اما باز ننه علی باید از رئیس سازمان بهشت زهرا تشکر کند. اصلا اگر اکبر توکلی پیکر بی جان ننه علی را در غسالخانه دست بسته نگه نمی داشت تا آلونکش را تخریب کنند، ننه علی چگونه می توانست حائز این رتبه شود؟!
شهدای ایران : وقتی با خود می اندیشی که چه می شود که به یکباره زنی سالخورده خبر سازترین زن ایران شده است مغزت راه به جایی نمی برد .
ننه علی نه مدال طلای ووشو گرفته بود نه اولین زن منتخب مجلس شورای اسلامی بود نه همسرش رئیس جمهور بود و نه خدای نکرده جا پای وزیر بهداشت گذاشته بود .
اصلا هم نمی پذیری که به خاطر 20 سال زندگی در کنار شهدا خبرساز شده باشد ، چرا که وقتی زنده بود کسی سراغش را نمی گرفت. طبیعت آدمی است دیگر، تا زنده ای چشم دیدنت را ندارند و امان از وقتی که می میری... گویا عبد صالح خدا می شوی.
قصه پر غصه ننه علی اصلا با همه اینها متفاوت است.
ننه علی خبر ساز شد نه برای خودش،بلکه برای تنها یادگارش که آلونکی بود بهشتی. وقتی رفت خبرها یکی یکی منتشر شد! یکی نوشت : " ننه علی از ما پیش شهیدان هیچ نگو "،آخر یکی نبود بگوید چرا زنده بود به سراغش نرفتید که حال اظهار ندامت می کنید ؟!
دیگری گفت: " ننه علی حافظ قرآن بود " فارغ از اینکه گوش هایش را حداقل یکبار آماده شنیدن تلاوتش کرده باشد. اما در این میان یک چیزی همچون پتک بر سر همه خراب شد و این رمز توفیق ننه علی برای رسیدن به درجه خبر ساز ترین بانوی ایران شد.
تخریب آلونک ننه علی توسط سازمان بهشت زهرا آن هم کمتر از 20 دقیقه همه را ماتم زده کرد. اصلاً زلزله رودبار و بم اینقدر خون به دلمان نکرد که تخریب خانه مادرمان ما را مبهوت نمود.
بعد از آن یکی یکی دنبال مقصر گشتند و البته جای شکرش باقیست که آقایان مسئول خوب یادگرفته اند چگونه تقصیر را گردن دیگری بیاندازند و آنقدر سلسله پیچ در پیچ سازمانی ایجاد کنند که در آن وسط نتوان پرتقال فروش را پیدا کرد .
یادم می آید آقای زریبافان قبل از پیام تسلیت گفت: " آن بنا باید خراب می شد که از گزند باد و باران در امان باشد" و بعد از مدتی که فشار رسانه ها شدید شد فرمودند: " قبلا تاکید کرده بودم که آلونک ننه علی به همین شکل حفظ شود". نمی دانم ... لابد قبلا خشکسالی بوده و از باد و باران خبری نبود...
اما باز ننه علی باید از رئیس سازمان بهشت زهرا تشکر کند. اصلا اگر اکبر توکلی پیکر بی جان ننه علی را در غسالخانه دست بسته نگه نمی داشت تا آلونکش را تخریب کنند، ننه علی چگونه می توانست حائز این رتبه شود؟!
از اینها گذشته اصلا آقایان مسئول به پاس 20 سال صبر ننه علی در کنار مزار فرزندش سنگ تمام گذاشتند. شب هفتم که زود بود تندیس ننه علی را نصب نمایند گفتند بگذارید چهلش تمام شود ، شب چهل هم آمد و از تندیس خبری نشد. گفتند برای طرح تندیس اتاق فکر گذاشته اند یه کمی طول کشید . اصلا چه کاریست در غم و اندوه تندیس بگذاریم ؟ صبرکنید به مناسبت روز مادر برای ننه علی تندیس نصب می کنیم . روز مادر هم آمد و از تندیس خبری نشد....
اصلا ننه تندیس می خواهد چه کند؟ تازه باید کلی هم ممنون باشد که کاری کرده اند که خبر ساز ترین زن ایران شده است .
شاید ننه علی با رفتنش همچون سردی خاک در وجود ما ته نشین شده است که اینگونه سمٌ بکم نشسته ایم !
امثال ننه علی ها در این مملکت زیاد هستند که دیگر فراموش شدند وکسی سال به سال هم به یاد آنها نیست این طبیعت ما آدمهاست خیلی زود چشمان خود را برروی حقایق و فداکاریهای دیگران می بندیم ودست آخر هم طلب کار می شویم که چرا این شد وچرا آن شد وقتی برادر جانبازی 
