تپه های الله اکبر به لحاظ نظامی و به علت مشرف بودن به تمام منطقه, تامین آب شرب منطقه, تیررس بودن فرودگاه و تسلط بر بیمارستان قانع(توحید) که در آن زمان در دست چریک های فدایی بود برای گروهک های ضد انقلاب و گروه های مبارز انقلابی از اهمیت خاصی برخوردار بود و بسیاری از نیروهای گروهک های ضد انقلاب برای حفظ این منطقه بر روی تپه مستقر بودند.

ابتدای این تپه تحت تصرف حزب دمکرات و بالای تپه توسط کومله به اشغال درآمده بود و ضد انقلاب تمامی تجهیزات نظامی سنگین خود  را در این تپه مستقر کرده بودند.بیمارستان شهر سنندج از اولین مناطق آزاد سازی شده توسط پیشمرگان کرد مسلمان بود و بعد از فتح بیمارستان, برنامه ریزی برای آزادسازی تپه الله اکبر توسط رزمندگان صورت گرفت.

آزادسازی این تپه در اوایل اردیبهشت ماه سال 59 رخ داد که سه شب به طول انجامید. در شب اول پس از آزادسازی بیمارستان, نیروهای پیشمرگ پس از نماز مغرب از سه محور به فرماندهی ابو شریف, شهید صیاد شیرازی و شهید داریوش چاپاری به سمت تپه حرکت کردند که رزمندگان شب اول موفق به آزادسازی تپه نشدند و نزدیک اذان صبح, نیروها عقب نشینی کردند.

شب دوم هم نیروها برای آزادسازی سازماندهی شدند.در آن زمان تعدادی نیروی پشتیبانی پایین کوه در حال استراحت بودند که نیمه های شب درگیری آغاز می شود و ضد انقلاب ها 123 نفر از رزمندگانی که در کیسه های خواب در حال استراحت بودند را به خاک و خون کشیدند و دیگر نیروها مجبور به عقب نشینی به سمت بیمارستان شدند.

در شب سوم, نیروهای تازه نفس از راه رسیدند و عزم خود را برای آزاد سازی این تپه جزم کرده و با شعار «الله اکبر» و آن ایمانی که در وجود جوانان بود حمله از سه محور آغاز شد و رزمندگان به روی تپه آمدند و امدادهای غیبی از جانب خداوند شامل حال رزمندگان شد و باعث شد گروهک های ضد انقلاب مجبور به عقب نشینی از روی تپه شوند و پیشمرگان کرد مسلمان با اهدا 600 شهید, دوباره برای اولین بار پرچم مقدس جمهوری اسلامی در این تپه به اهتزاز درآمد.