به گزارش  شهدای ایران، هر چیزی در جبهه، کاربردهای چندباره و مختلفی داشت و تا زمانی که از ساحت هستی نیست نمی شد، از شکلی به شکلی دیگر درمی آمد و به رزمندگان خدمت می کرد!

 

یکی از آنها، شیشه مربا و دیگری بطری آبلیمو بود.

 

 

 

شیشه های مربا در شهرهای پشت جبهه توسط مردم تهیه شده، پر می شد و برای رزمندگان ارسال می شد. این شیشه ها گاهی به جای لیوان های پلاستیکی قرمز رنگ (که آخرهای جنگ شایعه شده بود اگر در آن چای داغ بخورید سرطان زاست) استفاده می شد.


نوع دیگری از این لیوان ها، شیشه آبلیمو بود!


بله بطری شیشه ای آبلیمو.


تعجب نکنید. کسی چای را از دهنه تنگ شیشه آبلیمو نمی ریخت که بنوشد!


این دیگر از ابتکارت رزمندگان بود:


دو بند پوتین را در وسط بدنه شیشه آبلیمو نزدیک به هم دور آن محکم گره می زدند. سپس یک بند پوتین دیگر را به صورت ضربدر بین آن دو بند قرار می دادند و آن قدر آن را عقب جلو می کشیدند که شیشه داغ می شد.


ناگهان مقداری آب سرد روی آن می ریختند. بدنه بطری شیشه ای درست از وسط به اندازه یک لیوان جدا می شد. بعدا لبه های تیز آن را می سائیدند و می شد لیوان چای خوری!


خب اون روزا که لیوان یه بار مصرف نبود که!