شهدای ایران: وصایای شهدای دنیایی برای خود دارد. امام تاکید ویژه و خاصی نسبت به قرآئت وصایای شهدا دارد.

مشکل امروز ما دوری از مرام و مسلک شهدا است. از عدم درک درست از جامعه و از اسلام و انقلاب.
شهدا چراغند تا ما راه را گم نکنیم. فانوس دریایی اند در دریای طوفان زده دنیا تا گم نشویم.
اما چه می شود گفت که شهدا را نیز مانند خیلی چیزهای با ارزش دیگر فقط برای تزیین می خواهیم. برای .....


آینده نگری شهدای ما بی نظیر است فقط قدری تامل در وصایای آنها دنیایی حرف نگفته دارند.
امام خمینی(ره):

این وصیت نامه هایی که این عزیزان می نویسند مطالعه کنید، پنجاه سال عبادت کردید و خدا قبول کند ،یک روز هم یکی از این وصیت نامه ها رو بگیرید و مطالعه کنید و فکر کنید.


فاصله از شهدا گرفتیم که امروز گریبانمان را ولنگاریهای فرهنگی و سیاسی گرفته است.
فاصله گرفتیم از سیره شهدا که امروز با خیالی آسوده برخی بیت المال را مال البیت تبدیل کردند و بعد از خوردن بیت المال نوشابه تگری کوکا را بالا می وشند و یک آروغ هم رویش نی زنند و بعد فرزندان خلفشان می گویند اگر خوردیم حق پدرمان از انقلاب بود!
این از فاصله گرفتن است که نفهمیدیم بعد از شهادت مهدی باکری فهمیدند که دو نفر از کارگران شهرداری را از جیب خودش حقوق می داده است.

فاصله از شهدا گرفتیم که برخی ها نمی فهمند که با اینکه 5 فرزندش را تقدیم انقلاب کرد باز می گفت : من انقلاب بدهکارم!  و امروز چپاول از بیت المال را حق خود از بیت المال می دانند
فاصله گرفتیم و نفهمیدیم که شهید سوداگر در غرب حاضر نشد تا در سنگر گرم بماند چرا که می گفت نیروها در سرما بدون پتور هستند.

فاصله گرفتیم و نفهمیدیم شهید صالح نژاد حاضر نشد با ماشین بیت المال پدرش را تا اداره ای همراهی کند و او را با تاکسی برد تا حقی برگردنش نیاید.

فاصله گرفتیم که همه کاریمان بر دیده شدن است و نفهمیدیم سرلشکر شهید بابایی داخل منبع آب پارگان می رود و خودش منبع را تمیز می وند بدون اینکه کسی متوجه شود. و یا نوجوان شهید موسایی شبها پوتین بچه ها را واکس می زد و بعد از شهادتش قوطی واکس و فرچه را کوله پشتی اش پیدا کردند.

و چقدر بی وفا و بی معرفتیم و چه نمک نشناس شدیم ! نمک نشناسی کردیم که به اینجا رسیده ایم.

خدایا ما را شرمنده شهدا مگردان.
خدایا برخی از مسئولان ما را قدری وجدان عنایت بگردان.


*پلاک دزفول