دعای «یا من أرجوه...» از ادعیه بسیار زیبا و پر مفهوم است که علامه مجلسی و محدث قمی در کتب خود آن را از امام صادق (ع) نقل کرده اند. شاید برای خیلی سوال باشد که فلسفه حرکت دادن انگشت سبابه به سمت چپ و راست چیست؟
شهدای ایران: دعای «یا من أرجوه...» از ادعیه بسیار زیبا و پر مفهوم است که علامه مجلسی و محدث قمی در کتب خود آن را از امام صادق (ع) نقل کرده اند. شاید برای خیلی سوال باشد که فلسفه حرکت دادن انگشت سبابه به سمت چپ و راست چیست؟
پایگاه خبری تحلیلی تراز: دعای «یا من أرجوه...» از ادعیه بسیار زیبا و پر مفهوم است که علامه مجلسی و محدث قمی در کتب خود آن را از امام صادق (ع) نقل کرده اند. شاید برای خیلی سوال باشد که فلسفه حرکت دادن انگشت سبابه به سمت چپ و راست چیست؟ هرچند که گفته اند از مجموع روایت اینگونه استفاده می‌شود که «محاسن را به دست گرفتن» و «انگشت سبابه دست راست را حرکت دادن حالتی بوده است که در آن هنگام، به حضرت امام‌صادق(علیه السّلام) دست داده است و نه این که جزئی از دعای «یامن‌ارجوه» باشد. البته، اگر کسی، با دقت و تامل، در محتوای این دعا بنگرد، چه بسا، از او نیزاین حالت، سر زند.
اما روایتی در کتاب الدعاء در اصول کافی از امام صادق (ع) نقل شده که حالت های مختلف انسان را هنگام قرائت دعا بیان می دارد.
امام صادق (علیه السّلام) فرمود: مردی به من گذر کرد و من در نمازم دست چپ را برای دعا بلند کرده بودم. پس گفت: یا عبدالله! با دست راست‌ات دعا کن، من گفتم: ای بنده‌ی خدا! راستی که خداوند تبارک و تعالی، بر این هم حقی دارد، مانند حق او بدان.» و فرمود:
«در رغبت، هر دو دست را بگشایی و باطن آن‌ها را بنمایی.
و در رهبت (حالت بیم و ترس) هر دو دست را بگشایی و پشت آن‌ها را عیان داری؛
و در تضرع (حالت طلب و التماس)، انگشت سبابه‌ی راست را به راست وچپ بجنبانی.
و در تبتل (حالت دنیاگریزی و انقطاع از مردم)، انگشت سبابه‌ی چپ را بجنبانی و به آرامی آن را به بالا وپایین ببری و بیاوری.
و ابتهال (حالت زاری به هنگام دعا)، این است که هر دو دست و هر دو ذراع را به سوی آسمان فراز داری. ابتهال، وقتی است که موجبات گریه فراهم شده است.» (اصول کافی، کتاب الدعاء، باب الرغبه والرهبه...، ح۴)
پایگاه خبری تحلیلی تراز: دعای «یا من أرجوه...» از ادعیه بسیار زیبا و پر مفهوم است که علامه مجلسی و محدث قمی در کتب خود آن را از امام صادق (ع) نقل کرده اند. شاید برای خیلی سوال باشد که فلسفه حرکت دادن انگشت سبابه به سمت چپ و راست چیست؟ هرچند که گفته اند از مجموع روایت اینگونه استفاده می‌شود که «محاسن را به دست گرفتن» و «انگشت سبابه دست راست را حرکت دادن حالتی بوده است که در آن هنگام، به حضرت امام‌صادق(علیه السّلام) دست داده است و نه این که جزئی از دعای «یامن‌ارجوه» باشد. البته، اگر کسی، با دقت و تامل، در محتوای این دعا بنگرد، چه بسا، از او نیزاین حالت، سر زند.
اما روایتی در کتاب الدعاء در اصول کافی از امام صادق (ع) نقل شده که حالت های مختلف انسان را هنگام قرائت دعا بیان می دارد.
امام صادق (علیه السّلام) فرمود: مردی به من گذر کرد و من در نمازم دست چپ را برای دعا بلند کرده بودم. پس گفت: یا عبدالله! با دست راست‌ات دعا کن، من گفتم: ای بنده‌ی خدا! راستی که خداوند تبارک و تعالی، بر این هم حقی دارد، مانند حق او بدان.» و فرمود:
«در رغبت، هر دو دست را بگشایی و باطن آن‌ها را بنمایی.
و در رهبت (حالت بیم و ترس) هر دو دست را بگشایی و پشت آن‌ها را عیان داری؛
و در تضرع (حالت طلب و التماس)، انگشت سبابه‌ی راست را به راست وچپ بجنبانی.
و در تبتل (حالت دنیاگریزی و انقطاع از مردم)، انگشت سبابه‌ی چپ را بجنبانی و به آرامی آن را به بالا وپایین ببری و بیاوری.
و ابتهال (حالت زاری به هنگام دعا)، این است که هر دو دست و هر دو ذراع را به سوی آسمان فراز داری. ابتهال، وقتی است که موجبات گریه فراهم شده است.» (اصول کافی، کتاب الدعاء، باب الرغبه والرهبه...، ح۴)
