به گزارش شهدای ایران، فرزند شمقدری معروف است و عمویش تهیه‌کننده سینما که اثری چون «پایان نامه» با موضوع فتنه 88 در کارنامه دارد. خودش (حسین شمقدری) سودای فیلمسازی را از سنی کم دنبال کرده تا همچون فیلمسازان متعهدی چون حاتمی کیا ها و ملاقلی پورها فرزند خلف پدر در عرصه فیلمسازی باشد. مستند «سی و سه سال سکوت» در این چند ماهه از تولید و اکران خود سر و صدای زیادی به پا کرده است. فیلم درباره جانبازی است که سال‌ها در آلمان زندگی می کند اما عصاره نگاهش در ایران و برای ولایت پایدار است.


حسین شمقدری درباره چرایی ساخت و نحوه پرداخت این اثر به «سراج24» گفت: «طی تحقیقاتی که برای جانبازانی در خارج از کشور داشتم، به ابوالفضل دوزنده رسیدم که سال های زیادی است ساکن آلمان می باشد و زندگی پر فراز و نشیب و جالبی داشت و حتی پناهنده آلمان شد. اما همچنان آرمان و نگاه انقلابی در سر داشته و خود و خانواده اش با عشق ولایت زندگی می کنند.»

یکی از نشانه های خوب فیلم شمقدری جوان در صداقت و جسارتی است که عنوان می نماید و او را از آثار مشابه جدا می سازد. کارگردان فیلم «سی و سه سال سکوت» در این باره اذعان می دارد:« دوزنده با همه بی احترامی ها همچنان پایبند به کشور و نظام اسلامی است و دغدغه دارد و با جسارت به بیان بسیاری از مطالب و افرادی که از نام نظام سوء استفاده کرده و برای خود کاخ قدرت ساختند، می پردازد. او در اوایل جنگ مجروح شده بود و حنجره اش آسیب دیده و نیاز به مراقبت داشت و در سال های مختلف در آلمان بیش از 40 عمل جراحی رویش صورت گرفت.»


شمقدری درباره مساله مهاجرت که در آثارش مانند «میراث آلبرتا» بسیار نمود دارد، گفت:«ما گروهی تحصیلکرده در دانشگاه صنعتی شریف هستیم. می دیدیم که چگونه خیلی از بچه هایی که معتقد به کشور هم بودند، به خارج از کشور می روند. از طرفی این پدیده غریب دارای جنبه های دراماتیزه بالایی برای فیلمسازی است. متاسفانه درباره بسیاری از افراد تحصیلکرده و افراد ارزشی نتوانستیم حمایت لازم را صورت دهیم و در فیلم «سی و سه سال سکوت» هم شاهد این هستیم که جانباز عزیزی مانند دوزنده با بی تفاوتی مسئولان قرار گرفته است. من تا جایی که می توانم به دنبال نمایش این دردها در آثارم هستم.»