اختلافات میان اصلاح‌طلبان هر روز پر رنگ‌تر می‌شود. در شرایطی در روزهای گذشته رسانه‌های اصلاح طلب تلاش می‌کردند تا چهره‌ای متحد و واحد از اصلاح‌طلبان مخابره کنند و با بسیج کردن تمامی چهره‌های مطرح جناح خود این گونه القا کنند که روحانی گزینه نهایی برای انتخابات پیش روست، اما در مقابل محمد رضا عارف برنامه‌ای جدید برای خود در نظر گرفته است که بازی از پیش طراحی شده بزرگان اصلاحات را به هم ریخته است.
شهدای ایران:اختلافات
میان اصلاح‌طلبان هر روز پر رنگ‌تر می‌شود. در شرایطی در روزهای گذشته
رسانه‌های اصلاح طلب تلاش می‌کردند تا چهره‌ای متحد و واحد از اصلاح‌طلبان
مخابره کنند و با بسیج کردن تمامی چهره‌های مطرح جناح خود این گونه القا
کنند که روحانی گزینه نهایی برای انتخابات پیش روست، اما در مقابل محمد رضا
عارف برنامه‌ای جدید برای خود در نظر گرفته است که بازی از پیش طراحی شده
بزرگان اصلاحات را به هم ریخته است.
اگرچه کناره‌گیری عارف از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و بی‌مهری که از جانب بخشی از بزرگان اصلاحات و مشخصا از سوی دولت تدبیر نزدیک به سه سال نسبت به او رفت قدری از انگیزه حضور فعال در فضای سیاسی و رسانه‌ای را سلب کرده بود، اما نتیجه انتخابات 7 اسفند باعث شد که عارف انگیزه‌ای جدید برای حضور فعال‌تر پیدا کند و به نظر می‌رسد این بار هدفی جدی‌تر برای تصمیم‌سازی و مدیریت تصمیم‌های اصلاح‌طلبان به محوریت خود به میدان بازگشته است.
به گزارش رجانیوز، همین مسئله باعث شده است که این روزها حضور عارف در فضای رسانه‌ای کشور پررنگ‌تر از روزهای قبل باشد. در همین راستا طرح سخنانی جدید و با ادبیاتی که پیش از این سابقه نداشته است این نظر را تقویت می‌کند که عارف این روزها برنامه‌های انتخاباتی خود را کلید زده است و در نظر دارد تا گام به گام با نزدیک‌تر شدن به دور دوازدهم انتخابات ریاست جمهوری بخش گام‌های مهم‌تری را بردارد.
سخنانی بدیعی که نه تنها تعجب برخی از رسانه‌های اصلاح طلب را به دنبال داشت بلکه آنها را وادار کرد که به راحتی از کنار آن عبور نکنند و در یادداشت‌هایی گلایه‌های خود را از این سخنان عارف مطرح کنند.
سه روز قبل عارف انتقادهایی را بر زبان آورد که پیش از این از بسیاری از اصلاح‌طلبان شنیده شده بود. با این وجود شنیدن این انتقادات در سال آخر دولت و آن هم از زبان کسی که چهار سال قبل از انتخابات کناره‌گیری کرده بود و با این کار خود راه را برای رای آوردن روحانی فراهم کرده بود، قدری برای رسانه‌های زنجیره‌ای اصلاحات تعجب برانگیز بود.
انتقاد عارف شخصی است!
در همین راستا روزنامه اصلاح‌طلب آرمان که پیش از این مطالب تندی را علیه عارف منتشر کرده بود این بار هم نتوانست از سخنان جدید عارف چشم پوشی کند. هرچند این بار ادبیات خود را قدری تعدیل کرده اما در مطلبی با تیتر «انتقاد عارف از دولت!» انتقاد‌های عارف را به اموری دانست که مسئله‌ای کاملا شخصی است و صرفا مربوط به دولت می‌باشد و این انتقاد‌ها را در سال آخر بهانه دادن به دست منتقدان دولت معرفی کرد. این روزنامه در این باره نوشت:
«اين نقدها در حالی است که طيفي معتقد بودند فشار دلواپسان براي دولت روحاني كافي است و نبايد نيروهاي همسو در فضاي علني به انتقاد از دولت بپردازند و طيف ديگر تاكيد داشتند انتقادات علني موجب تحرك بيشتر دولت مي‌شود. نكته قابل تامل اين است كه عارف به انتقاد از برخي امور پرداخته كه موضوع شخصي دولت است؛ مانند رويكرد مديران!».
