بدون شک امروز احدی از مسئولین استانی اعم از شخصیت های طراز اول استان تا مدیران میانی اگر واقعا اذعان دارند که حال فرهنگ عمومی استان خوب است یا غافل هستند و از اوضاع خبر ندارند یا راه سکوت و فرافکنی را در پیش گرفته اند .
به گزارش شهدای ایران، این روزها شاهد هجمه بی امان فرهنگ غربی به خانواده های ایرانی هستیم و متاسفانه به دلیل عدم برنامه ریزی و فقدان استراتژی واحد فرهنگی و از طرفی سکوت و عدم نظارت نهادهای موثر در این رفتارها شاهد مواردی هستیم که با مبانی اسلامی و ارمانهای انقلاب اسلامی فاصله بسیار دارد.
بارها این جملات را از زبان مذهبیون و خانواده های شهدا شنیده ایم که از رفتن به خیابان شالیکوبی گرگان امتناع کرده و پوشش و رفتارهای ناشایست این مکان را در خور شان جامعه اسلامی نمی دانند . این روزها وقتی بعد از اذان مغرب وقتی به این خیابان سر می زنید گویی با نمایشگاهی از مد و آرایش و لباس های تبلیغاتی ماهواره ای مواجه می شوید که گویی در خیابانهای ترکیه قدم می زنید.
شاید قصه دنس و آنتالیا رفتن بسیاری از هموطنان ما را در سالهای گذشته شنیده باشید که خیلی از اینها در میانه راه طعمه راهزنان شده و با بی آبرویی به کشور باز گشتند و تمام این مصیبتها بی شک ناشی از ترویج سبک زندگی غربی توسط ماهواره ها و شبکه های موبایلی و دوری از سبک زندگی اسلامی است .
بدون شک امروز احدی از مسئولین استانی اعم از شخصیت های طراز اول استان تا مدیران میانی اگر واقعا اذعان دارند که حال فرهنگ عمومی استان خوب است یا غافل هستند و از اوضاع خبر ندارند یا راه سکوت و فرافکنی را در پیش گرفته اند .
امروز نمی توان منکر تاثیرات بد این نوع فرهنگ در خانواده های ایرانی شد ، گسترش طلاق های توافقی ، کمبودهای عاطفی در خانواده و عدم نزدیک بودن زوجین ، غوطه ور شدن در دود و دم قلیان و مواد مخدر صنعتی ، تا دیروقت بیرون ماندن پسرها و دخترها خانواده ایرانی را تهدید می کند و از سویی باعث شده تا خانواده ها اسایش نداشته باشند.
در واقع اگر خانواده ها اگر هم بخواهند از این منجلاب فاصله بگیرند باز هم هجوم وحشیانه این نوع فرهنگ باعث می شود تا مجددا به دلیل جذابیت های کاذب آن ، افرادی به سمت آن کشیده شوند .
تا دیروز دنس و هیپ هاپ و تکنو را از شبکه های ماهواره ای و دیگر کشورها مشاهده می کردیم اما متاسفانه و در کمال تعجب و ناباوری و سکوت مسئولین فرهنگی و نظارتی، می بینیم که در روز روشن و در شهر دارالمومنین گرگان دنس و دیجی برگزار می کنند.
یاللعجب که کسی با این موارد برخورد نمی کند و شوربختانه در برخی موارد به این رفتارها مجوز هم می دهند و احتمالا جزو گزارش کار خود نیز به شمار می آورند . با تداوم این وضعیت بعید می دانیم تا سالیان بعد آنتالایی دیگر را در جغرافیای داخلی شاهد نباشیم.
