شب گذشته در مراسم دیدار نوروزی دانشجویان دانشگاه تهران با رئیس این دانشگاه دانشجویان با در دست داشتن پلاکاردهایی نسبت به مشکلات خود اعتراض کردند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از خبرگزاری دانشجو،شب گذشته در مراسم دیدار نوروزی دانشجویان دانشگاه تهران با رئیس این دانشگاه دانشجویان با در دست داشتن پلاکاردهایی با عناوین،«احضار گسترده دانشجویان به کمیته انضباطی ممنوع است»،«خوابگاه چمران در خطر واگذاری به بخش خصوصی»،«پولی شدن آموزش را متوقف کنید»،«دانشگاه پادگان نیست»، «خوابگاه‌های ما فاقد امکانات بهداشتی است»،«ما خواهان نظارت بر تمامی طرح ها و بودجه‌های دانشگاه هستیم»،«دانشگاه محل کار بانکداران و سرمایه داران نیست»، نسبت به مشکلات خود اعتراض کردند.
این دیدار که قرار بود شب گذشته بعد از نماز مغرب و عشاء برگزار شود به محض آغاز با اعتراض برخی دانشجویان به تشنج کشیده شد.
دانشجویان با در دست داشتن پلاکاردهایی روبه روی رئیس دانشگاه ایستادند و به دلیل مشکلات صنفی مطالبات خود را مطرح کردند.
دانشجویان در ادامه اعتراضات خود بیانیه ای را قرائت کردند که قسمتي از متن بيانيه دانشجويان دانشگاه تهران به شرح زیر است:
رئیس و هیئت رئیسه دانشگاه تهران!
چگونه توقع دارید که به دیدار شما بیاییم در حالیکه هنوز یک ماه از احضار فله ای دانشجویان به کمیته انضباطی نگذشته است؟
چگونه می توانید در چشم دانشجویان نگاه کنید در حالیکه با انتصاب شهردار
تهران به عنوان مشاور خود حرمت دانشجویان را شکستید و شمشیر از رو بستید؟
«ما نیز شمشیر از نیام بر می کشیم»
چگونه باید به دیدار شما بیاییم در حالیکه مسئولین منصوب شما دائماً تکرار می کنند "مسئولیتش با ما نیست"؟
چگونه به دیدار هیئت رییسه بیاییم، هنگامی که از بنیادی ترین حقوق خود
همچون سیستم گرمایشی مناسب در روزهای آغازین سال محروم هستیم؟چگونه در
سالن جشن شما حضور بهم رسانیم، هنگامی که دانشجویان فعال فرهنگی از فعالیت
مستقل محروم هستند و سالنی برای تمرین و اجرا نصیبشان نمی شود؟
هنگامی که تبعیضات بین دانشجویان دختر و پسر همچنان ادامه دارد چگونه می توانیم دوشادوش هم در مراسم جشن شما شرکت کنیم؟
هنگامی که پیشروی هایتان در پولی سازی دانشگاه و کالایی¬سازی آموزش بار
مشاغل سطح پایین را علاوه بر بار کج آموزش نادرست، بر گرده ی ما گذاشته
است، چگونه به قامت راست و لبخند شما بنگریم و تبریک بگوییم؟
زمانی که از ابتدایی ترین حقوق خود در خوابگاه ها که محیط زندگیمان است
برخوردار نیستیم و روز به روز با افزایش هزینه های اسکان و تغذیه فشار
بیشتری بر ما وارد می¬کنید و چنانکه می¬بینیم هرسال به تعداد خوابگاه های
خصوصی اضافه می کنید، چگونه از ما توقع دارید عید را به شما تبریک بگویم و
با شما همراه شویم؟
آقایان هیئت رئیسه اینقدر مشکل بر سر ما ریخته است که اندک فرصت دید و
بازدید را به دیدار دوستان خود اختصاص می دهیم نه دیدار رئیس و روسا.
