شهدای ایران:سید موسی نامجو در 26 آذر 1317 هجری خورشیدی در خانواده ای متعهد و مذهبی در بندرانزلی دیده به جهان گشود. پدرش که فردی معتقد به اصول اسلامی بود، او را همیشه با خود به مسجد می برد تا با مبانی دینی آشنا شود به گونه ای که وی در پنج سالگی مکبر مسجد شد. او به دلیل شغل پدرش به همراه خانواده به تهران آمد و برای ادامه تحصیل به مدرسه نظام رفت و در 1337 خورشیدی به عنوان یکی از شاگردان ممتاز این مدرسه، دیپلم ریاضی گرفت و وارد دانشکده افسری شد و همزمان به تحقیق و مطالعه در امور سیاسی و علمی پرداخت و زبان های انگلیسی و فرانسه را به خوبی فرا گرفت. در 1340 خورشیدی با پایان دوره دانشکده افسری به درجه ستوان دومی نایل و عضو هیات علمی همان دانشگاه شد و خیلی زود به عنوان استاد نقشه خوانی به تدریس پرداخت.
سید موسی نامجو با آگاهی از استبداد موجود در رژیم پهلوی با ظرافت و تیزبینی به شناسایی دانشجویان مومن و معتقد همت گماشت و نمازخانه دانشکده را به مرکز اطلاع رسانی به آنها تبدیل و مراسم مذهبی را در آنجا برگزار می کرد.
با آشکار شدن نارضایتی مردم از حکومت، این مجاهد راه حق نیز به موج قیام ملت پیوست و با پخش اعلامیه ها و نوارهای سخنان امام خمینی(ره) به مبارزه با رژیم برخاست.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی این رزمنده مبارز با حفاظت از اسلحه خانه های دانشکده افسری اجازه نداد تا این سلاح ها به دست دشمنان نظام و گروهک های مخالف بیافتد و همچنین تصمیم گرفت تا یک ارتش مذهبی و ملی را تشکیل دهد.
سید موسی نامجو در 1358 خورشیدی برای آن که دانشکده افسری را ساماندهی و نظم ببخشد به عنوان فرمانده موقت این دانشگاه منصوب شد و وی به همراه دیگر فرماندهان ارتش بنابر دستور امام خمینی(ره) به پاکسازی این نهاد از وجود افراد نفوذی و وابسته پرداخت.
تهاجم نیروهای بعثی به ایران در هنگامی آغاز شد که کارکنان و نیروهای مستقر در پادگان ها، محل کار و ماموریت خود را ترک کرده بودند، شمار زیادی از آنها هنگامی که از حمله عراق به کشور اسلامی آگاهی یافتند به پادگان ها مراجعه و اعلام آمادگی کردند.
سید موسی نامجو به عنوان فرمانده دانشگاه افسری در ارتباط با این تهاجم به دانشجویان خود گفت: «عزیزان! عراق تا پشت دروازه های اهواز رسیده است. ما احتیاج به نیرو داریم تا با این تجاوزکاران مقابله کنیم» و نخستین گروه داوطلب را به جبهه های نبرد اعزام کرد و در روزهای بعد دسته های دیگری را به منطقه های آبادان و خرمشهر فرستاد و در طرحی ابتکاری در اهواز ستادی تشکیل داد تا غیر نظامیان را آموزش دهد.
امام خمینی(ره) در 12 تیر 1360 خورشیدی، سید موسی نامجو را به عنوان مشاور خود انتخاب کردند اما او با وجود مشغله های زیاد، هرگز از امور دانشگاه افسری و جبهه ها غافل نمی شد. محمدجواد باهنر نخست وزیر وقت در 27 مرداد همان سال او را به عنوان وزیر دفاع منصوب کرد و با توجه به این که نماینده امام در شورای عالی دفاع بود از ایشان کسب تکلیف کرد و امام نیز دستور دادند که با حفظ سمت، مسوولیت وزارت دفاع را نیز بپذیرد.
وی در سمت وزیر دفاع به طرح ریزی و ساختن قطعه های مهم نظامی و مورد نیاز در تسلیحات ارتش پرداخت و برای این منظور از برادرش سید رسول که او نیز به شهادت رسید و همکلاسی هایش که در انگلیس آموزش دیده بودند استفاده کرد و به آنها ماموریت داد تا امکانات ارتش را بررسی و درمورد ساختن این قطعه ها تحقیق کنند. این گروه با پشتکار زیادی مشغول به کار شدند و بدین ترتیب یکی از قدم های اصلی برای خودکفایی ارتش و تسلیحات برداشته شد.
دانشجویان دلاور سید موسی نامجو به همراه دیگر همرزمانش در عملیات ثامن الائمه(ع) موفق شدند تا نخستین پیروزی گسترده غیرکلاسیک سپاه اسلام را در برابر متجاوزان به ثبت برسانند و به دلیل این عملیات، نیروهای خودی با روحیه بالا توانستند تا بخش بزرگی از خاک کشور را از اشغال دشمنان خارج کنند.
پس از پایان این عملیات غرورآفرین، این مدافع وطن به همراه شماری از مسوولان ارتش و شورای عالی دفاع برای بررسی دقیق عملیات و سرکشی به جبهه ها به آبادان رفتند و در هفتم آبان 1360 خورشیدی پس از بازدید از پیروزی های رزمندگان ارتش جمهوری اسلامی با توجه به این که قرار بود در جشن فارغ التحصیلی دانشجویان شرکت کنند تصمیم گرفتند به تهران بازگردند اما به دلیل آن که پرواز هواپیما دچار مشکلاتی شد با هواپیمایی که حامل شماری از مجروحان عملیات بود و به همراه تیمسار سرلشکر ولی الله فلاحی (جانشین رییس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی)، سرتیپ خلبان جواد فکوری (مشاور جانشین رییس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی) و سردار سرلشکر پاسدار یوسف کلاهدوز (قایم مقام فرماندهی کل سپاه) و محمد جهان آرا(فرمانده سپاه پاسداران خرمشهر) به طرف تهران پرواز کردند و هواپیمای حامل آنها در منطقه کهریزک تهران دچار سانحه شد و سقوط کرد و بدین ترتیب همگی آنها به مقام شهادت نایل آمدند.
آیت الله خامنه ای مقام معظم رهبری در ارتباط با این شهید فرمودند: «شهید نامجو با شجاعت و تلاش خستگی ناپذیر خود دانشکده افسری را احیا کرد و با توجه به نقش دانشکده افسری، نیروی زمینی در حفظ اصول و ارزش های انقلاب، توطئه های استکبار جهانی را خنثی کرد.»