جالب اینجاست که برای زدن یک کارت ویزیت و تابلو یک مغازه باید از هفت خوان اداره ارشاد گذشت اما اینچنین مراسمات با این حجم معلوم نیست از کدام مدیر مجوز می گیرند ؟
به تصاویر زیر دقت کنید ، قضاوت با شما ؛
حال در این قسمت برای آن دسته از مخاطبینی که می خواهند در مورد این رقص ها بیشتر بدانند توضیحاتی آورده می شود:
بریک‌دنس (break dance) یا «رقص شکسته» اکنون به نام «ایروبیک حرفه‌ای» زیر نظر فدراسیون ورزش های همگانی مشغول به فعالیت است و مسابقاتی نیز برگزار می نماید ؛ حتی انواع رقص های دیگر غربی همچون زومبا و هیپ‌هاپ نیز به اسمی دیگری همچون «بادی‌ریتم» و .... مشغول به فعالیت در باشگاه‌های ایروبیک هستند.
این در واقع در صورتی است که اگر فیلم های این نوع ورزش را با رقص های غربی کنار هم بگذاریم برای مخاطبین تفکیک ناپذیر است و هیچ تفاوتی بین این نوع رقص و یا آن به اصطلاح ورزش نمی تواند قائل شد و این می طلبد که مسئولین که قطعا دلسوز نظام و پیرو بیانات مقام معظم رهبری هستند در این موضوعات با حساسیت بیشتری ورود نمایند و جلوی این چنین رقص های غربی که در امتداد خود ورود سبک زندگی و موسیقی های انحرافی غربی را به همراه دارد و قطعا از آن می توان به عنوان حمله به سبک زندگی ایرانی اسلامی نام برد را بگیرند.
هیپ‌هاپ (Hip-hop)
هیپ‌هاپ (Hip-hop) را می توان محصول آفریقایی- آمریکایی‌های شهر نیویورک در اوایل دهه 1970 میلادی دانست ؛ جایی که سیاهان آمریکاییِ ستم‌دیده از تبعیض نژادی، از رسانه و فضایی برای بیان اعتراضات‌شان محروم بودند.
آنها اعتراضات‌شان را در قالب تجمعات خیابانی، اجرای رقص و تولید صداهای ناموزون با ابزارهای ابتدایی بیان می‌کردند. اعتراضی از نوع پست‌مدرن که بر ضدسیاست‌های حکومت آمریکا شکل گرفت.
رقص شکسته» (break dance) نیز حداقل در شکل‌های اولیۀ آن، بخشی از خرده‌فرهنگِ (subculture) هیپ‌هاپ بوده است. خرده‌فرهنگی که از چهار جزء رپ‌کردن (rapping)، دیوارنویسی یا گرافیتی (graffiti)، رقص یا بریک دنس (breakdancing) و آهنگ‌سازی یا دی‌جی‌کردن (DJing) تشکیل شده است. هیپ‌هاپ با این ویژگی‌ها، فراتر از مجموعه عوامل هنری است و یک خرده‌فرهنگ و حتی سبک زندگی محسوب می‌شود.
همزمان با رشد و فراگیر شدن موسیقی هیپ‌هاپ، رقص مختص آن نیز پیشرفت کرد و در دهه 70 و 80 میلادی، استودیوهایی که به کسب و کار رقص اشتغال داشتند، این نوع را سبک جدید یا جاز/فانک می‌نامیدند.
کم کم این نوع رقص توسط رقاصان حرفه‌ای و آموزش دیده توسعه پیدا کرد. سپس «رقص شکسته» (break dance) که در ایران به «تکنو زدن» هم معروف است، از دل همین هیپ‌هاپ بوجود آمد. اکنون با آهنگ‌های هیپ‌هاپ و دیگر گونه‌های موسیقی که معمولاً به همین منظور ریمیکس (Remix) شده‌اند، رقصیده می‌شود.
بی‌بوی (B-Boy) اجرا کننده «رقص شکسته» (یا در صورت مونث بودن اجرا کننده، بی‌گرل B-Girl)، این نوع رقص را در خیابان و معمولاً برای خودنمایی اجرا می‌کرد که یکی از دلایل آن، نیاز بریک‌دنس (break dance) به قدرت بدنی بیشتری نسبت به سایر رقص‌های دیگر است. امروزه این نوع از رقص‌های هیپ‌هاپ هم از نوع استودیویی و هم در خیابان و فضای باز اجرا می‌گردد.