این روزنامه در بخش دیگری از یادداشت خود با یادآوری این نکته که «قبل از محاكمه به گذشته نگاه شود» نوشت: «برخي منتقدان دولت يازدهم اگر كمي به عقب بازگردند باید براي حضور خود در مجلس دهم از فضاي فراهم شده كه ناشي از عملكرد روحاني بوده، سپاسگزار باشند. درباره ديگري عارف اظهار داشته است: «چرا به درخواست براي تاسيس اتحاديه انجمن‌هاي اسلامي پاسخ نمي‌دهند.» او بايد بيش از ديگران مطلع باشد كه كليد خانه احزاب در دولت يازدهم به صاحبان اصلي آن بازگردانده شد و احزاب زيادي مجوز فعاليت دريافت كردند. آيا به صرف عدم صدور مجوز براي تاسيس اتحاديه انجمن‌هاي اسلامي بايد اقدامات دولت را به زير سوال برد؟.»
به مخالفان چراغ سبز ندهید
نویسنده این یادداشت در بخش انتهایی مطلب خود این انتقاد‌های علنی و بی‌موقع عارف را «نشان دادن چراغ سبز به مخالفان دولت» معرفی می‌کند و می‌نویسد: «برخي پس از اطلاع از اظهارات عارف چنين مطرح كردند چرا عارف با وجود اطلاع از مشكلاتي كه دلواپسان بر سر راه دولت پديد آورده‌اند بنا را بر انتقاد علني گذاشته است؟ از سوي ديگر او كه بر يك مركز فرماندهي در جريان اصلاحات تاكيد دارد، خودش چه گام‌هايي در اين راستا برداشته است؟ در نهايت حاميان دولت منكر برخي كم‌كاري‌هاي دولتمردان نيستند، اما سعي نمي‌كنند با نقد علني چراغ سبز به مخالفان نشان دهند تا آنها بر طبل اختلاف دولت و مجلس بكوبند.»
برخی طاقت نقد ندارند
اما این تنها موضعی نبود که رسانه‌های اصلاح طلب نسبت به انتقادات اخیر عارف اتخاذ کردند. در نقطه مقابل آرمان یکی دیگر از روزنامه‌های اصلاح‌طلب در یادداشتی به تیتر «عارف وکیل‌المله است نه وکیل الدوله» انتقادات عارف به دولت را برخواسته از نظر مردم دانسته و این را امری طبیعی می‌داند و در مقابل گلایه‌ها و مواضعی که علیه عارف گرفته شده است را موضعی می‌دانند که ضربه بزرگتری به بدنه اصلاحات و مسیری که در پیش رو دارند می‌داند.
یادداشت نویس روزنامه آفتاب یزد در یادداشت خود با انتقاد از اینکه «چرا برخی طاقت انتقاد منصفانه رئیس فراکسیون امید از دولت را ندارند؟» انتقاد‌های این روزها را برخلاف مصلحت و آینده اصلاحات است و این شیوه برخورد با عارف را مصداق «گل بخودی» معرفی می‌کند. این روزنامه انتقاد‌های عارف را امری می‌داند که «نویدبخش آن بود که رئیس فراکسیون امید قفل سکوتش را شکسته، کنج عزلت را که مدتی به دلیل بداخلاقی‌های صورت گرفته از سوی لیست امید در انتخابات ریاست مجلس در آن منزل گزیده بود، ترک گفته و اکنون ردای وکالت مردم را به تن کرده است و مدرس وار از حنجره‌اش تریبونی آفریده برای خارج ساختن صدای ملت» است.
آفتاب یزد در بخش دیگری از مطلب خود می‌نویسد: «اما واکنش‌های چند روز اخیر به سخنان رئیس فراکسیون امید گواه آن است که این تغییر رویکرد عارف به مذاق برخی اصلاح‌طلبان خوش نیامده است و آنها صراحت لهجه و فصاحت گفتار این سیاستمدار بااخلاق را برنتابیده‌اند.»
