به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ روزنامه اصلاح طلب همدلی امروز در یادداشتی ورود زنان به ورزشگاه به دستور فیفا را یک مطالبه زنان ایرانی خواند و وممانعت از ورود زنان را تبعیض جنسیتی  عنوان کرد این در صورتی است که این مطالبه طیفی کمی از زنان را در برمیگیرد و بی اهمیتی به مطالبات مهم و حتی حیاتی زنان ایرانی و اصرار بر ورود زنان به ورزشگاه آنهم ورزش مردان این استدلال را میرساند که زنان به عنوان جنسی تبلیغاتی و حساس و تاثیر گذار جامعه سالهاست به بهانه شعار ممنوعیت تبعیض جنسیتی به اشکال مختلف ویترینی برای توجه همگان به آنها و فراموشی الویت ها و اهم های جامعه قربانی هوس بازی ها و سیاست های یک مشت جماعت اصلاح طلب و مدی حقوق زنان شده اند.

متن این روزنامه به این شرح است؛فوتبال و به موازات آن بخشی از ورزش ایران یا باید مناسبات بین‌المللی و نهادهای تصمیم‌گیر خارج از کشور را بپذیرند یا آنکه به صورت جزیره‌ای و به دور از قواعد جهانی، به روند خود ادامه دهند. شکی نیست که نه ورزش ایران و نه ورزشکاران و ورزش‌دوستان و به همان نسبت، دوستداران ایران نمی‌خواهند از همزیستی با جهان امروز و همبازی شدن با همنوعان خود محروم شوند. یکی از مشکلات یا به صورتی می‌توان گفت، قرائت‌هایی که از مناسبات بین‌المللی در داخل کشور می‌شود، کاملا سلبی است. مثال آن FATF است که برخی گمان می‌کنند با پذیرفتن آن یا امضای این تعهدنامه دربست در اختیار منابع قدرت اقتصادی جهان قرار می‌گیرند. تحلیل دیگرشان این است که در صورت امضای FATF آنها بر همه امور ما مسلط خواهند شد. تحلیلی که هیچ کارشناس اقتصادی آن را نمی‌پذیرد و خصوصا دولت روحانی با آن 180درجه زاویه دارد و به درستی هم از امضای آن حمایت می‌کند. حال همین داستان برای فوتبال ایران و در گستره وسیع‌تر برای ورزش کشور ما در حال رخ دادن است. واقعیت این است که نمی‌توان هم عضو یک نهاد یا سازمان بین‌المللی بود اما در داخل کشور با قوانین آن مخالفت کرد. شکی نیست که در ایران چه برخی از افراد و حتی برخی از نیروهای داخل فدراسیون فوتبال بخواهند جلوی نظم جدید فدراسیون فوتبال بایستند یا حتی راضی باشند که از شدت و حدت آن کم کنند، ولی چاره‌ای ندارند که نظم فیفایی را بپذیرند. یک شیوه و گره سخت و سلبی در کشور و حساسیت‌های غیرقانونی و غیرمستدل پیرامون حضور زنان در ورزشگاه‌ که سال‌ها پیش می‌توانست با کمی چشم‌پوشی ، با دست، باز شود، حالا این قفل سخت، گویا قرار است با دندان فیفا باز شود .

آنهایی که مدعی هستند دیگران – نهادهای بین‌المللی مثل فیفا- برای ما نباید تصمیم بگیرند، حالا باید یکی را انتخاب کنند، یا فوتبال ایران را به تاریخ بسپارند، یا آنکه قانون صریح و غیرساختارشکنانه فیفا مبنی بر حضور بدون قید و شرط زنان در ورزشگاه‌ها را که اتفاقا یکی از مطالبات بانوان ایران است، قبول کنند. حضور زنان در ورزشگاه‌ها برای پیشرفت فوتبال ما شاید خیلی تاثیرگذار نباشد و در عین حال به هیچ وجه باعث پسرفت این ورزش پرطرفدار در ایران نمی‌شود. اما چیزی که هست، این‌که یک خواست و مطالبه زنان ایرانی را باید از سوی فدراسیون بین‌المللی عملی شود. در آیین‌نامه انضباطی سال 2019 فیفا بر روی چند نکته تاکید شده است که مهم‌ترین آن حضور زنان در ورزشگاه‌هاست. در این آیین‌نامه آمده است: «هیچ یک از اعضا حق ندارد، به هر شکل و شیوه‌ای تبعیض‌های جنسیتی اعمال کند.» به نظر می‌رسد که این حکم فیفا آخرین اولتیماتوم به مسئولان فوتبال کشور است که بی‌جهت دفع‌الوقت نکنند و بهانه‌ها یا لوایح و قانون جدیدی را پیشنهاد ندهند، کاری که البته در ماه‌ها اخیر به شکل‌های مختلف هم از سوی رئیس فدراسیون و هم توسط برخی از مسئولان ذیربط و غیرذیربط اعمال شده است.