رقص‌های غربی در ایران تحت عنوان ورزش
رقص شکسته» (break dance) در ایران با نام «ایروبیک حرفه‌ای» ثبت شده و کمیته «ایروبیک حرفه‌ای» تحت نظر انجمن «آمادگی جسمانی و ایروبیک» مشغول به فعالیت رسمی در کشور است.
اکنون در باشگاه‌های ورزشی نیز کلاس‌های آموزشی آن دایر است و حتی مسابقات کشوری برای «ایروبیک حرفه‌ای» یا همان «رقص شکسته» (break dance) برگزار می‌گردد. این در حالی است که «رقص شکسته» (break dance) فدراسیون جهانی ندارد؛ اما با این حال برای این رقص در فدراسیون ورزش‌های همگانی جمهوری اسلامی ایران کمیته قانونی تشکیل داده شده است. البته، یک تفاوت وجود دارد و آن هم صرفا تغییر نام است.
«رقص شکسته» (break dance) در ایران با نام «ایروبیک حرفه‌ای» ثبت شده است
رقص زومبا نیز در باشگاه‌های کشور تحت عنوان «بادی ریتم» به ویژه برای بانوان تدریس می‌شود و به عنوان ورزشی «چربی‌سوز» برای همگان معرفی و تبلیغ می‌گردد.
این اتفاق که رقص‌های غربی در ایران به عنوان ورزش و با مجوز دولتی جا پیدا کند، دارای تبعات فرهنگی - سلامتی دراز مدت برای جامعه ایرانی خواهد بود. به طور تقریبی هر رقصی با توجه به نوع و کیفیت آن نیاز به آمادگی بدنی دارد و نمی‌توان به بهانه سخت بودن حرکات «رقص شکسته» (break dance) یا حتی به بهانه چربی‌سوزی، لاغری و تناسب اندام توسط زومبا که هیچ سند علمی این ادعا را تایید نمی‌کند، به این رقص‌ها مشروعیت داد و آن را قانونی کرد.
هدایت کردن بانوان جامعه به بهانه افزایش تندرستی و سلامتی به سمت این نوع رقص‌ها به جای ورزش‌های همگانی مانند شنا، دو، پیاده‌روی و... علاوه بر اینکه ورزش‌های پایه را منزوی و به سمت نابودی می‌برد، سلامت عمومی جامعه به ویژه بانوان را نیز به خطر می‌اندازد.
ادعای «چربی‌سوزی» توسط رقص زومبا یا بادی‌ریتم فاقد سند علمی است
ترویج رقص‌های غربی به طور قطع سبک زندگی غربی را به همراه خواهد داشت و فرهنگ خاص خود مانند پوشش رقص، اختلاط، درگیری ذهن با موسیقی‌های ریتمیک و... را به فرهنگ جامعه مسلمان ایرانی اضافه خواهد کرد.
جوانان پسر و دختری که با سرمایه‌گذاری پولی و زمانی این رقص را به عنوان ورزش یاد می‌گیرند، با توجه به ویژگی‌های عملکردی و بعد روانی آنها، به دنبال نمایش آن در مکان‌های عمومی و خصوصی خواهند بود که این در واقع به جوانان به ویژه زنان و دختران، الگوی رفتاری ویژه غیر فرهنگ ایرانی - اسلامی را آموزش می‌دهد.
دیپلماسی رقص، یکی از ماموریت‌های وزارت امورخارجه آمریکا
مفهوم کلی دیپلماسی عمومی برقراری روابط حسنه دولت‌ها با ملت‌ها به جای روابط بین دولت‌ها و در جهت فتح قلوب و افکار عمومی همه مردم یا بخش‌های انتخاب شده‌ای از مردم کشورهای هدف، از راه سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی است که در جهت تحکیم منافع ملی آن کشور به کار برده می‌شود.
