همگان بیاد دارند که استارت پیروزی حامیان گفتمان انقلاب اسلامی در ریاست جمهوری نهم، از انتخابات شورای شهر دوم خورده شد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از بسیج،پی بردن به اوضاع وخیم انتخاباتی در اردوگاه اصلاح طلبان چندان دشوار نیست چراکه هر دیدبان سیاسی با رصد تحرکات این طیف به راحتی به آن پی خواهد برد. اما دلایل پرشماری را می توان در پاسخ به چرایی دلشوره انتخاباتی دگراندیشان برشمرد.
بر همگان مبرهن است یکی از اصلی ترین حامیان حسن روحانی در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری، اصلاح طلبان بودند؛ نشان به آن نشان که محمدرضا عارف که تا پیش از انصرافش به عنوان مرکز ثقل انتخاباتی اصلاح طلبان شناخته می شد در پیام کناره گیری، تلویحا هواخواهان خویش را به سمت هواداری از دبیر اسبق شورایعالی امنیت ملی حواله داده بود.
در این میان اگرچه اصلاح طلبان روحانی را همقطاری اصیل محسوب نکرده و به صراحت و با کمال وقاحت(!) دولت یازدهم را «رحم اجاره ای اصلاحات» توصیف می نمودند، اما اقتضای زمان و مصلحتشان ایجاب می نمود تا با حمایت تمام قد از دولت اعتدال، زمینه بازگشت بی سر و صدا به اریکه قدرت، بدون پرداخت کمترین هزینه پس از افتضاحات رقم خورده در جریان فتنه 88 را فراهم آورند!
در بدو روی کار آمدن دولت راستگویان اما گویی همه معادلات به نفع جناح تجدیدنظرخواه در حال رقم خوردن بود. از حمایت های بی حد و اندازه رسانه های اصلاح طلب در جریان مذاکرات هسته ای و انعقاد خسارت محضی چون «برجام» گرفته تا انتصابات مساله دار روحانی در برخی وزارتخانه های کلیدی و حساس، همه و همه نشان از بازی دو سر برد اصلاح طلبان با دولت نورسیده روحانی داشت!
اما این شیرینی اندک اندک و اخیراً به تلخی گراییده چراکه نه تنها با گذشت نزدیک به یک سال از امضای برجام، آبی از آن برای معشیت و اقتصاد مردم گرم نشده بلکه ناکارآمدی، مسئولیت گریزی و تعلل های بیش از اندازه اعتدالی ها در تحقق اهداف اصلاح طلبان در سایر حوزه ها، خود باعث بدبینی طرفین نسبت به یکدیگر شده است!
از دیگر سوی همگامی دولت و تجدیدنظرطلبان در انتخابات اخیر مجلس دهم و خبرگان پنجم، اگرچه در ابتدا با پیروزی ظاهری، آن هم فقط در سطح حوزه انتخابیه پایتخت، همراه بود اما دیری نپایید که این سرمستی زودگذر با زمامداری مجلس خبرگان رهبری توسط یکی از انقلابی ترین چهره های شناخته ی کشور به نام آیت الله احمد جنتی و مجلس شورای اسلامی از طرف یکی از مسبوقان جریان به اصطلاح اصولگرایی به نام علی لاریجانی علی لاریجانی، به کابوسی برای اصلاح طلبان بدل گشت.
همه این ناکامی ها موجب شده تا تشویشی بی سابقه بر اردوگاه اصلاحات حاکم شده و ایشان را از آینده خویش بیمناک کند. به همین جهت است که اخیراً توجه این جریان پس از ناکامی های پیاپی در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس و خبرگان، به سمت و سوی شورای شهر پنجم معطوف شده است.
بر همین اساس اخیرا خبرگزاری دولتی و معلوم الحال «ایلنا» وابسته به یکی از اعضای امنیتی کابینه تدبیر و امید، در خبری با عنوان «اصلاح قانون انتخابات شورای شهر؛ پیشنهاد خاتمی برای جلوگیری از تکرار احمدی‌نژاد»! می نویسد: «در روزهای گذشته بحث انتخابات شوراهای شهر بیش از هر زمانی مورد توجه فعالان سیاسی قرار گرفته است. برخی نمایندگان که حضور خود را در مجلس حاصل عملکرد شورای نگهبان در ردصلاحیت رقیبان می‌بینند، با طرح موضوع سپردن تایید صلاحیت نامزدهای انتخابات شوراهای شهر به شورای نگهبان، دوست ندارند چیزی از زحمت این شورا کم نشود»!
