در حالی که ٨ روز از انتشار مصاحبه مجله عصر اندیشه با کاندولیزا رایس می‌گذشت، پیامی کوتاه توسط یک خبرنگار اخراجی سرویس شهرستانهای روزنامه کیهان در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که مدعی بود توانسته در عرض چند دقیقه تکذیبیه این مصاحبه را بگیرد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، براساس توضیحاتی که عصر اندیشه لحظاتی پس از این خبرسازی‌ها منتشر کرد، این مصاحبه توسط خبرنگار فرانسه‌زبان مجله و همکار فرانسوی وی از طریق یکی از دوستان خانم رایس انجام شد و بخش مهمی از مکاتبات آن نیز به همین زبان جریان داشت که در عالم حرفه‌ای امری مسبوق به سابقه است. رایس نیز سابقه نگارش و گفتگو به‌زبان‌های دیگر را داشته و در رزومه وی و سوابق اینترنتی موجود نیز به تسلط وی به ٤ زبان اشاره شده است و در محیط بین‌الملل تکلم به زبانهای دیگر با خبرنگاران خارجی رویه معمولی است و اساساً کاربرد تسلط به زبانهای دیگر برای چنین موقعیت‌هایی است.
اما بررسی‌های کارشناسان حاوی نکات جالبی است. اگر مبنا بر ساختگی بودن مصاحبه بود، دلیلی وجود نداشت تا اولاً مکاتبات اوریژینال به‌زبان اصلی منتشر شود و به‌راحتی می‌توانست متنی انگلیسی ساخته شود. استفاده از ای‌میل‌های شخصی از دامنه‌های معتبر دیگر نیز مسئله‌ای است که در طول سالهای گذشته میان سیاستمداران و روزنامه‌نگاران سابقه داشته و بارها در سطح درجه یک بین‌المللی و هم‌اکنون درباره خانم کلینتون نیز همین مناقشه وجود دارد.
روشن است که باز هم اگر بنابر ساختگی بودن مصاحبه و تأییدیه آن بود، نیازی به انتشار ای‌میل شخصی‌ای که تحت دامنه معتبر فرانسوی ثبت شده، وجود نداشت و سیاستمداران نیز در روابط‌شان از ای‌میل‌های مختلفی استفاده می‌کنند که بتوانند خود را از حمله هکرها و مشکلات امنیتی مصون نگه دارند، اما جای تعجب است که روزنامه‌نگاران مدعی حرفه‌ای‌گری به بدیهی‌ترین لوازم فعالیت در این سطوح آگاه نیستند یا خود را جاهل نشان می‌دهند.
ایراد شبهاتی مانند اینکه چرا نام کوچک رایس در ای‌میل به نام Condi ثبت شده نه Condo در حالی است که در همه بیوگرافی‌های رسمی وی آمده که نام کوچک وی به همان اسم شهرت جهانی دارد و با یک سرچ ساده و اندک اطلاعاتی از زبان انگلیسی قابل فهم است؛ یا در خصوص بزرگ و کوچک حروف اسم در ای‌میل یاهو، این مسئله به نوع ثبت آن توسط صاحب ای‌میل بستگی دارد، کما اینکه ای‌میل خبرنگار مجله تحت یاهوست، نه ای‌میل خانم رایس! طبعاً چنین نکات بدیهی‌ای نمی‌تواند وارونه شود یا دستمایه ادعاهای کذب قرار گیرد.
ابهامات نسبت به ادعای تکذیب مصاحبه هنگامی جدی‌تر شد که 10 روز پیش این مصاحبه در اکثر خبرگزاری‌های معتبر منتشر شد و تنها ساعتی پس از انتشار روزنامه‌نگاران مشهوری چون باربارا اسلاوین درباره آن تحقیق کردند و آن را از طریق توئیتر برای وزیر خارجه سابق آمریکا فرستادند. در عرف بین‌المللی این نوع مصاحبه‌ها در صورتی که فاقد اعتبار باشد، به‌سرعت واکنش‌برانگیز است، اما علی‌رغم این بازتاب گسترده هیچ توضیحی درباره آن منتشر نشد و خانم رایس نیز تأییدیه خود را برای مجله ارسال کرد و دو اسکرین شات آن نیز منتشر و "هدر ای‌میل" آن به‌عنوان شناسه غیرقابل جعل که توسط سرورهای اینترنتی تولید می‌شود برای سردبیران رسانه‌ها ارسال گشت.