**منش و اخلاق شهید سید موسی نامجو
سید موسی نامجو از نظر مذهبی بسیار معتقد و متعهد بود. او هیچ علاقه ای به تجملات نداشت. او پیش از پیروزی انقلاب بی پروا در فعالیت های سیاسی علیه رژیم پهلوی شرکت و دوستان و اقوام را با وضع سیاسی کشور آشنا می کرد.
او پس از انقلاب با پشتکار و همتی بی نظیر، شب و روز به کار می پرداخت و به ارتش و اسلام عشق می ورزید. زندگی اش ارتش و دانشگاه افسری بود. او با آنکه از آغاز انقلاب مسوولیت های مهمی را برعهده داشت اما هرگز مغرور نشد و این پست ها و مقام ها در او تاثیری نگذاشت.
شهادت آرزوی دیرینه او بود. در نیمه های شب، وقتی به نماز می ایستاد با خدا راز و نیاز می کرد و با اشک و ناله های بلند تمنای شهادت داشت.

** فرازهایی از وصیت نامه شهید سید موسی نامجو
«...و محبان درگاه الهیّت می شود و شهادت فقط نصیب مردان خدای می شود و از شما از جانب خداوند برای من طلب آمورزش و بخشش کنید وبخواهید خداوند لطفی درحق من کرده و من را در شمار شهدای اسلام به حساب آورد.
از این جهت بر من مگریید و زاری نکنید و اسلام بیش از این ها ارزش دارد و احتیاج به ریختن چنین خون هایی دار دچنانچه اسلام از بعد ظهور تا کنون قربانی ها داده و خون ها به پای آن ریخته شده تا چنین استوار و محکم به دست تو رسیده و ما باید نگهدار آن باشیم و آن را جهانی نماییم.

...بر شهادت ها زاری نکنید و از آنها غمگین نشوید، منتها الیه سرنوشت هر فرد مرگ است و هیچ یک از ما از آن رهایی نخواهیم داشت و فردی که شهید می شود تقدیر آن است که دفتر زندگی دنیوی او در آن زمان مقرّر بسته شود و در هر زمان و هر مکانی باشد دار فانی را وداع گوید پس چه بهتر خداوند مرگ ما را زمان راحتی و شهادت در راهش قرار دهد.
بیاید خودمان را از قید و بند این جهان مادّی رها کنیم و به جهان اهمیّت ندهیم زیرا که این جهان مادی مانند سایه انسان است.»

*ایرنا