نویسنده این گزارش اما در ادامه با انذار از خطری به نام «تکرار احمدی نژاد» دست به دامن پیشنهادات مستعمل رئیس دولت دوم خرداد شده و می نویسد: «اولین روزهای شهرداری احمدی‌نژاد بر پایتخت دقیقا همزمان بود با آخرین روزهای ریاست جمهوری خاتمی. در همان زمان رئیس جمهور وقت ایران که ناکارآمدی شورای اول و دوم را در انتخاب یک شهردار دیده بود، پیشنهاد داد که انتخاب شهردار شهرهای بزرگ با رای مستقیم مردم انجام شود، شاید مسائل رخ داده در شوراهای اول و دوم کمتر رخ بدهد.»
استناد گزارشگر خبرگزاری کار ایران به اظهارات محمد خاتمی در حالی رخ می دهد که هنوز سابقه رکب «تکرار می کنم» در جریان انتخابات مجلس از اذهان بسیاری از هواداران جریان تجدیدنظرطلب پاک نشده؛ با این حال اما گویا جناح دوم خرداد همچنان در اثربخشی بکارگیری اینگونه شگردهای نخ نما شده اصرار دارد و بدان امید بسته است.
در این میان اما فهم حساسیت اصلاح طلبان بر شورای شهر تهران، بسیار ساده می نمایاند از آن جهت که تجربه نشان داده است که جناح تجدیدنظرطلب به دیده خوف و رجا به انتخابات آتی شوراها می نگرد. این جناح از آن جهت به انتخابات آتی شوراهای اسلامی امیدوار است، چون سابقه شیرین شورای اول تهران را هنوز در کام دارد. بیاد آورید شورای اول شهر تهران و زمانی را که وظیفه خطیر هوچیگیری و حاشیه سازی رسانه ای علیه نظام اسلامی به امثال ابراهیم اصغرزاده و سعید حجاریان واگذار شده بود. در دوره های بعدی شورا نیز اگرچه اکثریت آن در اختیار جناح دگراندیش نبود اما جنجال سازی های معصومه ابتکار، نماینده شورای سوم تهران، در موضوع خطرآفرینی پارازیت های ماهواره ای و ایضاً بنزین های پتروشیمی، خود از دیگر موفقیت های دوم خردادی ها در به چالش کشیدن نظام اسلامی محسوب می شود.
از سوی دیگر اما بیشتر می توان جبهه اصلاحات را در خوف و ترس از انتخابات آتی شوراها محق دانست از آن جهت که تجربه های تلخ این جناح در شورای شهر تهران به مراتب بیشتر از تجربیات شیرین آن بوده است. همگان بیاد دارند که استارت پیروزی حامیان گفتمان انقلاب اسلامی در ریاست جمهوری نهم، از انتخابات شورای شهر دوم خورده شد. طیف موسوم به آبادگران در رقابت با بسیاری از نام های ریز و درشت تجددخواه، پیروز قاطع انتخابات دوره دوم شد و محمود احمدی نژاد را بعنوان شهردار منتخب خود برگزید که بعدتر این شهردار با راهیابی به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری نهم، موفق به شکست اکبر هاشمی رفسنجانی شد.
اما یکی دیگر از سوابق تلخ جناح دوم خرداد در انتخابات شوراها، به برهه پس از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و ماجرای انتخاب شهردار تهران در سال 92 باز می گردد. رقابت بر سر سپردن کلید ساختمان خیابان بهشت به یکی از دو نامزد به نام های محمدباقر قالیباف و محسن هاشمی بهرمانی، به حدی در میان نمایندگان دوره چهارم شورا بالا گرفت که پیش بینی در این خصوص را غیرممکن می نمود. با این حال رای نمایندگان برای شهرداری پایتخت، کسی غیر از گزینه مدنظر اصلاح طلبان بود.
با این وجود، استراتژی ائتلاف مشترک المنافع کارگزاران - اصلاح‌طلبان - اعتدالیون برای انتخابات آتی شورای شهر تهران، برنامه ریزی برای فتح نرم و بی دردسر آن است غافل از آنکه بی توجهی ایشان در سال پایانی دولت متبوعشان نسبت به «خسارت محض برجام»، «رکود کمرشکن اقتصادی»، «بحران بیکاری» و همچنین «افتضاح فیش های نجومی» می تواند منجر به واگذاری صحنه به رقیب شده و اولین دولت چهارساله در تاریخ جمهوری اسلامی را به ثبت برساند.
