به گزارش شهدای ایران، او اگرچه مدعي شد «مي‌دانستم رأي نمي‌آورم اما كنار نكشيدم» با این حال  قرار جناح او اين بود كه با رسيدن به رياست سال آخر شوراي پايتخت بتوانند مسير پيروزي در انتخابات پنجمین شوراي شهر تهران را در سال 96 هموار كنند. اين قرار را ليدر جناح او گذاشته بود تا در اولين مرحله از به اصطلاح «گام سوم» براي فتح شوراهاي شهر (پس از رياست جمهوري و مجلس!) چمران را در سال آخر از صندلي رياست جدا كنند و در همين مدت نيروي سياسي و رسانه‌اي مضاعفي خرج شد. تخريب شهردار از قطع فلان درخت در فلان كوچه گرفته تا پشه‌هاي سفيد پايتخت، تا تراكم‌فروشي و در نهايت واگذاري املاك غير قانوني.

ديروز وقتي طرحي منتشر شد كه 16عضو شوراي شهر با امضاي آن خواستار تحقيق و تفحص از شهرداري تهران در واگذاري املاك به بعضي مديران شهري و اعضاي شوراي شهر شدند و به نظر مي‌رسيد امضاي 16 نفر پاي اين طرح، خودنمايي زودهنگام تعيين رئيس شورا  باشد، اين مهدي چمران بود كه 16 رأي اعضا را براي رياست به دست آورد و مسجدجامعي با 14 رأي يك بار ديگر نتوانست سر قرار برسد و اين بار غايب صندلي رياست شد.

برگزاري انتخابات هيئت رئيسه شوراي شهر تهران در سال آخر فعاليت شوراي چهارم روز گذشته به صورت علني برگزار شد.  در اين جلسه مهدي چمران با 16 رأي بيشترين آرا را كسب كرد و دوباره بر صندلي رياست نشست.  مسجد‌جامعي 14 رأي را از آن خود كرد و يك رأي سفيد هم اين انتخابات داشت.  مرتضي طلايي نیز با 17 رأي مجدداً نايب رئيس شوراي شهر تهران شد.
حكيمي‌پور 13 رأي و رحمت‌الله حافظي يك رأي دراين انتخابات كسب كردند.  همچنين پيرهادي و قناعتي منشي‌هاي شوراي شهر تهران شدند.

در جلسه علني روز گذشته شوراي شهر تهران، پيرهادي و قناعتي از سوي اصولگرايان و تندگويان و سرخو از سوي اصلاح‌طلبان براي كسب صندلي منشي اول و دوم هيئت رئيسه به رقابت پرداختند.  پيرهادي 17 رأي، قناعتي 17 رأي، تندگويان 15 رأي و سرخو هم 13 رأي را در اين دوره از انتخابات كسب كردند. رضا تقي‌پور هم  با 16رأي براي دومين سال متوالي سخنگوي شوراي شهر تهران شد.