه همیشه یک مدت زمان کوتاهی منزل بودند، اما همین مدت کم هم آنقدر در حق ما و مادرمان خوبی می کردند که تلافی نبودن هایش را پر می کرد. هیچ وقت از موقعیت هایشان و جایگاهی که قرار می گرفتند برای ما در منزل نمی گفتند. سالها پیش من کوچک بودم و پدر در یک جایگاه جدیدی مشغول به کار شده بودند. همسر یکی از همکاران به مادرم زنگ زده بود و تبریک گفته بود، مادرم گفته بودند من بی اطلاع هستم و تا پدرم به منزل آمدند از دستشان ناراحت بودند که چرا برای ما چنین موضوعی را نگفتید. اصلا برای پدر بنده موقعیت و منصب‌های این دنیایی مهم نبود. اگر می گفتند بیا به عنوان یک بسیجی در یک پایگاه فعالیت کن و یا به عنوان یک فرمانده در خط مقدم باش برایش هیچ فرقی نمی‌کرد و با جان و دل فعالیتش را انجام می داد. 

 

 

ایشان در سن 65 سالگی شهید شدند و این در حالی بود که داماد و عروس و نوه داشتند. از سنین جوانی در مبارزات انقلابی و زمان جنگ را دیدند و با تمام وجود درک کردند و ناملایمات بعد از جنگ را چشیدند و و تا پای آرمان های انقلاب تا پای جان ماند. هجمه هایی که به انقلاب وارد می شد و فتنه های وارد شده به نظام را دید و تا آنجایی که می توانست با آنها مقابله کرد. و همانند حبیب ابن مظاهر از جوانی تا پیری اش پای اسلام ماند و با دشمنان اسلام جنگیدند. 

 

 

در سالهای 53 و یا 54 که پدرم با مادرم هنوز ازدواج نکرده بودند یک کتاب ایشان مطالعه می کردند که از زندگی وهب بوده، و ایشان شیفته شخصیت وهب شهید کربلا می شود و زندگی وهب برایش جالب بوده خودش زن تازه ازدواج کرده اش و مادرش را همراه خودش به میدان معرکه می آورد و هر آنچه را که داشته برای امامش فدا می کند. همان موقع پدرم با خودش عهد می‌کند اگر از این مبارزات علیه رژیم شاهنشاهی زنده ماندم و ازدواج کردم و خداوند به بنده فرزند پسری عنایت کرد نامش را وهب می گذارم. 

 

 

ایشان تازه از ماموریت برگشته بودند و هنوز دو روز اینجا نبودن که مادرم یکشنبه 12 مهر ساعت هفت شب بود تماس گرفتند و گفتند پدرتان می خواهد به ماموریت برود و حتما به منزل ما بیایید. وقتی رفتیم به آنجا ایشان حال و هوایی خاص داشتند و نورانیتی خاص را همه ما در چهره شان درک می کردیم. یک سری صحبت ها و توصیه هایی به من و برادرم داشتند و در بین صحبت هایشان گفتند این سفر من یک سفر بی بازگشت خواهد بود و من حتما شهید می شوم. و فردای آن روز به دیدار حضرت آقا رفته بودند و راهی سوریه شدند وقتی می خواستند بروند مادرم ایشان را سه مرتبه از زیر قرآن رد میکنند و ایشان انگشترهایی که در دستان مبارکش بوده را به مادرم می دهند و ووسایلشان را هم با خودشان نمی برند و ساک و یک دست لباس بیشتر نمی برند و داخل هواپیما که می نشینند یک پیامک خداحافظی برای مادرم می‌فرستند. و در چهارشنبه شانزدهم مهر ماه سال 94 به شهادت رسیدند. 

 

 

از همه مردم از نو جوان تا جوان و میانسال و حتی کهنسالان می خواهیم که زندگی ایشان را مطالعه بفرمایند، چرا که ایشان از نوجوانی تا کهنسالی‌شان در هر مقطعی می توانند الگو باشند. کتابهایی که تا کنون از زندگی ایشان نوشته شده: ساعت 16 به وقت حلب، پیغام ماهی ها، مهتاب خین و نرم افزار مجاهدین بدون مرز. و ایشان در وصیت نامه شان یک درخواست داشته اند که "از همه آشنایان و دوستان می‌خواهم در صورت امکان یک روز برایم نماز و روزه به جای آورند؛ اگر ان‌شاءالله در آن عالم دیگر باز هم در کنار شما عزیزان باشم، جبران کنم!"