بر همگان مبرهن است یکی از اصلی ترین حامیان حسن روحانی در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری، اصلاح طلبان بودند؛ نشان به آن نشان که محمدرضا عارف که تا پیش از انصرافش به عنوان مرکز ثقل انتخاباتی اصلاح طلبان شناخته می شد در پیام کناره گیری، تلویحا هواخواهان خویش را به سمت هواداری از دبیر اسبق شورایعالی امنیت ملی حواله داده بود.
در این میان اگرچه اصلاح طلبان روحانی را همقطاری اصیل محسوب نکرده و به صراحت و با کمال وقاحت(!) دولت یازدهم را «رحم اجاره ای اصلاحات» توصیف می نمودند، اما اقتضای زمان و مصلحتشان ایجاب می نمود تا با حمایت تمام قد از دولت اعتدال، زمینه بازگشت بی سر و صدا به اریکه قدرت، بدون پرداخت کمترین هزینه پس از افتضاحات رقم خورده در جریان فتنه 88 را فراهم آورند!
در بدو روی کار آمدن دولت راستگویان اما گویی همه معادلات به نفع جناح تجدیدنظرخواه در حال رقم خوردن بود. از حمایت های بی حد و اندازه رسانه های اصلاح طلب در جریان مذاکرات هسته ای و انعقاد خسارت محضی چون «برجام» گرفته تا انتصابات مساله دار روحانی در برخی وزارتخانه های کلیدی و حساس، همه و همه نشان از بازی دو سر برد اصلاح طلبان با دولت نورسیده روحانی داشت!
اما این شیرینی اندک اندک و اخیراً به تلخی گراییده چراکه نه تنها با گذشت نزدیک به یک سال از امضای برجام، آبی از آن برای معشیت و اقتصاد مردم گرم نشده بلکه ناکارآمدی، مسئولیت گریزی و تعلل های بیش از اندازه اعتدالی ها در تحقق اهداف اصلاح طلبان در سایر حوزه ها، خود باعث بدبینی طرفین نسبت به یکدیگر شده است!
از دیگر سوی همگامی دولت و تجدیدنظرطلبان در انتخابات اخیر مجلس دهم و خبرگان پنجم، اگرچه در ابتدا با پیروزی ظاهری، آن هم فقط در سطح حوزه انتخابیه پایتخت، همراه بود اما دیری نپایید که این سرمستی زودگذر با زمامداری مجلس خبرگان رهبری توسط یکی از انقلابی ترین چهره های شناخته ی کشور به نام آیت الله احمد جنتی و مجلس شورای اسلامی از طرف یکی از مسبوقان جریان به اصطلاح اصولگرایی به نام علی لاریجانی علی لاریجانی، به کابوسی برای اصلاح طلبان بدل گشت.
همه این ناکامی ها موجب شده تا تشویشی بی سابقه بر اردوگاه اصلاحات حاکم شده و ایشان را از آینده خویش بیمناک کند. به همین جهت است که اخیراً توجه این جریان پس از ناکامی های پیاپی در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس و خبرگان، به سمت و سوی شورای شهر پنجم معطوف شده است.
بر همین اساس اخیرا خبرگزاری دولتی و معلوم الحال «ایلنا» وابسته به یکی از اعضای امنیتی کابینه تدبیر و امید، در خبری با عنوان «اصلاح قانون انتخابات شورای شهر؛ پیشنهاد خاتمی برای جلوگیری از تکرار احمدی‌نژاد»! می نویسد: «در روزهای گذشته بحث انتخابات شوراهای شهر بیش از هر زمانی مورد توجه فعالان سیاسی قرار گرفته است. برخی نمایندگان که حضور خود را در مجلس حاصل عملکرد شورای نگهبان در ردصلاحیت رقیبان می‌بینند، با طرح موضوع سپردن تایید صلاحیت نامزدهای انتخابات شوراهای شهر به شورای نگهبان، دوست ندارند چیزی از زحمت این شورا کم نشود»!
