"پرویز مؤید عهد" چهره ماندگار معماری ایران و طراح مصلای بزرگ امام خمینی (ره) درگذشت و زمان برپایی مراسم تشییع وی اعلام می‌شود.
به گزارش شهدای ایران، «پرویز مؤید عهد» چهره ماندگار معماری ایران و طراح مصلای بزرگ امام خمینی (ره) روز پنج شنبه (8 بهمن ماه) در سن 86 سالگی چشم از جهان فروبست.
روابط عمومی مصلای بزرگ امام خمینی (ره) به خبرنگار فارس گفت: به دلیل حضور بستگان وی در خارج از کشور، مراسم تشییع مرحوم مؤیدعهد به تأخیر افتاده و زمان و مکان آن متعاقباً اعلام می‌شود.
بنابر این گزارش، زنده‌یاد مؤیدعهد، اول اسفند سال 1308 در تهران متولد شد. از کودکی استعداد و مهارت خاصی در نقاشی و طراحی داشت. تحصیلات عالیه را در فرانسه و در رشته معماری و شهرسازی گذراند. در سال 1336 با مدرک دکترا از دانشگاه سوربن پاریس به زادگاهش بازگشت و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران شد.
همان زمانی‌که در دانشگاه‌های مختلف تهران تدریس می‌کرد، در دنیای معماری شناخته‌شده و سرشناس بود. از دانشکده سلطنتی انگلستان، به او نشان درجه‌اول معماری داده بودند. او صاحب مدال لورآی از دانشگاه بوزار فرانسه بود که در آن زمان، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مدال معماری جهان به‌شمار می‌رفت. در ایتالیا و فرانسه، صاحبان بزرگ‌ترین و کهن‌ترین تمدن معماری جهان در عهد روم باستان، مدرسه و کلیسا و شهرک‌هایی هست که به طراحی این معمار چیره‌دست ساخته شده‌اند. اما او خود را متعلق به ایران می‌دانست و آرزو داشت در ایران اثری ماندگار و تاریخی از خود به‌جای بگذارد.
دوره سلطنت پهلوی، دوره‌ای نبود که مؤیدعهد در آن شکوفا شود و طرحی ماندگار برای ایرانیان خلق کند. سراغ او آمدند؛ اما برای مرمت و تزیینات کاخ گلستان! مهم‌ترین اثر پیش از انقلاب او در ایران، طرح محوطه نمایشگاه بین‌المللی تهران است که نقطة قوت اصلی این نمایشگاه محسوب می‌شود.
هنگامی که تبعیدگاه حضرت امام خمینی(ره) به فرانسه منتقل شد، مؤیدعهد در پاریس بود و خود را برای درک محضر این مرد الهی به نوفل‌لوشاتو رساند؛ و شاید اثر ملاقات با آن روح خدا بود که توفیق طراحی یکی از بزرگ‌ترین مصلاهای جهان در ام‌القرای جهان اسلام نصیب او شد.
وی که کارهای جهانی فراوانی داشت و مرتب به نقاط مختلف مسافرت داشت، هیچ‌گاه توجه به مصلی را از اولویت خارج نساخت. این اواخر که جسمش یاری نمی‌کرد و رفت‌وآمد خیلی سخت شده بود، مقید بود هر کاری که از دستش برمی‌آید، انجام دهد. آخرین سفر و حضورش در مصلی در پاییز سال 1394 انجام شد و برای بخشی از مسائل مصلا که احتیاج به بازطراحی، تبیین و توضیح داشت، مسئولین اجرایی به او مراجعه می‌کردند.
روابط عمومی مصلای بزرگ امام خمینی (ره) به خبرنگار فارس گفت: به دلیل حضور بستگان وی در خارج از کشور، مراسم تشییع مرحوم مؤیدعهد به تأخیر افتاده و زمان و مکان آن متعاقباً اعلام می‌شود.
بنابر این گزارش، زنده‌یاد مؤیدعهد، اول اسفند سال 1308 در تهران متولد شد. از کودکی استعداد و مهارت خاصی در نقاشی و طراحی داشت. تحصیلات عالیه را در فرانسه و در رشته معماری و شهرسازی گذراند. در سال 1336 با مدرک دکترا از دانشگاه سوربن پاریس به زادگاهش بازگشت و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران شد.
همان زمانی‌که در دانشگاه‌های مختلف تهران تدریس می‌کرد، در دنیای معماری شناخته‌شده و سرشناس بود. از دانشکده سلطنتی انگلستان، به او نشان درجه‌اول معماری داده بودند. او صاحب مدال لورآی از دانشگاه بوزار فرانسه بود که در آن زمان، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مدال معماری جهان به‌شمار می‌رفت. در ایتالیا و فرانسه، صاحبان بزرگ‌ترین و کهن‌ترین تمدن معماری جهان در عهد روم باستان، مدرسه و کلیسا و شهرک‌هایی هست که به طراحی این معمار چیره‌دست ساخته شده‌اند. اما او خود را متعلق به ایران می‌دانست و آرزو داشت در ایران اثری ماندگار و تاریخی از خود به‌جای بگذارد.
دوره سلطنت پهلوی، دوره‌ای نبود که مؤیدعهد در آن شکوفا شود و طرحی ماندگار برای ایرانیان خلق کند. سراغ او آمدند؛ اما برای مرمت و تزیینات کاخ گلستان! مهم‌ترین اثر پیش از انقلاب او در ایران، طرح محوطه نمایشگاه بین‌المللی تهران است که نقطة قوت اصلی این نمایشگاه محسوب می‌شود.
هنگامی که تبعیدگاه حضرت امام خمینی(ره) به فرانسه منتقل شد، مؤیدعهد در پاریس بود و خود را برای درک محضر این مرد الهی به نوفل‌لوشاتو رساند؛ و شاید اثر ملاقات با آن روح خدا بود که توفیق طراحی یکی از بزرگ‌ترین مصلاهای جهان در ام‌القرای جهان اسلام نصیب او شد.
وی که کارهای جهانی فراوانی داشت و مرتب به نقاط مختلف مسافرت داشت، هیچ‌گاه توجه به مصلی را از اولویت خارج نساخت. این اواخر که جسمش یاری نمی‌کرد و رفت‌وآمد خیلی سخت شده بود، مقید بود هر کاری که از دستش برمی‌آید، انجام دهد. آخرین سفر و حضورش در مصلی در پاییز سال 1394 انجام شد و برای بخشی از مسائل مصلا که احتیاج به بازطراحی، تبیین و توضیح داشت، مسئولین اجرایی به او مراجعه می‌کردند.