فردی که برای تکذیب این گفتگو تلاش می‌کند، صاحب صادقی یک خبرنگار اخراجی سرویس شهرستانهای روزنامه کیهان و مدیر مسئول مجله دیپلمات است که چندی است جناح سیاسی خود را عوض کرده است. او مدعی بود که در یک ای‌میل و در کمتر از چند دقیقه به رئیس دفتر رایس دسترسی یافته، در حالی که باربارا اسلاوین طی ٨ روز نتوانسته بود عدم صحت مصاحبه را اثبات کند و رایس آن را تکذیب نکرد. سپس گزارش‌های سایتهای کلمه، انتخاب و دیگر رسانه‌های جریان فتنه نشان داد که این موج تخریب رسانه‌ای دارای ابعاد پیچیده‌ای است و به عقده‌گشایی و کینه‌ورزی تمایل دارد تا کار خبری و ژورنالیستی، چنان که در طول ٢ سال گذشته با انتشار هر شماره عصر اندیشه فضایی علیه آن ساخته شد. همین حاشیه‌سازی‌ها احتمالاً سردبیر مجله را ترغیب کرد تا در گفتگویی مطبوعاتی اعلام کند از رسانه‌هایی که علیه عصر اندیشه نشر اکاذیب کرده‌اند، شکایت و تقاضای صدور قرار کارشناسی خواهد کرد، رویه‌ای که به نظر می‌رسد به‌زودی حقیقت را روشن خواهد کرد.
عصر اندیشه در ١١ شماره گفت‌وگوهایی با جرمی کوربین رهبر حزب کارگر انگلیس، نوام چامسکی فیلسوف آمریکایی، جیمز پتراس جامعه‌شناس آمریکایی، مارین لوپن و سارکوزی رهبران فرانسوی، ماهاتیر محمد نخست وزیر سابق مالزی، اردشیر زاهدی، رئیس کارگزینی ساواک و بسیاری از چهره‌های علمی طراز اول مانند دکتر سیدحسین نصر، خالد ابوالفضل، کریستین بونو و... منتشر کرده است که پیش از این نیز وعده داده بود فایل‌های مصاحبه‌ها در مستندی تصویری به‌مناسبت دوسالگی مجله منتشر می‌شود.
اما بررسی‌های کارشناسان حاوی نکات جالبی است. اگر مبنا بر ساختگی بودن مصاحبه بود، دلیلی وجود نداشت تا اولاً مکاتبات اوریژینال به‌زبان اصلی منتشر شود و به‌راحتی می‌توانست متنی انگلیسی ساخته شود. استفاده از ای‌میل‌های شخصی از دامنه‌های معتبر دیگر نیز مسئله‌ای است که در طول سالهای گذشته میان سیاستمداران و روزنامه‌نگاران سابقه داشته و بارها در سطح درجه یک بین‌المللی و هم‌اکنون درباره خانم کلینتون نیز همین مناقشه وجود دارد.
روشن است که باز هم اگر بنابر ساختگی بودن مصاحبه و تأییدیه آن بود، نیازی به انتشار ای‌میل شخصی‌ای که تحت دامنه معتبر فرانسوی ثبت شده، وجود نداشت و سیاستمداران نیز در روابط‌شان از ای‌میل‌های مختلفی استفاده می‌کنند که بتوانند خود را از حمله هکرها و مشکلات امنیتی مصون نگه دارند، اما جای تعجب است که روزنامه‌نگاران مدعی حرفه‌ای‌گری به بدیهی‌ترین لوازم فعالیت در این سطوح آگاه نیستند یا خود را جاهل نشان می‌دهند.
