به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ این روزها برخی از طبقات بیمارستان هایی چون بقیه الله، جوانانی را روی تخت های خود دارد که همگی متولدین دهه  های 60 و 70 هستند اما یا قطع نخاع شده اند و یا چشم، دست و پای خود را از دست داده اند. اینان جانبازان مدافع حرم هستند که  مظلومیتشان از شهدای مدافع حرم هم بیشتر است. نه نامی از ایشان بر سر زبان هاست و نه تابوتی وجود دارد که عکسشان را بر آن درج کرده باشند و مردم نامش را زمزمه کنند.

جانبازان مدافع حرم گمنام گمنام در گوشه ای از بیمارستان به سر می برند و فقط جانبازان هستند که حال این روزهای این جوانان مدافع حرم را می فهمند.

بنابراین گزارش، جانبازان ویلچری 8 سال دفاع مقدس رسمی را بنا نهاده و به جانبازان مدافع حرم که هم اکنون در بیمارستان ها بستری هستند سر زده و از ایشان عیادت می کنند.

جانبازان ضمن عیادت از این مهاجران الی الله، تجربیات دوران نقاهت و آشنایی با مسائل و مشکلات مرتبط با ضایعات نخاعی را به مجروحین نخاعی مدافع حرم در این بیمارستان منتقل می کنند.