به گزارش شهدای ایران،‌محمد قبادی یکی از جانبازانی است که در دیدار 8 ماه پیش با مقام عظمای ولایت از وضعیت همرزمانی گفت که با وجود مشکلات جسمانی حاد و زخم بستر در منازل استیجاره ای زندگی می کنند و یا جانبازانی که حتی امکان اختصاص دادن یک تخت در آسایشگاه ها برایشان  فراهم نشده است.

اما امروز 8 ماه از آن دیدار معنوی می گذرد و هنوز مسعود زریبافان  که قرار بود به این مشکلات مطرح شده رسیدگی کرده و گزارش آن را ارائه کند ؛‌اقدامی صورت نداده است تا جایی که محمد قبادی در مطلبی خطاب به رئیس بنیاد شهید نوشت :‌

"آقاى زریبافان حتماً به یاد دارید، دیدار جانبازان قطع نخاع از گردن را با مقام معظم رهبرى و حتماً مطالبى را كه در حضور رهبر انقلاب بیان گردید نیز باید به یاد داشته باشید چرا كه بعد ازدیدار با رهبرى، همان شب، در هتل مربوطه كه جانبازان در آن اقامت داشتند، جنابعالى ضمن تایید مطالب مطرح شده اشاره به اهمیت آن مطالب كردید و گفتید كه حتماً پیگیرى می‌كنید.

بعد از مطرح شدن مطالب مورد نظر خاطرنشان می‌كنم كه رهبر انقلاب از جنابعالى خواستند كه حتماً این موضوع را پیگیرى نمایید.از آن دیدار تقریباً هشت ماه می‌گذرد ولى تاكنون هیچ گزارشى را جنابعالى درباره آن دیدار ارائه نكرده‌اید. به رهبرم از جانبازانى سخن گفتم كه نه تنها مشكلات جسمى و حركتى دارند بلكه از مشكلات حاد روحى و روانى نیز بى نصیب نیستند و در عین حال این عزیزان و خانواده آنها از مشكلات اقتصادى رنج مى‌برند. از جانبازى به ایشان مثال زدم كه علاوه بر اینكه قطع نخاع است، پایش نیز از لگن قطع شده و از زخم بستر شدید هم رنج می‌برد طورى كه قسمت‌هاى باقی‌مانده از پایش كاملاً زخم بوده و از طرفى یورستمى و كلستمى است. یعنى اینكه سوراخ‌هایى در قسمت شكم برایش تعبیه شده و از كیسه استفاده می‌كند. همیشه به صورت دمر روى زمین می‌خوابد و زیر بدنش همیشه به دلیل عمل جراحى اشتباه، ادرار جمع می‌شود و مادر پیرش با نایلونى كه زیرش انداخته است روزانه چند بار او را به طرف حمام می‌كشد و در حمام او را استحمام می‌كند و ملحفه‌هایش را می‌شوید و مجدداً به وسیله نایلون ، پاره جگر خود را به اتاق برمی‌گًرداند.

علاوه بر همه این مشكلات وقتى متوجه می‌شویم متأسفانه این عزیز جانباز از مشكلات اقتصادى هم رنج می‌برد و مستأجر است غصه مان بیشتر می‌شود.متأسفانه جانبازى قطع نخاعى را دیدم كه تنها در خانه كوچكى زندگى می‌كند و همسر و فرزندان خود را در سیل از دست داده است و پدر و برادرانش نیز شهید شده‌اند و خود با مشكلات جسمى بسیار زیاد مواجه است و علاوه بر آن وضعیت اقتصادى خیلى بدى دارد. لازم به ذكر است كه تاكنون ما نتوانسته‌ایم حتى یك تخت در یكى از آسایشگاه‌هاى جانبازان در اختیارشان قرار دهیم. مطمئناً ما در سراسر كشور از اینگونه جانبازان كم نداریم و از همه سرگًروه هاى انجمن جانبازان در سراسر كشور می‌خواهم كه آمار همه آنها را به دفتر مركزى گزارش نمایند تا بهتر بشود تصمیم‌گیرى كرد.با همه این تفاسیر جامعه ایثارگرى از مسئولین بنیاد شهید و جانبازان این سوال را دارد كه برای این عزیزان چه اقدامى تاكنون به عمل آمده است."