به گزارش شهدای ایران به نقل از کیهان، محسن ایزدخواه- که سابقه ریاست هیئت مدیره صندوق بیمه اجتماعی روستائیان را نیز در کارنامه خود دارد- به روزنامه آرمان گفته است: در یک نگاه کلی اکثر صندوق‌های بازنشستگی شرایط خوبی ندارند و متأسفانه در دو سال گذشته وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی نتوانسته است راهکار درستی برای برون‌رفت از این بحران‌ها ارائه کند.
به طور کلی صندوق‌های بیمه‌ای میزان‌الحراره وضعیت اقتصادی و اجتماعی هستند. در حال حاضر در کشور یک نرخ بالای بیکاری داریم. بنابراین اگر ما نرخ بالای بیکاری داشته باشیم، رشد اقتصادی بالا نداشته باشیم،‌نرخ رشد سرمایه‌گذاری نداشته باشیم و اگر نرخ بالای اختصاص بودجه به طرح‌های عمرانی داشته باشیم، اگر رکود و تورم کمرشکن داشته باشیم، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم مشکلات صندوق‌های بیمه تأمین اجتماعی برطرف شود.
وی با بیان اینکه «یکی از اصلی‌ترین مسائلی که در چند سال اخیر به آن توجه نشده حاکمیت شرکتی است، می‌افزاید: متأسفانه وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی نیز با بی‌اعتنایی به حاکمیت شرکتی، جایگاه هیئت مدیره را تشدید کرده است و یکی از دلایل بحران‌ها و تشدید آنها در صندوق‌های بازنشستگی کشوری و حتی در صندوق بیمه روستائیان و عشایر که از منابع خوبی برخوردار است، بی‌اعتنایی به حاکمیت شرکتی و جایگاه هیئت مدیره بوده است. متأسفانه اعضای هیئت مدیره بعضی از صندوق‌های بیمه‌های اجتماعی یا دو شغله هستند یا حضور ندارند و خود این مسئله به لحاظ مدیریتی بخشی از مسائل پیش آمده در صندوق‌های بازنشستگی در دهه گذشته است که عمدتاً ناشی از بی‌اعتنایی به حاکمیت شرکتی و سه جانبه‌گرایی واقعی به صندوق‌های بیمه‌ای بوده است.
ایزدخواه با اشاره به مشکلات مجموعه شستا می‌گوید: یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها که به لحاظ مدیریتی از اهمیت بالایی برخوردار است شرکت‌های سرمایه‌گذاری وابسته به این صندوق‌ها و از جمله شستاست که مدت‌هاست دچار سوء مدیریت شده‌اند.
وی می‌گوید: مشکل بزرگ‌تر این است که شستا دارای مدیریت با ثبات نیست. باید گفت نخستین مدیر عاملی که توسط دولت تدبیر و امید منصوب شده بیش از چند ماه، با وجود عزل، در حال امضای چک‌ها و اوراق بهادار شرکت است و این نابسامانی تا آنجا ادامه پیدا کرده است که یکی از سؤالات اساسی رئیس مجلس دهم از وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی در پایان گزارش ایشان به نمایندگان مجلس این بود که چرا در شستا مدیریت دائم، با ثبات و پیگیری وجود ندارد. در نتیجه بخشی از به وجود آمدن این بحران‌ها ناشی از دخالت بی‌جای دولت در تصمیمات صندوق‌های بیمه‌ای است. اگر قرار است صندوق‌ها از بحران خارج شوند باید در سیاست‌های فرابخشی و عدالت اجتماعی وضعیت مطلوب و مورد انتظار حاکم شود.