فرزندان حضرت روح الله(ره) و شهدای گمنام در پلدختر مظلوم هستند.
به گزارش شهدای ایران، دومین شهر شهید پرور ایران به نسبت جمعیت، شهرستان پلدختر است که با تقدیم 313 شهید پس از شهرستان نجف آباد در رتبه دوم قرار دارد.
پلدختر در طول جنگ تحمیلی هشت ساله حدود 80 بار مورد حمله نیروی هوایی بعثی قرار گرفت و از این رو به آن هویزه ثانی گفته می شود.
بدون شک تک تک ما امنیت و استقلال کنونی کشور عزیزمان ایران را مدیون رشادت‌ها و جان فشانی‌های شهدا می‌دانیم و حاضریم در جهت ادای دین خود به این عزیزان از هیچ تلاشی فروگذار نکنیم.
اگر امروز در کمال آرامش و امنیت گذران روزگار می‌کنیم، اگر امروز با فراغ بال فرزندان این آب و خاک درس می‌خوانند، اگر در کمال امنیت مادران و خواهران ما در خیابان‌های این شهر قدم برمی‌دارند، اگر به برکت این نظام مقدس قدرت انتقاد داریم و هزاران اگر دیگر، همگی مدیون تک تک آنهایی هست که رفتند که ما باشیم.
رزمندگانی که لباس عافیت را از تن کنده و از خانه و کاشانه و تعلقات دنیوی دل بریدند و طریق دفاع از میهن اسلامی را برگزیدند، همگی در نزد خدا ماجور هستند، ولی به گمانم شهید گمنام هم ماجور هست و هم مظلوم زیرا کسی حتی نام و نشان او را هم نمی‌داند.
آرامگاه شهدای گمنام در ارتفاعات مشرف به پلدختر از اوایل مهرماه سال 1390 میزبان دو لاله عاشق گمنامی است که یکی 26 ساله و در عملیات بیت‌المقدس به شهادت رسیده است و دیگری نوجوان 17 ساله‌ای هست که در منطقه عملیاتی فاو جان شیرینش را برای رفاه و امنیت ما تقدیم کرده است.
بر طبق آمار موجود حدود 4 هزار مسؤول شهرستانی در کل کشور به عنوان مدیر مشغول بکار هستند و اگر نگاهی به تعداد شهدای دفاع مقدس بیندازیم خواهیم دید که برای هر کدام از صندلی‌های ریاست شهرستانی این مدیران حدود 50 شهید جان خود را تقدیم کرده‌اند.
انتظار این است که مدیران ارشد شهرستان، دین خود را به خون‌هایی که برای نشستن بر این جایگاه ریخته شده است، را ادا کنند و قدمی مثبت برای پایان این چشم انتظاری طرح توسعه مزار شهدای گمنام پلدختر بر دارند.
نگارنده بر این عقیده است که مدیران ادارات شهرستان پلدختر اگرمبلغ ناچیزی از حق مدیریت و اضافه کار خود را در صندوقی به نام این شهدای گمنام اهدا می‌کردند، دیگر شاهد وضعیت اسفبار مزار شهدای گمنام نبودیم.
حالا که مدیران کت‌وشلوارپوش شهرستان قدمی در راه ساخت این یادمان بر نداشته‌اند، یک جوان دهه شصتی متولد 1368 که حتی در زمان دفاع مقدس در قید حیات نبوده است، جهت ساخت یادمان شهدای گمنام پلدختر اعلام آمادگی نموده است تا بدون دریافت حتی یک‌ریال طرح ساماندهی مزار شهدای گمنام پلدختر را عملیاتی کند.
مهندس پیام کاییدی کارشناس ارشد عمران در مورد پیشنهاد خود به خبرنگار فارس در پلدختر گفت: همیشه در ذهنم بود که حقی که شهدا برگردن همه ما دارند را جبران کنم و اکنون بهترین زمان برای ادای تکلیفی می‌دانم که هر مسلمان ایرانی مکلف به انجام آن است.
وی افزود: در پروژه‌ها معمولا پیمانکاران مبالغ زیادی را ارائه می‌کنند که هزینه‌های جانبی دیگر را نیز پوشش می‌دهد، ولی بنده حاضرم بدون دریافت هزینه مدیریت این کار را برعهده بگیرم و از پایگاه‌های مقاومت بسیج در بحث نیروی انسانی استفاده کنیم و تنها در بخشی از نیروی انسانی متخصص هزینه انجام دهیم و فقط تامین مصالح را متولی انجام دهد و صد البته باتوجه به سابقه حضورم در عرصه ساخت و ساز، بسیاری از همشهریان را می‌شناسم که آرزویشان این است که در این امر خیر سهیم باشند.
انسان با دیدن این جوانان که حتی روزگاران جنگ تحمیلی را به چشم خود ندیده‌اند، ولی حاضرند، برای آنها که رفتند تا ما این‌گونه براحتی به زندگی بپردازیم از هیچ اقدامی دریغ نکنند، این ابیات برایش تداعی می‌شود که:
خوشا آنان که جانان می‌شناسند، طریق عشق و ایمان می‌شناسند
بسی گفتیم و گفتند از شهیدان، شهیدان را شهیدان می‌شناسند
ساخت یادمان شهدای گمنام بدون برجام و پول‌های آزاد شده، هم امکان‌پذیر است و آن هم در صورتی است که با تکیه بر توان داخلی از ظرفیت سازمان بسیج سازندگی که مسؤول ساماندهی اردوهای جهادی استفاده کرد.
