به گزارش شهدای ایران، روحانی در دوران تبلیغات انتخاباتی در اوایل سال 92، وعده‌های امیدوارکننده‌ای به مردم داد و از گشایش اقتصادی در مدت صدروز هم گفت و البته در سایه همان وعده‌های دلربا توانست با آرایی هرچند شکننده قامت به کسوت ریاست‌جمهوری بیاراید.


 به سرانجام رساندن برد-برد مذاکرات هسته‌ای راهبردی‌ترین شعار انتخاباتی روحانی به شمار می‌رفت. بنابراین دفاع او از برجام و تلاش برای بزرگنمایی آن، شگفت نیست. چه این‌که وی به تعبیری، همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد مذاکرات هسته‌ای و متعاقب آن برجام قرار داده بوده و اکنون نمی‌تواند شاهد ناکام‌ماندن بسیاری از وعده‌ها و شعارهای خویش باشد.

در این راستا استفاده از تعابیر تندی چون بی‌سواد و بزدل و بی‌شناسنامه و ... درباره منتقدان چندان دور از انتظار نبوده و نیست. همچنین است گریز‌های پی در پی رئیس‌جمهور به دستاوردهای برجام؛ دستاوردهایی که گویا بیش‌تر برای رئیس‌جمهور جلوه‌گری می‌کند و آحاد مردم، نتوانسته‌اند فراتر از شعارها آن را به طور ملموس درک کنند. قاطبه مردم از دستاوردهای برجام همان تصوری را دارند که رئیس‌کل بانک مرکزی دولت روحانی دارد: «تقریبا هیچ»!

در آخرین مورد نیز دکتر روحانی در دیدار اعضای شوراهای عالی کشور، با تاکید بر «ضرورت بهره‌گیری از فرصت ماه مبارک رمضان به‌ویژه در فضای پسابرجام»(!)، گفته است: «اکنون هر روز یک گشایش جدید برای مردم حاصل می‌شود و این گشایش‌ها جای شکرگزاری دارد.»

روشن نیست رئیس‌جمهور محترم در چه فضایی سیر می‌کند و چه برآوردی از قضاوت‌ آحاد ملت درباره عملکرد دولت و نتایج برجام دارد؛ اما هر چه باشد، تردیدی نیست که وی یا درک صحیحی از واقعیت‌های جامعه و انبوه مشکلات اقتصادی و معیشتی و رکود کمرشکن کنونی ندارد یا به احتمال قوی‌تر، بیش از دیگران به مشکلات آگاه است اما با توجه به شعارها و وعده‌‌های انتخاباتی، قرار گرفتن پشت سپر دفاعی و دمیدن در تنور بزرگ‌نمایی دستاوردهای برجام و... را راهکاری مناسب تا زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال 96 می‌داند. این در حالی است که بر اساس شواهد و قرائن متعدد، چنین رویکردی دیگر جواب نمی‌دهد. چه این‌که مردم در سه سال اخیر دستاورد ملموسی از مذاکرات هسته‌ای و شعارهای آن‌چنانی مشاهده نکرده‌اند و بر خلاف تبلیغات پرطمطراق، عملا نه‌تنها گشایش خاصی را در زندگی خود شاهد نیستند بلکه با مشکلات شدید معیشتی و اقتصادی و رکود بی سابقه دست و پنجه نرم می‌کنند.

بنابراین منطقی آن است که رئیس محترم و دولت متبوع وی به جای بزرگ‌نمایی برجام و مذاکرات هسته‌ای و دست‌آویختن به دستاوردهایی که مابه ازای خارجی ندارند، این یک سال باقی مانده را دریابند؛ شاید بتوانند اندکی از انتظارات بحق مردم و بخش کوچکی از انبوه وعده‌های داده‌شده را محقق سازند. چه در غیر این صورت، مردم نشان داده‌اند که عهد اخوت با کسی نبسته‌اند و در خرداد سال آتی پاسخ مناسبی به وعده‌های محقق‌نشده و بزرگ‌نمایی‌های آنچنانی خواهند داد.

*یزدرسا