نویسنده این گزارش اما در ادامه با انذار از خطری به نام «تکرار احمدی نژاد» دست به دامن پیشنهادات مستعمل رئیس دولت دوم خرداد شده و می نویسد: «اولین روزهای شهرداری احمدی‌نژاد بر پایتخت دقیقا همزمان بود با آخرین روزهای ریاست جمهوری خاتمی. در همان زمان رئیس جمهور وقت ایران که ناکارآمدی شورای اول و دوم را در انتخاب یک شهردار دیده بود، پیشنهاد داد که انتخاب شهردار شهرهای بزرگ با رای مستقیم مردم انجام شود، شاید مسائل رخ داده در شوراهای اول و دوم کمتر رخ بدهد.»
استناد گزارشگر خبرگزاری کار ایران به اظهارات محمد خاتمی در حالی رخ می دهد که هنوز سابقه رکب «تکرار می کنم» در جریان انتخابات مجلس از اذهان بسیاری از هواداران جریان تجدیدنظرطلب پاک نشده؛ با این حال اما گویا جناح دوم خرداد همچنان در اثربخشی بکارگیری اینگونه شگردهای نخ نما شده اصرار دارد و بدان امید بسته است.
در این میان اما فهم حساسیت اصلاح طلبان بر شورای شهر تهران، بسیار ساده می نمایاند از آن جهت که تجربه نشان داده است که جناح تجدیدنظرطلب به دیده خوف و رجا به انتخابات آتی شوراها می نگرد. این جناح از آن جهت به انتخابات آتی شوراهای اسلامی امیدوار است، چون سابقه شیرین شورای اول تهران را هنوز در کام دارد. بیاد آورید شورای اول شهر تهران و زمانی را که وظیفه خطیر هوچیگیری و حاشیه سازی رسانه ای علیه نظام اسلامی به امثال ابراهیم اصغرزاده و سعید حجاریان واگذار شده بود. در دوره های بعدی شورا نیز اگرچه اکثریت آن در اختیار جناح دگراندیش نبود اما جنجال سازی های معصومه ابتکار، نماینده شورای سوم تهران، در موضوع خطرآفرینی پارازیت های ماهواره ای و ایضاً بنزین های پتروشیمی، خود از دیگر موفقیت های دوم خردادی ها در به چالش کشیدن نظام اسلامی محسوب می شود.
از سوی دیگر اما بیشتر می توان جبهه اصلاحات را در خوف و ترس از انتخابات آتی شوراها محق دانست از آن جهت که تجربه های تلخ این جناح در شورای شهر تهران به مراتب بیشتر از تجربیات شیرین آن بوده است. همگان بیاد دارند که استارت پیروزی حامیان گفتمان انقلاب اسلامی در ریاست جمهوری نهم، از انتخابات شورای شهر دوم خورده شد. طیف موسوم به آبادگران در رقابت با بسیاری از نام های ریز و درشت تجددخواه، پیروز قاطع انتخابات دوره دوم شد و محمود احمدی نژاد را بعنوان شهردار منتخب خود برگزید که بعدتر این شهردار با راهیابی به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری نهم، موفق به شکست اکبر هاشمی رفسنجانی شد.
اما یکی دیگر از سوابق تلخ جناح دوم خرداد در انتخابات شوراها، به برهه پس از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و ماجرای انتخاب شهردار تهران در سال 92 باز می گردد. رقابت بر سر سپردن کلید ساختمان خیابان بهشت به یکی از دو نامزد به نام های محمدباقر قالیباف و محسن هاشمی بهرمانی، به حدی در میان نمایندگان دوره چهارم شورا بالا گرفت که پیش بینی در این خصوص را غیرممکن می نمود. با این حال رای نمایندگان برای شهرداری پایتخت، کسی غیر از گزینه مدنظر اصلاح طلبان بود.
با این وجود، استراتژی ائتلاف مشترک المنافع کارگزاران - اصلاح‌طلبان - اعتدالیون برای انتخابات آتی شورای شهر تهران، برنامه ریزی برای فتح نرم و بی دردسر آن است غافل از آنکه بی توجهی ایشان در سال پایانی دولت متبوعشان نسبت به «خسارت محض برجام»، «رکود کمرشکن اقتصادی»، «بحران بیکاری» و همچنین «افتضاح فیش های نجومی» می تواند منجر به واگذاری صحنه به رقیب شده و اولین دولت چهارساله در تاریخ جمهوری اسلامی را به ثبت برساند.
