شهدای ایران: «حسین شیخ الاسلام» در روزنامه «حمایت» نوشت:
مذاکرات ژنو 3 با هدف دستیابی به راه حل سیاسی در مورد جنگ خانمان سوز سوریه قرار است روز جمعه هفته جاری برگزار گردد اما حامیان گروه‌های تروریستی از جمله آمریکا، عربستان، ترکیه و قطر در این خصوص کارشکنی کرده و به‌دنبال ناکام گذاشتن این نشست هستند. این کشورها با روسیه، سوریه و ایران در خصوص حضور و همچنین توصیف و نامگذاری برخی گروه‌ها اختلاف دارند. حامیان گروه‌های مسلح و تروریستی اصرار دارند نام گروه‌های تروریستی در لیست هیئت مخالفان سوری شرکت کننده در نشست ژنو ثبت شود تا به این ترتیب در بطن معادله سیاسی که هدف از آن اجرای قطعنامه‌های سازمان ملل است جا گرفته و در روند تعیین آینده سوریه شریک اصلی باشند. آمریکا، عربستان، قطر و ترکیه تاکید دارند این گروه‌های مخالف، غیرتروریستی قلمداد شوند در حالی که مسکو، تهران و دمشق با هرگونه امکان گفت‌وگو با تروریست‌ها و عوامل کشتار سوری‌ها مخالفند. در این لیست نام برخی از بدنام‌ترین معارضان سوری به چشم می‌خورد. در لیستی که در کنفرانس مطبوعاتی «ریاض حجاب» نخست وزیر سابق و فراری سوریه و هماهنگ‌کننده داخلی گروه‌های معارض سوری برای اعلام اسامی تیم مذاکره کننده معارضان سوری منتشر گردید، نام برخی از برجسته‌ترین اعضای آن بدین ترتیب آمده است: اسعد الزعبی (سرتیپ فراری ارتش سوریه) به عنوان رئیس تیم مذاکره کننده، جورج صبرا (عضو شورای مرکزی ائتلاف معارضان سوری و مستقر در هتل‌های پنج ستاره استانبول ترکیه) به عنوان جانشین تیم مذاکره کننده و محمد مصطفی علوش (رئیس دفتر سیاسی گروه تروریستی تکفیری جیش الاسلام وابسته به القاعده و پسرعموی زهران علوش فرمانده هلاک شده این گروه) به عنوان مذاکره کننده ارشد.
از سوی دیگر، خبرهای میدانی از پیروزی‌های ارتش و نیروهای مردم سوریه حکایت دارد. آزادسازی شیخ مسکین و شهرک ربیعه واقع در منطقه «جبل ترکمان» در شمال لاذقیه نشان می‌دهد که ابتکار عمل از دست تروریست‌ها و حامیان آنها خارج شده است. جبل ترکمان تنها 12 کیلومتر با مرز ترکیه فاصله دارد و همان منطقه‌ای است که جنگنده روسیه در آنجا ساقط شد. افزون بر این، تصرف این منطقه، مانع ورود مهمات ترکیه به خاک سوریه میشود. رسیدن ارتش سوریه به مرزهای رسمی بین‌المللی با ترکیه عملا به معنای شلیک تیر خلاص به طرح استانبول برای ایجاد منطقه امن در نوار شمالی سوریه از استان لاذقیه تا رقه و دیرالزور در شرق این کشور است. این پیروز‌ی‌ها، تنها بخشی از نقشه گسترده پیروزی‌های سیاسی و میدانی دولت و ارتش سوریه به شمار می‌آیند.
