شهدای ایران: بسیار پیش می آید که روزی شخصی را به سرحد عظمت می رسانند و روزی همان شخص را تا تکفیر پیش می برند و شاید هر دو اینها خلاف واقعیت باشد، پس چه بهتر است که در هیاهوی جامعه تقوی پیشه کرد وسراغ این مباحث بی ثمر نرفت.

آیه:

خداوند متعال در قرآن می فرماید:

فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِيعُوا

تا توانيد از خدا پروا كنيد و (دعوت‏ها و اوامر او را) بشنويد و اطاعت نماييد

آینه:

حکایت؛ مرحوم علامه سید محسن امین صاحب اعیان الشیعه می‏گوید: در زمان فقیه بزرگ مرحوم حاج آقا رضا همدانی در نجف شخصی بود که مجلس درس بزرگی داشت و کتب زیادی نوشته بود،، می‏گفتند که او نسبت به علما زبان درازی می‏کند احتمالاً به جهت اینکه خود را عالم‏تر و برتر از ایشان می‏دانسته، ما او را در نجف دیدیم و درباره او بسیاری از بزرگان علماء حرف‏ها زدند تا اینکه کار به مرحله تکفیر رسید و حلقه درسش خلوت شد.

در زمانی که ما به نجف آمده بودیم جمعی از علماء بر او شوریده و فتوای تکفیر را صادر کردند و چون متن فتوی را برای مرحوم حاج آقا رضا همدانی فرستادند تا او هم آن را تایید کند، ایشان خودداری کردند و گفتند تکفیر امر عظیمی است و من با این اتهامات تکفیر نمی‏کنم، با اینکه مسئله او نقل تمام مجالس شده بود ولی کسی جرأت نداشت در حضور حاج آقا رضا در آن باره صحبت کند و طلاب به محض حضور ایشان در مجلس، حرف خود را عوض می‏کردند یا گفتگو درباره وی را قطع و سکوت می‏کردند و چون کسی می‏خواست درباره او حرف بزند ایشان بشدت نهی می کردند .
روزی یکی از شاگردان از او درباره رفتار خشن و تند بعضی از اساتید با طلاب پرسید ایشان گفت، عمل آنها محمول بر صحت است ولی من چنین کاری نمی‏ کنم.1