عارف بجای نقد ممنون دولت باشد
این روزنامه اصلاح‌طلب در ادامه می‌نویسد: «مسئله قابل تاملی که این برنتابیدگان انتقادات عارف مطرح می‌کنند آن است که عارف به جای انتقاد از دولت می‌بایست قدردان قوه مجریه هم باشد چرا که حضورش در خانه ملت مرهون فراهم‌سازی شرایطی است که ناشی از عملکرد دولت روحانی بوده است که در این باره باید به آنها خاطر نشان کرد عملکرد خوب و مثبت دولت در خصوص برگزاری سالم انتخابات در زمره وظایف دولت تعریف می‌شده است. این منتقدین بر این باورند که اگر عارف نقدی بر عملکرد دولت دارد می‌بایست آن را در خفا و به صورت پنهانی به گوش مسئولین ذی ربط برساند چراکه اعلان انتقادات در شرایطی که دولت تحت فشار دلواپسان است، چراغ سبز دادن به دست آنها تلقی می‌شود که در پاسخ به آنها باید گفت؛ اگر مردم تهران در هفتم اسفندماه 94 آرای خود را به سبد رای عارف سرازیر کردند و او را بر سکوی نخست از میان 30 منتخب دیگر قرار دادند، به این دلیل بود که او را در قامت وکیل خود؛ نه به عنوان نماینده دولت راهی خانه ملت کنند تا برخلاف مجلس نهمی‌ها که بازتاب‌دهنده صدای دولت دهم در بهارستان بودند، عارف و هم طیفانش مبدل به صدای ملت در نهاد قانون‌گذاری شوند. از همین رو رسالت عارف ایجاب می‌کند که همگام با حمایت از عملکرد دولت، به نقد سازنده قوه مجریه نیز در راستای بهبود بخشیدن به امور بپردازد.»
این روزنامه اصلاح‌طلب در ادامه می‌نویسد: «شاید این پرسش مطرح شود که ریشه این نق‌زدن‌های گاه و بی‌گاه برخی رسانه‌های نزدیک به آیت‌الله هاشمی چیست؟ واقعیت آن است علیرغم آنکه رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام همواره اعلام نموده که حامی نقادی منصفانه از دولت و رئیس فراکسیون امید است اما برخی رسانه‌های نزدیک به ایشان به دلیل پاره‌ای از مسائل حاشیه‌ای ترجیح می‌دهند خود را در قامت مخالف با رئیس فراکسیون امید نشان دهند! این امید وجود دارد که رسانه‌های مذکور از سیاست و رویکرد گل به خودی دست بردارند.»
*کیهان
اگرچه کناره‌گیری عارف از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و بی‌مهری که از جانب بخشی از بزرگان اصلاحات و مشخصا از سوی دولت تدبیر نزدیک به سه سال نسبت به او رفت قدری از انگیزه حضور فعال در فضای سیاسی و رسانه‌ای را سلب کرده بود، اما نتیجه انتخابات 7 اسفند باعث شد که عارف انگیزه‌ای جدید برای حضور فعال‌تر پیدا کند و به نظر می‌رسد این بار هدفی جدی‌تر برای تصمیم‌سازی و مدیریت تصمیم‌های اصلاح‌طلبان به محوریت خود به میدان بازگشته است.
به گزارش رجانیوز، همین مسئله باعث شده است که این روزها حضور عارف در فضای رسانه‌ای کشور پررنگ‌تر از روزهای قبل باشد. در همین راستا طرح سخنانی جدید و با ادبیاتی که پیش از این سابقه نداشته است این نظر را تقویت می‌کند که عارف این روزها برنامه‌های انتخاباتی خود را کلید زده است و در نظر دارد تا گام به گام با نزدیک‌تر شدن به دور دوازدهم انتخابات ریاست جمهوری بخش گام‌های مهم‌تری را بردارد.
سخنانی بدیعی که نه تنها تعجب برخی از رسانه‌های اصلاح طلب را به دنبال داشت بلکه آنها را وادار کرد که به راحتی از کنار آن عبور نکنند و در یادداشت‌هایی گلایه‌های خود را از این سخنان عارف مطرح کنند.
