به گزارش شهدای ایران، جهان گزارش داد که آقای هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت چندی قبل در یک سخنرانی با اشاره به قیام سیدالشهدا(ع) اظهار کرده است: امام حسین(ع) به گونه‌ای عمل کرد که مردم بکوشند به جای راه‌ انداختن سیل خون، با سیل اشک به جنگ ظلم و ستم بروند!

آقای هاشمی همچنین گفته است: این هدف امام حسین(ع) تا امروز به طور نسبی تامین شده است و روزی که صاحب الزمان(عج) ظهور کند هدف ثاراللهی امام حسین(ع) به طور کامل تامین خواهد شد.

 

*در همین راستا به تازگی حسن رحیم‌پور ازغدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی طی سخنانی در دانشگاه فردوسی مشهد گفته است: واقعه عاشورا واقعه‌ای کاملا سیاسی است چرا که یزید به دنبال آن بود که امام حسین(ع) تنها در بحث اعمال فردی و عبادی مردم ورود داشته باشد و به بصیرت دینی و عدالت اجتماعی مردم کاری نداشته باشد.

به گزارش مهر، او تصریح کرده است: دین در حاشیه از نظر دشمنان امام حسین(ع) دینی مقدس است.

رحیم‌پور ازغدی چند سال قبل نیز در اشاره به مدیریت نامطلوب دانشگاه آزاد، انتقادات صریحی را در مقابل هاشمی رفسنجانی مطرح کرده بود.

به نظر می‌رسد که اظهارات آقای هاشمی مبنی بر تغییر منش مبارزه پس از امام حسین(ع) در تفکر شیعه! که نظیر آن قبل از این نیز از اردوگاه اصلاح‌طلبان شنیده شده است، پژواک نظرات سعید حجاریان درباره «شهادت»، «فرهنگ عاشورا و فرهنگ اربعین» و «کیش مرگ» باشد. (سایت جهان نیز در همین زمینه و در ذیل سخنان هاشمی، تحلیل درستی را ارائه کرده است مبنی بر اینکه از صحبت‌های آقای هاشمی، نتیجه غلط «تعطیلی مبارزه» مستفاد می‌شود)

حجاریان سال گذشته طی مقاله‌ای در روزنامه آرمان امروز با عنوان «فرهنگ عاشورا، فرهنگ اربعین» نوشته بود: بعد از اربعین، ائمه به تربیت شاگرد و تدارکات سیاسی پرداختند و جهت‌گیری حرکت‌ها بر مبنای محاسبات عقلانی صورت گرفت. استراتژی بقا ملزومات خویش را دارد!

او اخیراً نیز در گفت‌وگو با یک نشریه پیرامون فرهنگ شهادت اظهار کرده است: «انسان هیچ‌وقت با محاسبه هزینه و فایده هر عملی(و در اینجا مبارزه)، به نقطه مرگ نمی‌رسد!...نواب صفوی و افرادی مانند او یک راه حل مذهبی داشته‌اند که معادی داریم و حور و قصوری هست و ملائک به استقبال شهیدان می‌آیند و مانند اینها. این راه حلی بوده که روحانیت در برابر مبارزه مسلحانه، مطرح و آنرا توجیه می‌کرده است.»

یادآور می‌شود، آقای هاشمی رفسنجانی چند سال قبل در یک سخنرانی پیرامون «صدور انقلاب» نیز نظری با مزاج صحبت‌های بالا ابراز کرده و ضمن اینکه بحث صدور انقلاب را مصداقی برای فهم نادرست افراطیون از شعارهای جامعه معرفی کرده، گفته بود: منظور، تسخیر کشورها و دخالت در امور داخلی دیگران نبود، بلکه می‌گفتیم افکار اسلامی را آن قدر تابناک می‌دانیم که با عملکرد درست، دل‌ها را تسخیر می‌نماید.

پر واضح بود که کسی در جمهوری اسلامی به بهانه صدور انقلاب قصد تسخیر هیچ کشوری را نداشت اما آنچه که بعداً از شنیدن چنین سخنانی به ذهن متبادر شد این بود که معتقدان به آن درباره مقولاتی همچون حضور نظامی جمهوری اسلامی ایران در بوسنی و هرزگوین، دفاع ایران اسلامی از مردم سوریه و عراق و کمک مادی به متحدان ایران نیز نظر مثبتی ندارند و حتی معتقدند که «حزب‌الله هم باید از سوریه خارج شود» و یا «این رژیم اسد بوده است که علیه مردم خود از سلاح شیمیایی استفاده کرده است نه تروریست‌ها»!