از این رو، پیشروی‌های چشمگیر ارتش و نیروهای مردمی سوریه را می‌توان عامل اصرار و ابرام آمریکا و عربستان برای حضور گروه‌های تروریستی شکست‌خورده در میدان دیپلماسی قلمداد کرد زیرا با وجود پشتیبانی مالی و حمایت‌های تسلیحاتی بی‌سابقه از تروریست‌ها اما آنها نه تنها به اصلی‌ترین هدف خود که فتح دمشق بود نرسیده‌اند بلکه در حال واگذاری تصرفات خود هستند. در خوش‌بینانه‌ترین حالت، عربستان سعودی و اذنابش به این نتیجه رسیده‌اند که شکست میدانی را از طریق حضور در کنفرانس ژنو 3 و امتیاز‌گیری باید جبران نمایند و از مسیر سیاسی در هرم قدرت سوریه نفوذ کنند. اما با توجه به شواهد و قرائن، فرضیه دیگری در پس این اقدام مطرح است:
عربستان و همپیمانانش دغدغه‌ای برای برگزاری کنفرانس صلح سوریه ندارند و از نظر آنها چند روز تاخیر یا چند ماه تعویق برای تشکیل کنفرانس ژنو 3 فاقد اهمیت است. آنچه برای آنان حیاتی است، تلاش برای وقت‌کشی و مشغول نمودن گروه‌های مخالف آمریکا، عربستان و همپیماناش در سوریه با هدف نفس‌تازه کردن و مرور طرح‌های نظامی است زیرا با توجه به اختلافات عمیق طرف‌های مذاکره، راه حل سیاسی در این‌باره دور از دسترس است. به خصوص اینکه عربستان و کشورهای مرتجع عربی اساساً اعتقادی به دموکراسی و مردم‌سالاری ندارند و اگر چنین بود نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 سوریه را محترم می‌شمردند؛ انتخاباتی که دانشگاه مریلند آمریکا پیش از برگزاری انتخابات، بر اساس بررسی‌های خود اعلام کرده بود 77 درصد مردم سوریه طرفدار بشار اسد هستند.
بنابراین، با توجه به پیشینه سیاسی عربستان در حمایت از گروه‌های تروریستی و ماهیت دیکتاتوری این کشور، این فرضیه بر طراحی نمایش حمایت از راه حل سیاسی از یک سو و بازطراحی نقشه‌های شکست خورده برای غلبه در نبردهای میدانی از سوی دیگر استوار است. عربستان سعودی در حالی خود را حامی راه حل سیاسی جنگ سوریه می‌داند که تمام طرح‌های خود برای ساقط نمودن بشار اسد را شکست خورده می‌بیند. بنابراین، کنفرانس ژنو 3، بهترین فرصت برای عربستان به منظور بازخوانی نقشه‌ها و طراحی راهبرد جدید برای غلبه نظامی در سوریه است. مؤید این فرضیه نیز، جنگ یمن است که با وجود برگزاری جلسات گفتگو بین معارضین و برقراری آتش بس، این کشور هیچگاه حاضر نشد در شرایطی برابر به پای میز مذاکره بیاید و اهرم نظامی را در هر صورتی حفظ کرد. در سوریه نیز وضعیت به همین منوال است اما با وضعیتی بسیار سخت‌تر. چالش دیگر آمریکا، عربستان، ترکیه، امارات و قطر حضور بشار اسد در صحنه سیاسی سوریه است. کشورهای مخالف ادامه حضور رئیس جمهور سوریه در قدرت که ادامه بقای وی را به هیچ روی بر نمی‌تافتند، اکنون اختلافاتشان در حد نوع و حجم مشارکت این گروه معارض یا آن گروه دیگر خلاصه شده و همه برای مذاکره با دولت همین رئیس جمهور و هیئتی که نماینده اوست عجله و شتاب دارند. وزیر امور خارجه آمریکا نیز اخیراً در سخنانی که نشان‌دهنده عمق عقب‌نشینی این کشور از خواسته‌های اولیه علیه سوریه یعنی براندازی نظام این کشور و رفتن بشار اسد بود، به هیاتی از معارضان اعلام کرده است که آمریکا بیش از این نمی‌تواند کاری کند. وی همچنین تاکید کرده بود: «اسد می‌تواند در انتخابات وارد شود و اگر می‌توانید اجازه ندهید که او پیروز شود !»
تمام شواهد فوق نشان می‌دهد، اصرار آمریکا، عربستان و حامیان آنها بر حضور گروه‌های تکفیری تروریستی در کنفرانس ژنو برای دستیابی به هر هدفی به جز راه حل سیاسی است و در واقع آنها با این اقدام در حال آزمودن آخرین توطئه‌های خود هستند. تلاش گروه‌های تروریستی و کشورهای اروپایی برای مذاکره با دولت سوریه در کنار اذعان اخیر آمریکا به ناکارآمدی سیاست‌های برکناری دولت قانونی بشار اسد، همه و همه نشان می‌دهند که با وجود گسترده شدن چتر حمایتی بر سر قاتلان و خرابکاران سوریه، آنها اکنون با خط پایان فاصله اندکی دارند و مانورهای سیاسی آنان در نهایت نتیجه‌ای جز شکست و ناکامی در بر نخواهد داشت.
