آقایان ریز و درشت و حتی خیلی دانه‌درشت! به تکلیف‌تان عمل کنید. اگر نمی‌توانید تکلیف را ادا کنید؛ آن را هم صادقانه و شجاعانه به مردم بگویید، چون این مردم صداقت را می‌پذیرند ولو در کام‌شان تلخ باشد ولی از دنیادوستی خبیثانه و پاس گل دادن‌های خائنانه نه مردم می‌گذرند، نه امام مردم و نه خدای مردم.
شهدای ایران: تقاضای نگارنده از مخاطب گرامی آن است که تا پیش از مطالعه کامل یادداشت، از قضاوت درباره تیتر، گرفتن شات‌اسکرین و باز ارسال مطلب به سایرین، اکیداً پرهیز کند.
نوسانات ارزی و جولان تورم که تا عمق معیشت مردم نفوذ کرده، بار دیگر موجب نگرانی اقشار مختلف اجتماعی و حتی دهک‌های درآمدی ۶ به بعد نیز شده است.
تاکنون رسم بر این بوده که در چنین مواقعی؛ همه‌ی فلش‌ها به سمت مسئولان اجرایی یا کارگزاران در مجلس می‌گردد. این انتظاری به حق است که مردم از منتخبین خود توقع داشته باشند در کوتاهترین زمان، مشکلاتی را که نیازهای روزمره آنان را متاثر می‌کنند؛ برطرف نمایند اما تجربه نشان داده که موضوعی همچون اقتصاد و معیشت فراتر از اراده مسئولان و یا انتظار مردم حرکت می‌کند. بعبارت دیگر فقط خواست حل مشکل اقتصاد توسط دولتمردان، دردی را دوا نمی‌کند.
در این میان، دو چیز بیشتر از همه آزاردهنده است و ناراحتی مردم را دوچندان می‌کند:
یکی "قُدبازی" و "خودم بلدم" مسئولانی که نسبت به هشدارها و توصیه‌های منتقدین سالم و بادانش بی‌اعتنا هستند و در دنیای سیاست‌بازی سیر می‌کنند.
دوم. نیش، طعنه و "لنگش کن"های غرض‌داران و مرض‌دارانی که چون دیگ برایشان نمی‌جوشد، تصمیم گرفته‌اند آن را چپه کنند و برای افزایش فشار به مسئولان پای کار-که غیرت و دغدغه و توان حل مسئله را دارند- از هیچ فحش لای زرورقی دریغ نمی‌کنند!
بی‌راه و بی‌حاصل نیست اگر مسئولان ارشد در قوای سه‌گانه همت کنند و تمامی مدیران و کارشناس بدردبخور اقتصادی از همه جناح‌ها و جریان‌های فکری را دعوت کنند و آنان را یکی دو هفته در یکی از هتل‌های مجلل با بهترین پذیرایی مهمان نمایند تا رودررو و ۲۴ ساعته بحث و دعوای کارشناسی و تخصصی‌شان را بکنند و تنها به شرط دستیابی به اجماع و راه‌حل‌هایی که برای همه انها لازم‌الاجرا باشد و فقط پس از علامت خروج دود سفید از دودکش هتل؛ به آنها اجازه خروج بدهند!
برای این مدت، نگران به هم ریختن سامان معیشت مردم نباشید. آنها که این همه نوسانات را در این چندسال تحمل کرده‌اند، این یکی دو هفته را هم صبر می‌کنند ولی فقط به امید گشایش و اجماع عقلای اقتصاد. وقتی که هر گروه از متخصصین برای خودش یک علم و کتل برمی‌دارد و از یک طرف طناب را می‌کشد؛ برآیند حاصل از نیروها چقدر باید بشود؟ بیشتر از صفر؟ هیهات از این خوش خیالی و ساده‌لوحی!
وقتی مسئولان و منتقدین حرف هم را نمی‌فهمند و نمی‌توانند با هم کار کنند و جلو بروند؛ چه انتظاری از مردمی خواهد بود که احساس می‌کنند خودشان باید گلیمشان را از آب بیرون بکشند؟ لابد توقع هم داریم که جریان مخرب نقدیگی چندمیلیون‌میلیاد تومانی همان جایی برود که بخشنامه می‌شود و بی‌خیال بازارهای کاذب و حباب‌وار بشود؟ یا شاید انتظار داریم سرویس اطلاعاتی متخاصم و جریان کینه‌توز نفوذ و نفاق هم دست روی دست بگذارد؟ هیهات از این ساده‌لوحی و خوش خیالی!
آقایان ریز و درشت و حتی خیلی دانه‌درشت! به تکلیف‌تان عمل کنید. اگر نمی‌توانید تکلیف را ادا کنید؛ آن را هم صادقانه و شجاعانه به مردم بگویید، چون این مردم صداقت را می‌پذیرند ولو در کام‌شان تلخ باشد ولی از دنیادوستی خبیثانه و پاس گل دادن‌های خائنانه نه مردم می‌گذرند، نه امام مردم و نه خدای مردم.
پی‌نوشت: شاید مخاطب عزیز بپرسد که اگر در این یکی دو هفته نتیجه و اجماع به دست نیامد، آن‌وقت تکلیف چیست؟
آقایان ریز و درشت و حتی خیلی دانه‌درشت! به تکلیف‌تان عمل کنید. اگر نمی‌توانید تکلیف را ادا کنید؛ آن را هم صادقانه و شجاعانه به مردم بگویید، چون این مردم صداقت را می‌پذیرند ولو در کام‌شان تلخ باشد ولی از دنیادوستی خبیثانه و پاس گل دادن‌های خائنانه نه مردم می‌گذرند، نه امام مردم و نه خدای مردم.
سوال خوبی است. پاسخش این است که همین وضعیتی که ملاحظه می‌فرمایید ادامه خواهد داشت. اگر قابل‌قبول است که خب ادامه بدهیم. اگر هم نیست که خب از عقل و توانی خداداده برای بهبود اوضاع، استفاده کنیم.
*سعید شهرابی فراهانی