چه بسیارند جوانانی که از اقصی نقاط ایران اسلامی در غالب طرح اردوهای جهادی با جان و دل و به صورت صددرصد رایگان حاضرند از صفر تا صد این کار را بر عهده بگیرند.
*فارس
پلدختر در طول جنگ تحمیلی هشت ساله حدود 80 بار مورد حمله نیروی هوایی بعثی قرار گرفت و از این رو به آن هویزه ثانی گفته می شود.
بدون شک تک تک ما امنیت و استقلال کنونی کشور عزیزمان ایران را مدیون رشادت‌ها و جان فشانی‌های شهدا می‌دانیم و حاضریم در جهت ادای دین خود به این عزیزان از هیچ تلاشی فروگذار نکنیم.
اگر امروز در کمال آرامش و امنیت گذران روزگار می‌کنیم، اگر امروز با فراغ بال فرزندان این آب و خاک درس می‌خوانند، اگر در کمال امنیت مادران و خواهران ما در خیابان‌های این شهر قدم برمی‌دارند، اگر به برکت این نظام مقدس قدرت انتقاد داریم و هزاران اگر دیگر، همگی مدیون تک تک آنهایی هست که رفتند که ما باشیم.
رزمندگانی که لباس عافیت را از تن کنده و از خانه و کاشانه و تعلقات دنیوی دل بریدند و طریق دفاع از میهن اسلامی را برگزیدند، همگی در نزد خدا ماجور هستند، ولی به گمانم شهید گمنام هم ماجور هست و هم مظلوم زیرا کسی حتی نام و نشان او را هم نمی‌داند.
آرامگاه شهدای گمنام در ارتفاعات مشرف به پلدختر از اوایل مهرماه سال 1390 میزبان دو لاله عاشق گمنامی است که یکی 26 ساله و در عملیات بیت‌المقدس به شهادت رسیده است و دیگری نوجوان 17 ساله‌ای هست که در منطقه عملیاتی فاو جان شیرینش را برای رفاه و امنیت ما تقدیم کرده است.
بر طبق آمار موجود حدود 4 هزار مسؤول شهرستانی در کل کشور به عنوان مدیر مشغول بکار هستند و اگر نگاهی به تعداد شهدای دفاع مقدس بیندازیم خواهیم دید که برای هر کدام از صندلی‌های ریاست شهرستانی این مدیران حدود 50 شهید جان خود را تقدیم کرده‌اند.
انتظار این است که مدیران ارشد شهرستان، دین خود را به خون‌هایی که برای نشستن بر این جایگاه ریخته شده است، را ادا کنند و قدمی مثبت برای پایان این چشم انتظاری طرح توسعه مزار شهدای گمنام پلدختر بر دارند.
نگارنده بر این عقیده است که مدیران ادارات شهرستان پلدختر اگرمبلغ ناچیزی از حق مدیریت و اضافه کار خود را در صندوقی به نام این شهدای گمنام اهدا می‌کردند، دیگر شاهد وضعیت اسفبار مزار شهدای گمنام نبودیم.
حالا که مدیران کت‌وشلوارپوش شهرستان قدمی در راه ساخت این یادمان بر نداشته‌اند، یک جوان دهه شصتی متولد 1368 که حتی در زمان دفاع مقدس در قید حیات نبوده است، جهت ساخت یادمان شهدای گمنام پلدختر اعلام آمادگی نموده است تا بدون دریافت حتی یک‌ریال طرح ساماندهی مزار شهدای گمنام پلدختر را عملیاتی کند.
مهندس پیام کاییدی کارشناس ارشد عمران در مورد پیشنهاد خود به خبرنگار فارس در پلدختر گفت: همیشه در ذهنم بود که حقی که شهدا برگردن همه ما دارند را جبران کنم و اکنون بهترین زمان برای ادای تکلیفی می‌دانم که هر مسلمان ایرانی مکلف به انجام آن است.
وی افزود: در پروژه‌ها معمولا پیمانکاران مبالغ زیادی را ارائه می‌کنند که هزینه‌های جانبی دیگر را نیز پوشش می‌دهد، ولی بنده حاضرم بدون دریافت هزینه مدیریت این کار را برعهده بگیرم و از پایگاه‌های مقاومت بسیج در بحث نیروی انسانی استفاده کنیم و تنها در بخشی از نیروی انسانی متخصص هزینه انجام دهیم و فقط تامین مصالح را متولی انجام دهد و صد البته باتوجه به سابقه حضورم در عرصه ساخت و ساز، بسیاری از همشهریان را می‌شناسم که آرزویشان این است که در این امر خیر سهیم باشند.
انسان با دیدن این جوانان که حتی روزگاران جنگ تحمیلی را به چشم خود ندیده‌اند، ولی حاضرند، برای آنها که رفتند تا ما این‌گونه براحتی به زندگی بپردازیم از هیچ اقدامی دریغ نکنند، این ابیات برایش تداعی می‌شود که:
خوشا آنان که جانان می‌شناسند، طریق عشق و ایمان می‌شناسند
بسی گفتیم و گفتند از شهیدان، شهیدان را شهیدان می‌شناسند
ساخت یادمان شهدای گمنام بدون برجام و پول‌های آزاد شده، هم امکان‌پذیر است و آن هم در صورتی است که با تکیه بر توان داخلی از ظرفیت سازمان بسیج سازندگی که مسؤول ساماندهی اردوهای جهادی استفاده کرد.
چه بسیارند جوانانی که از اقصی نقاط ایران اسلامی در غالب طرح اردوهای جهادی با جان و دل و به صورت صددرصد رایگان حاضرند از صفر تا صد این کار را بر عهده بگیرند.
*فارس