این به اندازه‌ای مهم است که وزارت امور خارجه ایالات متحده معاونتی به نام «دیپلماسی عمومی و روابط عمومی» در ساختار خود دارد که رهبری نفوذ قدرت نرم آمریکا در سرتاسر جهان را به عهده گرفته است. یکی از ماموریت‌های دیپلماسی عمومی آمریکا ترویج «رقص» در سرتاسر جهان است تا بدین وسیله بستر لیبرال کردن افراد را فراهم کند و از این راه ارزش‌ها و سبک زندگی آمریکایی را به زندگی مردم دیگر کشورها وارد گرداند.
از نمونه‌های این کار می‌توان به برگزاری رقابتی جهانی به نام «با ما برقص: تکاپو در میان فرهنگ‌ها» توسط وزارت خارجه آمریکا اشاره کرد که در آن چهار موسسه رقص آمریکایی به 14 کشور مختلف واقع در آفریقا، شرق آسیا، آسیای میانه، و آسیای غربی اعزام شدند.
یکی از ماموریت‌های دیپلماسی عمومی آمریکا ترویج «رقص» در سرتاسر جهان است
"آکادمی موسیقی بروکلین" (BAM) نیز برای تولید اولین دوره رسمی "جنبش رقص" (Dance Motion) در راستای یک پروژه دیپلماسی فرهنگی ایالات متحده، به بهره‌برداری رسید.
انجمن صداهای آمریکا نیز در گزارشی مفصل به ارائه برنامه ها و فعالیت‌های تبلیغاتی این انجمن در کشورهای مختلف بویژه کشورهای اسلامی برای تغییر فکر جوانان و تبلیغ فرهنگ آمریکایی پرداخته است. انجمن صداهای آمریکا یک سازمان غیرانتفاعی است که انحصاراً در زمینه برنامه‌های تعامل فرهنگی در سراسر جهان فعالیت می‌کند، این سازمان در طول 17 سال فعالیت خود سبک‌های آمریکایی مانند جاز، برودوی، هیپ‌هاپ را به جوانان و مخاطبان مشتاق در بیش از 100 کشور ارائه کرده است؛ به ویژه کشورهایی که از چالش یا انزوا خارج می‌شوند.
«دیپلماسی رقص» نوعی دیپلماسی پورنوکراتیک است که جهت ترویج "استیل زندگی آمریکایی" (American Lifestyle) توسط وزارت خارجه آمریکا پیگیری می‌شود
در واقع "دیپلماسی رقص" نوعی دیپلماسی پورنوکراتیک است که آمریکا درپی تقویت و بهره‌برداری از آن، جهت ترویج "استیل زندگی آمریکایی" (American Lifestyle) در سراسر جهان است.
*گلستان ما
بارها این جملات را از زبان مذهبیون و خانواده های شهدا شنیده ایم که از رفتن به خیابان شالیکوبی گرگان امتناع کرده و پوشش و رفتارهای ناشایست این مکان را در خور شان جامعه اسلامی نمی دانند . این روزها وقتی بعد از اذان مغرب وقتی به این خیابان سر می زنید گویی با نمایشگاهی از مد و آرایش و لباس های تبلیغاتی ماهواره ای مواجه می شوید که گویی در خیابانهای ترکیه قدم می زنید.
شاید قصه دنس و آنتالیا رفتن بسیاری از هموطنان ما را در سالهای گذشته شنیده باشید که خیلی از اینها در میانه راه طعمه راهزنان شده و با بی آبرویی به کشور باز گشتند و تمام این مصیبتها بی شک ناشی از ترویج سبک زندگی غربی توسط ماهواره ها و شبکه های موبایلی و دوری از سبک زندگی اسلامی است .
