شهدای ایران:1- علی جنتی در جمع خبرنگاران پیرامون آخرین وضعیت شجریان اظهار داشت: در نهایت خانواده ایشان تصمیم گرفتند آقای شجریان را به ایران بیاورند ما دورادور در جریان درمان استاد بودیم اما با کمک وزیر بهداشت در نهایت تجهیزات پزشکی در منزل وی تعبیه شد تا ایشان تحت درمان باشند.



2- حاجی نفس زنان حرفهایش را ادامه داد،یکدفعه بغض راه گلویش را گرفت،گفت:برای گرفتن کپسول اکسیژن به بنیاد رفته بودم گفتند:نداریم ،باید بمانید تا از دیگری بگیریم! می دانید این حرف یعنی چه؟!

یعنی باید منتظر ماند تا یک همسنگر دیگرم شهید شود تا کپسولش به من برسد!!... یعنی من باید دعا کنم....(دیگر نتوانست حرفش را ادامه دهد)

3- توی جبهه آرپی جی زن بود، همه می شناختنش! روز اولی که رفت نوجوانی 13 ساله بود اما دلی بزرگ داشت، می گفت یک شب توی عملیات اینقدر گلوله در کردیم که از گوشم خون آمد، اما گفتم محاله بذارم حرف آقا روح الله زمین بماند.... حالا سالها از آن دوران گذشته و آرپی جی زن قصه ما ،گرد پیری بر صورتش نشسته است و دیگر آن حال و هوا و قبراقی دوران جنگ را ندارد روی طاقچه منزلشان پر دارو است ،قرص های اعصاب و آرام بخش . دخترش گفت: عمو، بابا که قاطی کنه هیچ کس جلودارش نیست! همه چیز را می شکنه، همه را می زنه، نگاه کنید با چاقو به بدن خودش زده و این همه بخیه خورده... دختر اشکهایش سررازیر شد و گفت: عمو، بابام خرجی نداره،هرچی می دهند خرج دارو می کنیم،خودمان هم می رویم در سالن های غذاخوری و... نظافت می کنیم.

آرپی چی زن بعد از حرفهای دخترش سرش را پایین انداخت و همسرش گفت: مگر خرج ما چقدر برای این دولت کمرشکنه؟ما که توقع زیادی و گردشهای آنچنانی که نداریم چرا به ما که می رسند همه چی تمام می شود؟! و فقط بلدند بگویند بودجه نیست و نداریم.

4- داشتم با خودم حساب می کردم که از پایان جنگ تا حالا چقدر گذاشته است؟28 سال گذاشته است و حاج محمد هنوز توی آسایشگاه است، هنوز فکر می کرد توی کانال است و بچه ها محاصره شدند. بهش گفتم: حاجی خانه نمی روید؟ گفت: تحمل نداریم، بودنمان آنها را اذیت می کند، اینطوری هم ما راحتیم و هم آنها!!

سخن آخر: اینها استاد اخلاق و معرفت و دلاوری بودند، به قول یکی از همین دلاوران: ما که بخیل نیستیم و از جیب ما که نمی خواهند بدهند اما همان قدر که به فلان هنرمند و بازیکن و... بها می دهند ما را نیز فراموش نکنند!! فلان رزمنده و فرمانده دوران جنگ در غریبی جان ندهد و برای درمان به همه  التماس و خواهش نکند، همین.

تازه اینها همه افتخارشون این است که برای این انقلاب و کشورشان هستی خود و سلامتیشان را معامله کردند و به سان بعضی ها نبودند که حتی پخش صدایشان را از رسانه ملی و یا پخش آن را بر روی تصاویر انقلابی، کسر شأن خود بدانند!

اینان با همه درددلهایشان حاضر نیستند حتی برای لحظه ای دل دشمنان اسلام و انقلاب را با سخنی شاد کنند و اینها هنوز هم خار چشم ضدانقلاب و لیبرال صفتان و دشمنان نظام اسلامی هستند .

*علیرضا صالحی‌زاده