سه روز قبل عارف انتقادهایی را بر زبان آورد که پیش از این از بسیاری از اصلاح‌طلبان شنیده شده بود. با این وجود شنیدن این انتقادات در سال آخر دولت و آن هم از زبان کسی که چهار سال قبل از انتخابات کناره‌گیری کرده بود و با این کار خود راه را برای رای آوردن روحانی فراهم کرده بود، قدری برای رسانه‌های زنجیره‌ای اصلاحات تعجب برانگیز بود.
انتقاد عارف شخصی است!
در همین راستا روزنامه اصلاح‌طلب آرمان که پیش از این مطالب تندی را علیه عارف منتشر کرده بود این بار هم نتوانست از سخنان جدید عارف چشم پوشی کند. هرچند این بار ادبیات خود را قدری تعدیل کرده اما در مطلبی با تیتر «انتقاد عارف از دولت!» انتقاد‌های عارف را به اموری دانست که مسئله‌ای کاملا شخصی است و صرفا مربوط به دولت می‌باشد و این انتقاد‌ها را در سال آخر بهانه دادن به دست منتقدان دولت معرفی کرد. این روزنامه در این باره نوشت:
«اين نقدها در حالی است که طيفي معتقد بودند فشار دلواپسان براي دولت روحاني كافي است و نبايد نيروهاي همسو در فضاي علني به انتقاد از دولت بپردازند و طيف ديگر تاكيد داشتند انتقادات علني موجب تحرك بيشتر دولت مي‌شود. نكته قابل تامل اين است كه عارف به انتقاد از برخي امور پرداخته كه موضوع شخصي دولت است؛ مانند رويكرد مديران!».
این روزنامه در بخش دیگری از یادداشت خود با یادآوری این نکته که «قبل از محاكمه به گذشته نگاه شود» نوشت: «برخي منتقدان دولت يازدهم اگر كمي به عقب بازگردند باید براي حضور خود در مجلس دهم از فضاي فراهم شده كه ناشي از عملكرد روحاني بوده، سپاسگزار باشند. درباره ديگري عارف اظهار داشته است: «چرا به درخواست براي تاسيس اتحاديه انجمن‌هاي اسلامي پاسخ نمي‌دهند.» او بايد بيش از ديگران مطلع باشد كه كليد خانه احزاب در دولت يازدهم به صاحبان اصلي آن بازگردانده شد و احزاب زيادي مجوز فعاليت دريافت كردند. آيا به صرف عدم صدور مجوز براي تاسيس اتحاديه انجمن‌هاي اسلامي بايد اقدامات دولت را به زير سوال برد؟.»
به مخالفان چراغ سبز ندهید
نویسنده این یادداشت در بخش انتهایی مطلب خود این انتقاد‌های علنی و بی‌موقع عارف را «نشان دادن چراغ سبز به مخالفان دولت» معرفی می‌کند و می‌نویسد: «برخي پس از اطلاع از اظهارات عارف چنين مطرح كردند چرا عارف با وجود اطلاع از مشكلاتي كه دلواپسان بر سر راه دولت پديد آورده‌اند بنا را بر انتقاد علني گذاشته است؟ از سوي ديگر او كه بر يك مركز فرماندهي در جريان اصلاحات تاكيد دارد، خودش چه گام‌هايي در اين راستا برداشته است؟ در نهايت حاميان دولت منكر برخي كم‌كاري‌هاي دولتمردان نيستند، اما سعي نمي‌كنند با نقد علني چراغ سبز به مخالفان نشان دهند تا آنها بر طبل اختلاف دولت و مجلس بكوبند.»
برخی طاقت نقد ندارند
اما این تنها موضعی نبود که رسانه‌های اصلاح طلب نسبت به انتقادات اخیر عارف اتخاذ کردند. در نقطه مقابل آرمان یکی دیگر از روزنامه‌های اصلاح‌طلب در یادداشتی به تیتر «عارف وکیل‌المله است نه وکیل الدوله» انتقادات عارف به دولت را برخواسته از نظر مردم دانسته و این را امری طبیعی می‌داند و در مقابل گلایه‌ها و مواضعی که علیه عارف گرفته شده است را موضعی می‌دانند که ضربه بزرگتری به بدنه اصلاحات و مسیری که در پیش رو دارند می‌داند.
