به جای محکومیت آشوب و اغتشاش؛
شایان‌ذکر است، پروژه‌ای که دشمنان نظام در چند سال اخیر دنبال آن بوده‌اند به میدان آوردن زنان ایرانی در پروژه ایجاد آشوب و ویران‌‌سازی ایران بوده است به‌طوری‌که در ناآرامی‌های اخیر این واقعیت به‌طور روشن مشهود بود.
شهدای ایران: سرویس سیاسی/ معصومه ابتکار (فعال سیاسی اصلاح‌طلب که طی سال‌های گذشته یکی از مقامات سیاسی دولت‌های موردحمایت اصلاح‌طلبان بوده است) در مطلبی نوشت: «درحالی‌که به نظر می‌رسد بعضی پژواک فریاد جوانان معترض را نمی‌شنوند، دلسوزان هرلحظه بیمشان از ویرانی و تاریکی بیشتر شده و بر جان‌های عزیز بیشتری که از دو طرف به زمین می‌افتند بر خود می‌لرزند؛ که این معادله‌ای دو سر باخت است و البته دولت مسئولیت این شرایط و پاسخگویی در برابر وضعیت به وجود آمده را بر عهده‌دارد.... شنیدن صدای معترضین و گفت‌وگو در همه سطوح به‌خصوص جوانان با رعایت الزامات آن که اولینش هم ترازی و صاف کردن گذشته با عذرخواهی و پذیریش مسئولیت است، باید آغاز شود.»
در ادامه این مطلب آمده است: «جریان‌های خودجوش مادری، مادرهای نگران جوانان در خیابان، نگران سربازان جوان در میدان، مادر نگران آینده شاید بتوانند میدان‌داری کنند تا بیش از این خون عزیزان نریزد... شاید این چاره‌ای باشد؛ که مادران به میدان آیند برای میانداری و نه طرفداری؛ برای صلح، برای اصلاح، برای امنیت؛ برای عشق و برای ایران...»
مدعیان اصلاحات خواسته یا ناخواسته بی‌آنکه آشوب و اغتشاش را محکوم و یا بر اجرای قانون تأکید کنند، معترضان را «مردم عادی» معرفی و مادران را به حضور در خیابان‌ها دعوت می‌کنند که مثلاً صلح ایجاد کنند!
شایان‌ذکر است، پروژه‌ای که دشمنان نظام در چند سال اخیر دنبال آن بوده‌اند به میدان آوردن زنان ایرانی در پروژه ایجاد آشوب و ویران‌‌سازی ایران بوده است به‌طوری‌که در ناآرامی‌های اخیر این واقعیت به‌طور روشن مشهود بود.
