به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ چند روزی است  که یک نامه عذرخواهی سعید مرتضوی در فضای رسانه ای حواشی ای ایجاد کرده است که مهمترین حاشیه آن درخواست اعدام مرتضوی توسط حجت الاسلام زائری است.

زائری می گوید: بقای جمهوری اسلامی به اعتماد عمومی و اعتقاد مردمی وابسته است و اعتقاد مردم به عوامل گوناگونی همچون رأی دادگاه مرتضوی بستگی دارد.

جرم او تنها قتل قربانیان مظلوم کهریزک و معمای پیچیده زهرا کاظمی نیست و اتهام او نیز فقط اختلاس ها و دروغ ها و پرونده های مطبوعاتی و ... نیست. بسیار نکته های وحشتناک هست که اگر روزی فضای لازم فراهم شود شاید بر زبان ها بیاید و به گوش ها برسد. وی به همین دلیل درخواست اعدام می کند و تنها راه حل را اعدام مرتضوی می داند.

فارغ از اینکه جرم مرتضوی چیست و چه محاکمه ای برای او نشان عدالت است که تشخیص آن در صلاحیت این رسانه نیست واکنش رائری را باید با یادآوری یک حادثه مشترک با سعید مرتضوی سنجید تا مشخص شود علت اصرار زائری برای اعدام مرتضوی چیست؟!

اگر به جرایمی که زائری برای مرتضوی برشمرده است دقت کنید، در مورد نشریه هایی صحبت کرده است با برخورد مرتضوی مواجه شده است.

زائری مدیر مسئول نشریه خانه بوده است که  در دهه ۱۳۷۰ فعالیت می‌کرد، هفته نامه‌ای كه در دورهٔ فعالیت خود روزنامه‌نگاراني مانند «فرناز قاضی‌زاده» مجري شبكه بي.بي.سي را پرورش داد.

این نشریه در زمان مرتضوی به جرم توهین به نماز و امام (ره) و بعد از مطالبه عمومی و تجمع طلاب قم بازداشت می شود و کارش به دادگاه مطبوعات می کشد.

دادگاه ویزه روحانیت پرونده مرتضوی و نشریه اش را به دادگاه عمومی ارسال می کند تا در هیئت منصفه مطبوعات به ریاست قاضی مرتضوی به جرمش رسیدگی شود و در آن جلسه هیئت منصفه به اتفاق آرا وی را مجرم دانسته و مرتضوی نیز او را محکوم می کند.

حالا دو دهه از آن زمان گذشته است و زائری که این روزها به عنوان شخصیت نزدیک برخی از سیاسیون مطرح شده است درخواست اعدام مرتضوی را می کند.

حالا باید اندیشید که به راستی زائری برای برقراری عدالت و یا رسیدگی درست به جرایم مرتضوی دلسوز شده است و یا به دنبال تسویه حساب شخصی با مرتضوی ای است که در پرونده زائری فقط وظیفه اش را انجام داده بود؟!