مذاکرات ژنو 3 با هدف دستیابی به راه حل سیاسی در مورد جنگ خانمان سوز سوریه قرار است روز جمعه هفته جاری برگزار گردد اما حامیان گروه‌های تروریستی از جمله آمریکا، عربستان، ترکیه و قطر در این خصوص کارشکنی کرده و به‌دنبال ناکام گذاشتن این نشست هستند. این کشورها با روسیه، سوریه و ایران در خصوص حضور و همچنین توصیف و نامگذاری برخی گروه‌ها اختلاف دارند. حامیان گروه‌های مسلح و تروریستی اصرار دارند نام گروه‌های تروریستی در لیست هیئت مخالفان سوری شرکت کننده در نشست ژنو ثبت شود تا به این ترتیب در بطن معادله سیاسی که هدف از آن اجرای قطعنامه‌های سازمان ملل است جا گرفته و در روند تعیین آینده سوریه شریک اصلی باشند. آمریکا، عربستان، قطر و ترکیه تاکید دارند این گروه‌های مخالف، غیرتروریستی قلمداد شوند در حالی که مسکو، تهران و دمشق با هرگونه امکان گفت‌وگو با تروریست‌ها و عوامل کشتار سوری‌ها مخالفند. در این لیست نام برخی از بدنام‌ترین معارضان سوری به چشم می‌خورد. در لیستی که در کنفرانس مطبوعاتی «ریاض حجاب» نخست وزیر سابق و فراری سوریه و هماهنگ‌کننده داخلی گروه‌های معارض سوری برای اعلام اسامی تیم مذاکره کننده معارضان سوری منتشر گردید، نام برخی از برجسته‌ترین اعضای آن بدین ترتیب آمده است: اسعد الزعبی (سرتیپ فراری ارتش سوریه) به عنوان رئیس تیم مذاکره کننده، جورج صبرا (عضو شورای مرکزی ائتلاف معارضان سوری و مستقر در هتل‌های پنج ستاره استانبول ترکیه) به عنوان جانشین تیم مذاکره کننده و محمد مصطفی علوش (رئیس دفتر سیاسی گروه تروریستی تکفیری جیش الاسلام وابسته به القاعده و پسرعموی زهران علوش فرمانده هلاک شده این گروه) به عنوان مذاکره کننده ارشد.
از سوی دیگر، خبرهای میدانی از پیروزی‌های ارتش و نیروهای مردم سوریه حکایت دارد. آزادسازی شیخ مسکین و شهرک ربیعه واقع در منطقه «جبل ترکمان» در شمال لاذقیه نشان می‌دهد که ابتکار عمل از دست تروریست‌ها و حامیان آنها خارج شده است. جبل ترکمان تنها 12 کیلومتر با مرز ترکیه فاصله دارد و همان منطقه‌ای است که جنگنده روسیه در آنجا ساقط شد. افزون بر این، تصرف این منطقه، مانع ورود مهمات ترکیه به خاک سوریه میشود. رسیدن ارتش سوریه به مرزهای رسمی بین‌المللی با ترکیه عملا به معنای شلیک تیر خلاص به طرح استانبول برای ایجاد منطقه امن در نوار شمالی سوریه از استان لاذقیه تا رقه و دیرالزور در شرق این کشور است. این پیروز‌ی‌ها، تنها بخشی از نقشه گسترده پیروزی‌های سیاسی و میدانی دولت و ارتش سوریه به شمار می‌آیند.
