به گزارش شهدای ایران، شهیدان نرفته‌اند که ما بمانیم بلکه آنها رفتند که ماهم دنبال آنها برویم، دستان‌شان هر روز از بین ابرها برای دستگیری از ما دراز است اما دست ما کوتاه... درفصل وصل و در 90 بخش به توصیه‌ها و احوالات انها می‌پردازیم.

با او حرفم شد. تقصیر من بود.
 همان وقت که دعوا می کردیم مطمئن بودم که حق بامن نیست ، اما عصبانی بودم و چیزی نفهمیدم .
 نیم ساعت بعد یکی از بچه ها آمد دنبالم و گفت : « از وقتی بحث تون تموم شده، مرتضی رفته تو اتاق و درو بسته ، نماز می خونه . »
دو ساعت بعد ، من را دید . آمد جلو ، گرم احوالپرسی کرد . عرق سرد نشست روی پیشانیم ، از خجالت .

برگرفته از کتابچه مجموعه خاطرات شهید سید مرتضی آوینی "نشر یا زهرا (سلام الله علیها)"