عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: نمی‌توان با هر روشی به مبارزه با انحرافات فرهنگی پرداخت، باید دچار درگیری علمی شد نه جاهلی، زیرا در دینی که فقط درگیر احساسات باشد هیچ خیری نخواهد بود.
به گزارش شهدای ایران، حسن رحیم‌پور ازغدی چهارشنبه‌شب در همایش اهل‌بیت (ع)، جوانان و نهضت حمایت از محرومین با تأکید بر نقش جوانان در سرنوشت انقلاب گفت: عدالت جهانی آخرالزمان با زبان خوش و گفت‌وگو انجام نخواهد شد. مگر می‌شود سفره ظلم و ستم بدون ریختن خون برچیده شود؟
وی به سخنان امام خمینی (ره) دراین‌باره اشاره کرد و افزود: طبق فرموده امام راحل اگر عدالت بدون درگیری و ریختن خون اتفاق می‌افتاد که باید در زمان پیامبر اکرم (ص) این‌گونه می‌شد. حال‌آنکه در زمان حیات ایشان ۸۰ جنگ بر رسول گرامی اسلام (ص) تحمیل شد تا ایشان توانست توحید و عدالت را در شبه‌جزیره حجاز برقرار کند. عدالت به‌صورت مسالمت‌آمیز محقق نخواهد شد چون ظالمان در برابرش می‌ایستند و عزت خود را به قیمت ذلت دیگران می‌خواهند. جبهه حق هرگز خواهان درگیری نخواهد بود و این درگیری همواره بر جبهه حق تحمیل می‌شود، ولی باید مقابل جبهه کفر ایستاد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با ذکر این نکته که مدافع حرم، مدافع یک بنا یا یک مزار نیست ادامه داد: این مسئله بسیار عمیق‌تر و مهم‌تر از این‌هاست. حرم نماد است، نماد یک فرهنگ، فرهنگی قوی که اصل و محور است. شهدای مدافع حرم با هر ملیت و از هر کشور و مرزی به خاک و خون کشیده می‌شوند تا هزینه‌های گسترش توحید و عدالت را بدهند.
وی زبان امام زمان (عج) با بشریت را زبان گفت‌وگو و محبت دانست و افزود: این زبان از طرفی نیز زبان مقابله با ستمگران و آدمکشان است. درواقع در دو بعد می‌توان این زبان را معنا کرد؛ نخست زبان لبخند و محبت و گفت‌وگو با همه بشریت و دیگر زبان عَرَق و عَلَق با صاحبان ظلم در جهان. عَرَق به معنای تلاش و کوشش است و عَلَق نیز همان خونی است که ریخته خواهد شد.
رحیم‌پور ازغدی از جهاد فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی نام برد و اظهار داشت: قرآن کسانی که آگاهی و معرفت در هر زمینه‌ای دارند را موظف و مسؤول قرار داده تا این آگاهی را به سایر جوامع نیز تسری بخشند. با جهاد فرهنگی است که می‌توان ملت‌ها را به حقوقشان آگاه ساخت. هرکسی که آگاهی‌های مفیدی دارد موظف و مسئول است تا آنها را به جامعه نیز منتقل کند.
وی گفت: باید با نگاه به تاریخ و جغرافیا سرنوشت قدرت‌ها و مستکبرین جهان را بررسی کرد و این‌را دانست که نباید مرعوب یا مجذوب آنها شد، چراکه تاریخ نشان داده آنها به چه سرنوشتی دچار شده‌اند و به فاضلاب تاریخ پیوسته‌اند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان این مسأله که علم مهم است اما خود به‌تنهایی موضوعیت ندارد، افزود: علمی که برای بشر فایده نداشته باشد، به درد نمی‌خورد. البته این فایده‌گرایی از نوع مادی و سکولار نیست. هرکس عالم شد نباید به منافع شخصی بیندیشد و به دنبال کسب فضل و فخرفروشی باشد. عالم باید به منافع اجتماعی بیندیشد و احساس مسؤولیت کند. او باید بتواند دست بندگان خدا را بگیرد و آنها را به حقوق مادی و معنوی و اخلاقی برساند.
رحیم‌پور ازغدی علم نافع را دارای سود خدامحورانه دانست و گفت: علم نافع دارای سود مادی نیست، بلکه سودی خدامحورانه و خلق‌خواهانه دارد، نه خودخواهانه؛ که اسم آن را می‌توان جهاد فرهنگی گذاشت.
وی تخریب حرم ائمه معصومین (ع) را تخریب فرهنگ توحیدی بیان کرد و افزود: در تخریب حرم ائمه معصومین (ع) آنچه مهم است تخریب بنا و بارگاه نیست، بلکه تخریب فرهنگ توحیدی و الهی است، چراکه خشت و آجر اهمیت ندارد و تنها از بعد دیدگاه مادی مطرح خواهد شد. زیارت، شفاعت و امثالهم همه وسیله هستند و هدف واقعی، توحید و هدایت است.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در ادامه اظهار داشت: این هدف آن‌قدر مهم است که امام حسین (ع) برای آن کشته می‌شود، چون آن هدف که توحید است از امام حسین (ع) نیز مهم‌تر خواهد بود؛ بنابراین ما نیز در برابر خون شهدا مسؤولیم چون حرم نماد حفاظت از مکتب است.
رحیم‌پور ازغدی گفت: شهید، حقیقت عالم را فهمیده است، او می‌داند مدرک عمل صالح، ایمان، عقاید و آگاهی برتر از مدارک و مدارج علمی و دانشگاهی کذایی است.
وی به نقل روایتی از حضرت علی (ع) پرداخت و افزود: در حدیث «ظادّوالجهل بالعلم» حضرت می‌خواهد بگوید که برای مبارزه با جهل، باید جهاد علمی کرد. اگر جهاد با جهل، از طریق علم صورت نگیرد، خیانت معرفتی و فرهنگی صورت گرفته که این خیانت، از خیانت اقتصادی بدتر است. چراکه در خیانت اقتصادی فقط جیب مردم خالی می‌شود اما در خیانت فرهنگی، ذهن مردم است که خالی خواهد شد. جامعه فریب‌خورده از جامعه گرسنه بدتر است.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در پایان گفت: باید با تمام نارسایی‌های اخلاقی و فرهنگی درگیر شد، مسئولیت اجتماعی و دفاع از ارزش‌ها مسئله مهمی است که باید آن را جدی گرفت. نباید نسبت به مسائل فرهنگی بی‌غیرت بود، بلکه باید برای مقابله با جهل به‌وسیله علم درگیر شد، چراکه پاسخ جهل، علم است، نه جهل. نمی‌توان با هر روشی به مبارزه با انحرافات فرهنگی پرداخت، بلکه باید دچار درگیری علمی شد نه جاهلی، زیرا در دینی که فقط درگیر احساسات باشد، هیچ خیری نخواهد بود. در واقع تمام دین‌داری‌هایی که شعور در آن نباشد و فقط منحصر به شعار شود، خیری نیست.
*دانشجو