از این رو، پیشروی‌های چشمگیر ارتش و نیروهای مردمی سوریه را می‌توان عامل اصرار و ابرام آمریکا و عربستان برای حضور گروه‌های تروریستی شکست‌خورده در میدان دیپلماسی قلمداد کرد زیرا با وجود پشتیبانی مالی و حمایت‌های تسلیحاتی بی‌سابقه از تروریست‌ها اما آنها نه تنها به اصلی‌ترین هدف خود که فتح دمشق بود نرسیده‌اند بلکه در حال واگذاری تصرفات خود هستند. در خوش‌بینانه‌ترین حالت، عربستان سعودی و اذنابش به این نتیجه رسیده‌اند که شکست میدانی را از طریق حضور در کنفرانس ژنو 3 و امتیاز‌گیری باید جبران نمایند و از مسیر سیاسی در هرم قدرت سوریه نفوذ کنند. اما با توجه به شواهد و قرائن، فرضیه دیگری در پس این اقدام مطرح است:
عربستان و همپیمانانش دغدغه‌ای برای برگزاری کنفرانس صلح سوریه ندارند و از نظر آنها چند روز تاخیر یا چند ماه تعویق برای تشکیل کنفرانس ژنو 3 فاقد اهمیت است. آنچه برای آنان حیاتی است، تلاش برای وقت‌کشی و مشغول نمودن گروه‌های مخالف آمریکا، عربستان و همپیماناش در سوریه با هدف نفس‌تازه کردن و مرور طرح‌های نظامی است زیرا با توجه به اختلافات عمیق طرف‌های مذاکره، راه حل سیاسی در این‌باره دور از دسترس است. به خصوص اینکه عربستان و کشورهای مرتجع عربی اساساً اعتقادی به دموکراسی و مردم‌سالاری ندارند و اگر چنین بود نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 سوریه را محترم می‌شمردند؛ انتخاباتی که دانشگاه مریلند آمریکا پیش از برگزاری انتخابات، بر اساس بررسی‌های خود اعلام کرده بود 77 درصد مردم سوریه طرفدار بشار اسد هستند.
بنابراین، با توجه به پیشینه سیاسی عربستان در حمایت از گروه‌های تروریستی و ماهیت دیکتاتوری این کشور، این فرضیه بر طراحی نمایش حمایت از راه حل سیاسی از یک سو و بازطراحی نقشه‌های شکست خورده برای غلبه در نبردهای میدانی از سوی دیگر استوار است. عربستان سعودی در حالی خود را حامی راه حل سیاسی جنگ سوریه می‌داند که تمام طرح‌های خود برای ساقط نمودن بشار اسد را شکست خورده می‌بیند. بنابراین، کنفرانس ژنو 3، بهترین فرصت برای عربستان به منظور بازخوانی نقشه‌ها و طراحی راهبرد جدید برای غلبه نظامی در سوریه است. مؤید این فرضیه نیز، جنگ یمن است که با وجود برگزاری جلسات گفتگو بین معارضین و برقراری آتش بس، این کشور هیچگاه حاضر نشد در شرایطی برابر به پای میز مذاکره بیاید و اهرم نظامی را در هر صورتی حفظ کرد. در سوریه نیز وضعیت به همین منوال است اما با وضعیتی بسیار سخت‌تر. چالش دیگر آمریکا، عربستان، ترکیه، امارات و قطر حضور بشار اسد در صحنه سیاسی سوریه است. کشورهای مخالف ادامه حضور رئیس جمهور سوریه در قدرت که ادامه بقای وی را به هیچ روی بر نمی‌تافتند، اکنون اختلافاتشان در حد نوع و حجم مشارکت این گروه معارض یا آن گروه دیگر خلاصه شده و همه برای مذاکره با دولت همین رئیس جمهور و هیئتی که نماینده اوست عجله و شتاب دارند. وزیر امور خارجه آمریکا نیز اخیراً در سخنانی که نشان‌دهنده عمق عقب‌نشینی این کشور از خواسته‌های اولیه علیه سوریه یعنی براندازی نظام این کشور و رفتن بشار اسد بود، به هیاتی از معارضان اعلام کرده است که آمریکا بیش از این نمی‌تواند کاری کند. وی همچنین تاکید کرده بود: «اسد می‌تواند در انتخابات وارد شود و اگر می‌توانید اجازه ندهید که او پیروز شود !»
تمام شواهد فوق نشان می‌دهد، اصرار آمریکا، عربستان و حامیان آنها بر حضور گروه‌های تکفیری تروریستی در کنفرانس ژنو برای دستیابی به هر هدفی به جز راه حل سیاسی است و در واقع آنها با این اقدام در حال آزمودن آخرین توطئه‌های خود هستند. تلاش گروه‌های تروریستی و کشورهای اروپایی برای مذاکره با دولت سوریه در کنار اذعان اخیر آمریکا به ناکارآمدی سیاست‌های برکناری دولت قانونی بشار اسد، همه و همه نشان می‌دهند که با وجود گسترده شدن چتر حمایتی بر سر قاتلان و خرابکاران سوریه، آنها اکنون با خط پایان فاصله اندکی دارند و مانورهای سیاسی آنان در نهایت نتیجه‌ای جز شکست و ناکامی در بر نخواهد داشت.
