محتوای فارسی وان در جشنواره فجر
«من» که داستان یک زن «کارچاق کن» را نشان می دهد، حاشیه هایی هم دارد که از حال این روزهای فرهنگ خبر می دهد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ فیلم «من» اولین کار بلند «سهیل بیرقی» است که شاید قبل از دیدن آن حجاب متفاوت «بهنوش بختیاری» در این فیلم برای همه مخاطبان قابل توجه بود.
اما «من» که داستان یک زن «کارچاق کن» را نشان می دهد، حاشیه هایی هم دارد که از حال این روزهای فرهنگ خبر می دهد.
گویی در تمام فیلم های امسال جشنواره؛ هم باید تیکه های سیاسی و هم توجهی به معضلات روز فرهنگی را در غالب یک سیاه نمایی از کارگردان تحویل بگیریم.
شاید بهتر بود یک مشاور مذهبی در کنار «سهیل بیرقی» می ایستاد و برخی از موضوعات ابتدایی شرعی را به او توضیح می داد؛ رفتن یک دختر در خانه پسر مجرد و نهار خوردن با او و سرکشیدن در اتاق خواب و آشپزخانه اش موضوعی است که اتفاقا در سریال های ترکیه ای هم وجود دارد و عملا فیلم جشنواره فجر ما فرقی با آن ندارد. اینجاست که یاد تیکه حاشیه ساز شهاب مرادی به معمای شاه می افتیم که پر هم بیراه نبوده است. اگر فیلم ساز ایرانی همان فارسی وان را نمایش می دهد؛ که باید فاتحه فیلم سازیمان را بخوانیم نه اینکه محتوای فارسی وانی را به اسم جشنواره فجر( فجر انقلاب اسلامی ) با افتخار به نمایش بگذاریم.
شأن زنانگی در این فیلم به حدی پایین رفته که نقش اول فیلم "من" هر روز سوار موتور یک پسر غریبه می شود که قرار است فقط کارش را راه بیاندازد و به همان پسر پیشنهاد می دهد تا 3 دوربین بالای تخت اتاق خوابش نصب کند و با او رابطه جنسی برقرار کرده و فیلم بگیرد و بعد هم پخش کند تا به شهرت برسد و مردم ترانه هایش را ببینند! این پیشنهاد به حدی شرم آورانه مطرح می شود که حتی طرف مقابلش را به حیرت می اندازد!
در قسمتی از فیلم به بهانه نمایش یک مجلس زنانه و مولودی خوانی زنان؛ گروهی دف می زنند و یک نفر در میانشان به مولودی خوانی می پردازد!
مشخص نیست ممیزی های وزارت ارشاد شامل حال این فیلم شده است یا صرف بیان موضوعات اجتماعی جای تردیدی برای کارگردان نگذاشته است که پایبندی به هیچ حکم شرعی را در فیلمش رعایت نکند.
اما «من» که داستان یک زن «کارچاق کن» را نشان می دهد، حاشیه هایی هم دارد که از حال این روزهای فرهنگ خبر می دهد.
گویی در تمام فیلم های امسال جشنواره؛ هم باید تیکه های سیاسی و هم توجهی به معضلات روز فرهنگی را در غالب یک سیاه نمایی از کارگردان تحویل بگیریم.
شاید بهتر بود یک مشاور مذهبی در کنار «سهیل بیرقی» می ایستاد و برخی از موضوعات ابتدایی شرعی را به او توضیح می داد؛ رفتن یک دختر در خانه پسر مجرد و نهار خوردن با او و سرکشیدن در اتاق خواب و آشپزخانه اش موضوعی است که اتفاقا در سریال های ترکیه ای هم وجود دارد و عملا فیلم جشنواره فجر ما فرقی با آن ندارد. اینجاست که یاد تیکه حاشیه ساز شهاب مرادی به معمای شاه می افتیم که پر هم بیراه نبوده است. اگر فیلم ساز ایرانی همان فارسی وان را نمایش می دهد؛ که باید فاتحه فیلم سازیمان را بخوانیم نه اینکه محتوای فارسی وانی را به اسم جشنواره فجر( فجر انقلاب اسلامی ) با افتخار به نمایش بگذاریم.
شأن زنانگی در این فیلم به حدی پایین رفته که نقش اول فیلم "من" هر روز سوار موتور یک پسر غریبه می شود که قرار است فقط کارش را راه بیاندازد و به همان پسر پیشنهاد می دهد تا 3 دوربین بالای تخت اتاق خوابش نصب کند و با او رابطه جنسی برقرار کرده و فیلم بگیرد و بعد هم پخش کند تا به شهرت برسد و مردم ترانه هایش را ببینند! این پیشنهاد به حدی شرم آورانه مطرح می شود که حتی طرف مقابلش را به حیرت می اندازد!
در قسمتی از فیلم به بهانه نمایش یک مجلس زنانه و مولودی خوانی زنان؛ گروهی دف می زنند و یک نفر در میانشان به مولودی خوانی می پردازد!
مشخص نیست ممیزی های وزارت ارشاد شامل حال این فیلم شده است یا صرف بیان موضوعات اجتماعی جای تردیدی برای کارگردان نگذاشته است که پایبندی به هیچ حکم شرعی را در فیلمش رعایت نکند.
روحانی برجام رتنیاورده است
برجام را خدا آورده است
فیلم من را خدا آورده است
این زنها را خدا آورده است