بدون شک امروز احدی از مسئولین استانی اعم از شخصیت های طراز اول استان تا مدیران میانی اگر واقعا اذعان دارند که حال فرهنگ عمومی استان خوب است یا غافل هستند و از اوضاع خبر ندارند یا راه سکوت و فرافکنی را در پیش گرفته اند .
امروز نمی توان منکر تاثیرات بد این نوع فرهنگ در خانواده های ایرانی شد ، گسترش طلاق های توافقی ، کمبودهای عاطفی در خانواده و عدم نزدیک بودن زوجین ، غوطه ور شدن در دود و دم قلیان و مواد مخدر صنعتی ، تا دیروقت بیرون ماندن پسرها و دخترها خانواده ایرانی را تهدید می کند و از سویی باعث شده تا خانواده ها اسایش نداشته باشند.
در واقع اگر خانواده ها اگر هم بخواهند از این منجلاب فاصله بگیرند باز هم هجوم وحشیانه این نوع فرهنگ باعث می شود تا مجددا به دلیل جذابیت های کاذب آن ، افرادی به سمت آن کشیده شوند .
تا دیروز دنس و هیپ هاپ و تکنو را از شبکه های ماهواره ای و دیگر کشورها مشاهده می کردیم اما متاسفانه و در کمال تعجب و ناباوری و سکوت مسئولین فرهنگی و نظارتی، می بینیم که در روز روشن و در شهر دارالمومنین گرگان دنس و دیجی برگزار می کنند.
یاللعجب که کسی با این موارد برخورد نمی کند و شوربختانه در برخی موارد به این رفتارها مجوز هم می دهند و احتمالا جزو گزارش کار خود نیز به شمار می آورند . با تداوم این وضعیت بعید می دانیم تا سالیان بعد آنتالایی دیگر را در جغرافیای داخلی شاهد نباشیم.
جالب اینجاست که برای زدن یک کارت ویزیت و تابلو یک مغازه باید از هفت خوان اداره ارشاد گذشت اما اینچنین مراسمات با این حجم معلوم نیست از کدام مدیر مجوز می گیرند ؟
به تصاویر زیر دقت کنید ، قضاوت با شما ؛
حال در این قسمت برای آن دسته از مخاطبینی که می خواهند در مورد این رقص ها بیشتر بدانند توضیحاتی آورده می شود:
بریک‌دنس (break dance) یا «رقص شکسته» اکنون به نام «ایروبیک حرفه‌ای» زیر نظر فدراسیون ورزش های همگانی مشغول به فعالیت است و مسابقاتی نیز برگزار می نماید ؛ حتی انواع رقص های دیگر غربی همچون زومبا و هیپ‌هاپ نیز به اسمی دیگری همچون «بادی‌ریتم» و .... مشغول به فعالیت در باشگاه‌های ایروبیک هستند.
این در واقع در صورتی است که اگر فیلم های این نوع ورزش را با رقص های غربی کنار هم بگذاریم برای مخاطبین تفکیک ناپذیر است و هیچ تفاوتی بین این نوع رقص و یا آن به اصطلاح ورزش نمی تواند قائل شد و این می طلبد که مسئولین که قطعا دلسوز نظام و پیرو بیانات مقام معظم رهبری هستند در این موضوعات با حساسیت بیشتری ورود نمایند و جلوی این چنین رقص های غربی که در امتداد خود ورود سبک زندگی و موسیقی های انحرافی غربی را به همراه دارد و قطعا از آن می توان به عنوان حمله به سبک زندگی ایرانی اسلامی نام برد را بگیرند.
هیپ‌هاپ (Hip-hop)
هیپ‌هاپ (Hip-hop) را می توان محصول آفریقایی- آمریکایی‌های شهر نیویورک در اوایل دهه 1970 میلادی دانست ؛ جایی که سیاهان آمریکاییِ ستم‌دیده از تبعیض نژادی، از رسانه و فضایی برای بیان اعتراضات‌شان محروم بودند.