یادداشت نویس روزنامه آفتاب یزد در یادداشت خود با انتقاد از اینکه «چرا برخی طاقت انتقاد منصفانه رئیس فراکسیون امید از دولت را ندارند؟» انتقاد‌های این روزها را برخلاف مصلحت و آینده اصلاحات است و این شیوه برخورد با عارف را مصداق «گل بخودی» معرفی می‌کند. این روزنامه انتقاد‌های عارف را امری می‌داند که «نویدبخش آن بود که رئیس فراکسیون امید قفل سکوتش را شکسته، کنج عزلت را که مدتی به دلیل بداخلاقی‌های صورت گرفته از سوی لیست امید در انتخابات ریاست مجلس در آن منزل گزیده بود، ترک گفته و اکنون ردای وکالت مردم را به تن کرده است و مدرس وار از حنجره‌اش تریبونی آفریده برای خارج ساختن صدای ملت» است.
آفتاب یزد در بخش دیگری از مطلب خود می‌نویسد: «اما واکنش‌های چند روز اخیر به سخنان رئیس فراکسیون امید گواه آن است که این تغییر رویکرد عارف به مذاق برخی اصلاح‌طلبان خوش نیامده است و آنها صراحت لهجه و فصاحت گفتار این سیاستمدار بااخلاق را برنتابیده‌اند.»
عارف بجای نقد ممنون دولت باشد
این روزنامه اصلاح‌طلب در ادامه می‌نویسد: «مسئله قابل تاملی که این برنتابیدگان انتقادات عارف مطرح می‌کنند آن است که عارف به جای انتقاد از دولت می‌بایست قدردان قوه مجریه هم باشد چرا که حضورش در خانه ملت مرهون فراهم‌سازی شرایطی است که ناشی از عملکرد دولت روحانی بوده است که در این باره باید به آنها خاطر نشان کرد عملکرد خوب و مثبت دولت در خصوص برگزاری سالم انتخابات در زمره وظایف دولت تعریف می‌شده است. این منتقدین بر این باورند که اگر عارف نقدی بر عملکرد دولت دارد می‌بایست آن را در خفا و به صورت پنهانی به گوش مسئولین ذی ربط برساند چراکه اعلان انتقادات در شرایطی که دولت تحت فشار دلواپسان است، چراغ سبز دادن به دست آنها تلقی می‌شود که در پاسخ به آنها باید گفت؛ اگر مردم تهران در هفتم اسفندماه 94 آرای خود را به سبد رای عارف سرازیر کردند و او را بر سکوی نخست از میان 30 منتخب دیگر قرار دادند، به این دلیل بود که او را در قامت وکیل خود؛ نه به عنوان نماینده دولت راهی خانه ملت کنند تا برخلاف مجلس نهمی‌ها که بازتاب‌دهنده صدای دولت دهم در بهارستان بودند، عارف و هم طیفانش مبدل به صدای ملت در نهاد قانون‌گذاری شوند. از همین رو رسالت عارف ایجاب می‌کند که همگام با حمایت از عملکرد دولت، به نقد سازنده قوه مجریه نیز در راستای بهبود بخشیدن به امور بپردازد.»
این روزنامه اصلاح‌طلب در ادامه می‌نویسد: «شاید این پرسش مطرح شود که ریشه این نق‌زدن‌های گاه و بی‌گاه برخی رسانه‌های نزدیک به آیت‌الله هاشمی چیست؟ واقعیت آن است علیرغم آنکه رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام همواره اعلام نموده که حامی نقادی منصفانه از دولت و رئیس فراکسیون امید است اما برخی رسانه‌های نزدیک به ایشان به دلیل پاره‌ای از مسائل حاشیه‌ای ترجیح می‌دهند خود را در قامت مخالف با رئیس فراکسیون امید نشان دهند! این امید وجود دارد که رسانه‌های مذکور از سیاست و رویکرد گل به خودی دست بردارند.»
*کیهان