ایراد شبهاتی مانند اینکه چرا نام کوچک رایس در ای‌میل به نام Condi ثبت شده نه Condo در حالی است که در همه بیوگرافی‌های رسمی وی آمده که نام کوچک وی به همان اسم شهرت جهانی دارد و با یک سرچ ساده و اندک اطلاعاتی از زبان انگلیسی قابل فهم است؛ یا در خصوص بزرگ و کوچک حروف اسم در ای‌میل یاهو، این مسئله به نوع ثبت آن توسط صاحب ای‌میل بستگی دارد، کما اینکه ای‌میل خبرنگار مجله تحت یاهوست، نه ای‌میل خانم رایس! طبعاً چنین نکات بدیهی‌ای نمی‌تواند وارونه شود یا دستمایه ادعاهای کذب قرار گیرد.
ابهامات نسبت به ادعای تکذیب مصاحبه هنگامی جدی‌تر شد که 10 روز پیش این مصاحبه در اکثر خبرگزاری‌های معتبر منتشر شد و تنها ساعتی پس از انتشار روزنامه‌نگاران مشهوری چون باربارا اسلاوین درباره آن تحقیق کردند و آن را از طریق توئیتر برای وزیر خارجه سابق آمریکا فرستادند. در عرف بین‌المللی این نوع مصاحبه‌ها در صورتی که فاقد اعتبار باشد، به‌سرعت واکنش‌برانگیز است، اما علی‌رغم این بازتاب گسترده هیچ توضیحی درباره آن منتشر نشد و خانم رایس نیز تأییدیه خود را برای مجله ارسال کرد و دو اسکرین شات آن نیز منتشر و "هدر ای‌میل" آن به‌عنوان شناسه غیرقابل جعل که توسط سرورهای اینترنتی تولید می‌شود برای سردبیران رسانه‌ها ارسال گشت.
فردی که برای تکذیب این گفتگو تلاش می‌کند، صاحب صادقی یک خبرنگار اخراجی سرویس شهرستانهای روزنامه کیهان و مدیر مسئول مجله دیپلمات است که چندی است جناح سیاسی خود را عوض کرده است. او مدعی بود که در یک ای‌میل و در کمتر از چند دقیقه به رئیس دفتر رایس دسترسی یافته، در حالی که باربارا اسلاوین طی ٨ روز نتوانسته بود عدم صحت مصاحبه را اثبات کند و رایس آن را تکذیب نکرد. سپس گزارش‌های سایتهای کلمه، انتخاب و دیگر رسانه‌های جریان فتنه نشان داد که این موج تخریب رسانه‌ای دارای ابعاد پیچیده‌ای است و به عقده‌گشایی و کینه‌ورزی تمایل دارد تا کار خبری و ژورنالیستی، چنان که در طول ٢ سال گذشته با انتشار هر شماره عصر اندیشه فضایی علیه آن ساخته شد. همین حاشیه‌سازی‌ها احتمالاً سردبیر مجله را ترغیب کرد تا در گفتگویی مطبوعاتی اعلام کند از رسانه‌هایی که علیه عصر اندیشه نشر اکاذیب کرده‌اند، شکایت و تقاضای صدور قرار کارشناسی خواهد کرد، رویه‌ای که به نظر می‌رسد به‌زودی حقیقت را روشن خواهد کرد.
عصر اندیشه در ١١ شماره گفت‌وگوهایی با جرمی کوربین رهبر حزب کارگر انگلیس، نوام چامسکی فیلسوف آمریکایی، جیمز پتراس جامعه‌شناس آمریکایی، مارین لوپن و سارکوزی رهبران فرانسوی، ماهاتیر محمد نخست وزیر سابق مالزی، اردشیر زاهدی، رئیس کارگزینی ساواک و بسیاری از چهره‌های علمی طراز اول مانند دکتر سیدحسین نصر، خالد ابوالفضل، کریستین بونو و... منتشر کرده است که پیش از این نیز وعده داده بود فایل‌های مصاحبه‌ها در مستندی تصویری به‌مناسبت دوسالگی مجله منتشر می‌شود.
