شهدای ایران: عباس وفایی، یک افغانستانی دلاور مدافع حرم است. وفایی به سوریه رفته است و آنجا از حریم عقیله بنی‌هاشم (س) دفاع می‌کند. او جزء مدافعان حرم است و مدافعان حرم، لقبی برای همه کسانی که به محض مشاهده رخ دادن جنگی بزرگ در سوریه و تهدید مقدسات دینی، روانه این سرزمین شدند تا از دفن شدن انسانیت در گوشه‌ای از این کره خاکی، جلوگیری کنند.

افغانستانی‌ها، مثل همه اتفاقات تاریخی معاصر که مقاومت و سختکوشی در آن حرف اول را می‌زده است، در این ماجرا هم پیش‌قدم بوده‌اند و لشگری به نام فاطمیون تشکیل داده‌اند و صدها شهید، دستاورد امروز انها برای بشریت بوده است و عباس وفایی یکی از فاطمیون است. تک‌تیرانداز لشگر که حالا در یک کمین گیر کرده است و اسیر شده است.

از عباس وفایی نامه‌ای به خانواده‌اش به یادگار مانده است. نامه‌ای که سادگی و صراحت و از دل برآمدن آن، لاجرم به دل می‌نشیند.

متن وصیت‌نامه ساده و زیبای او به این شرح است:

دعا و سلام از طرف پسر بی کس و تنهای شما عباس

برای مادر و پدر عزیزم و خواهران عزیزم و یگانه برادر عزیزم علی رضا جان.

همیشه دوست داشتم و دارم. از خداوند همیشه آروزی شهادت داشتم و دارم و اگر روزی به آروزی خود رسیدم، امیدوارم که هیچ وقت اشک از چشم‌های شما عزیزان در دنیا (نریزد). شهادت حق است و فرار از مرگ نمی شود. شاید بی بی زینب خواسته است. ما شیعه هستیم و تا آخرین قطره خون خود از شیعه دفاع خواهیم کرد. سپس یگانه خواسته من از شما این است که اشک نریزید.

خداحافظ