جنگ لاذقیه را به ویرانه تبدیل کرده اما زیاد شعبو همچنان به مکانی که در آن متولد شده عشق می‌ورزد و با وجود جنگ و ویرانی حاضر به ترک آن نیست. لاذقیه ناامن شده و در 5 سال اخیر بیش از 250 هزار نفر خانه و کاشانه‌شان را در این شهر از دست داده‌اند اما شعبو در همین شهر جنگ‌زده همچنان با امید به حیات خود ادامه می‌دهد.

زیاد شعبو درباره شرایط زندگی‌اش در لاذقیه اظهار داشت: «قبل از اینکه جنگ در سوریه شروع شود اینجا صلح بود و همه از زندگی در این کشور احساس خوشبختی می‌کردند اما حالا داعش همه شرایط را تغییر داده و حالا همه تحت هدف آنها قرار گرفته‌اند. زمانی که 11 ساله بودم و به مدرسه می‌رفتم ما در مسابقات شرکت می‌کردیم و در یکی از همین مسابقات بود که سرمربی تیم هوتین مرا دید و پیشنهاد داد که به عضویت تیمش درآیم.»

شعبو از همان دوران نوجوانی ملی‌پوش شد که با تیم ملی سوریه به کشورهای مختلف جهان سفر کند. از شرق آسیا گرفته تا آمریکای جنوبی و اروپا و در حین همین سفرها بارها برای تیم ملی سوریه هم گلزنی کرد. او با انجام 75 بازی ملی موفق شد 23 گل به ثمر برساند و 5 سال هم به عنوان کاپیتان تیم ملی سوریه به میدان رفت. وی در سال 85 با عقد قراردادی رسمی به تیم پرسپولیس یکی از تیم‌های باشگاهی سرشناس در آسیا پیوست و در خط حمله برای این تیم ایرانی به میدان رفت.

در سال 2011 با شروع جنگ وی از فعالیت در تیم ملی سوریه اعلام بازنشستگی کرد. شعبو در این زمینه عنوان کرد:«وقتی جنگ در سوریه شروع شد ما در آن روزها فکر می‌کردیم که خیلی زود این جنگ به پایان خواهد رسید. در آن شرایط من هم تیمی نداشتم و هر روز شاهد بمب‌گذاری و انفجارها در سطح کشور بودیم. کسی جرات نمی‌کرد از خانه‌اش بیرون بیاید و واقعا همه چیز برای شهروندان ما غم‌‌انگیز بود. خوشبختانه پس از گذشت زمان دولت، لاذقیه را از چنگ تروریست‌ها نجات داد.»

شعبو ادامه داد: «دراین شرایط زندگی کردن در سوریه و لاذقیه کار سختی است و همه چیز گران است اما خوشبختانه من از دوران بازیگری‌ام ذخیره مالی داشته‌ام و می‌توانم برای خانواده‌ام هزینه کنم. در سوریه وقتی شما یک ستاره هستید، همه می‌خواهند با شما سلام و علیک داشته باشند و با شما عکس بگیرند اما من با همین چیزها زندگی می‌کنم. بچه‌هایم را به زمین فوتبال می‌برم و به آنها فوتبال را آموزش می‌دهم. فرزندانم علاوه بر فوتبال به موسیقی هم علاقه دارند و من به آنها گیتار را هم آموزش می‌دهم.هر دو روز یکبار جلسات آموزش تمرین فوتبال را در لاذقیه دارم. از زمانی که داعش به اینجا حمله کرده و هر از چند گاهی که با راکت زمین‌های فوتبال را بمباران می‌کند خانواده‌ها اجازه نمی‌دهند بچه‌هایشان به تمرین فوتبال بیایند و آموزش ببینند و لغو تمرین برای من جای تعجب ندارد، هرچند خودم به تمرین می‌روم. خیلی از بازیکنان به سوئد و آلمان مهاجرت کردند تا مثل پناهنده‌ها باشند.»