آنها اعتراضات‌شان را در قالب تجمعات خیابانی، اجرای رقص و تولید صداهای ناموزون با ابزارهای ابتدایی بیان می‌کردند. اعتراضی از نوع پست‌مدرن که بر ضدسیاست‌های حکومت آمریکا شکل گرفت.
رقص شکسته» (break dance) نیز حداقل در شکل‌های اولیۀ آن، بخشی از خرده‌فرهنگِ (subculture) هیپ‌هاپ بوده است. خرده‌فرهنگی که از چهار جزء رپ‌کردن (rapping)، دیوارنویسی یا گرافیتی (graffiti)، رقص یا بریک دنس (breakdancing) و آهنگ‌سازی یا دی‌جی‌کردن (DJing) تشکیل شده است. هیپ‌هاپ با این ویژگی‌ها، فراتر از مجموعه عوامل هنری است و یک خرده‌فرهنگ و حتی سبک زندگی محسوب می‌شود.
همزمان با رشد و فراگیر شدن موسیقی هیپ‌هاپ، رقص مختص آن نیز پیشرفت کرد و در دهه 70 و 80 میلادی، استودیوهایی که به کسب و کار رقص اشتغال داشتند، این نوع را سبک جدید یا جاز/فانک می‌نامیدند.
کم کم این نوع رقص توسط رقاصان حرفه‌ای و آموزش دیده توسعه پیدا کرد. سپس «رقص شکسته» (break dance) که در ایران به «تکنو زدن» هم معروف است، از دل همین هیپ‌هاپ بوجود آمد. اکنون با آهنگ‌های هیپ‌هاپ و دیگر گونه‌های موسیقی که معمولاً به همین منظور ریمیکس (Remix) شده‌اند، رقصیده می‌شود.
بی‌بوی (B-Boy) اجرا کننده «رقص شکسته» (یا در صورت مونث بودن اجرا کننده، بی‌گرل B-Girl)، این نوع رقص را در خیابان و معمولاً برای خودنمایی اجرا می‌کرد که یکی از دلایل آن، نیاز بریک‌دنس (break dance) به قدرت بدنی بیشتری نسبت به سایر رقص‌های دیگر است. امروزه این نوع از رقص‌های هیپ‌هاپ هم از نوع استودیویی و هم در خیابان و فضای باز اجرا می‌گردد.
رقص‌های غربی در ایران تحت عنوان ورزش
رقص شکسته» (break dance) در ایران با نام «ایروبیک حرفه‌ای» ثبت شده و کمیته «ایروبیک حرفه‌ای» تحت نظر انجمن «آمادگی جسمانی و ایروبیک» مشغول به فعالیت رسمی در کشور است.
اکنون در باشگاه‌های ورزشی نیز کلاس‌های آموزشی آن دایر است و حتی مسابقات کشوری برای «ایروبیک حرفه‌ای» یا همان «رقص شکسته» (break dance) برگزار می‌گردد. این در حالی است که «رقص شکسته» (break dance) فدراسیون جهانی ندارد؛ اما با این حال برای این رقص در فدراسیون ورزش‌های همگانی جمهوری اسلامی ایران کمیته قانونی تشکیل داده شده است. البته، یک تفاوت وجود دارد و آن هم صرفا تغییر نام است.
«رقص شکسته» (break dance) در ایران با نام «ایروبیک حرفه‌ای» ثبت شده است
رقص زومبا نیز در باشگاه‌های کشور تحت عنوان «بادی ریتم» به ویژه برای بانوان تدریس می‌شود و به عنوان ورزشی «چربی‌سوز» برای همگان معرفی و تبلیغ می‌گردد.
این اتفاق که رقص‌های غربی در ایران به عنوان ورزش و با مجوز دولتی جا پیدا کند، دارای تبعات فرهنگی - سلامتی دراز مدت برای جامعه ایرانی خواهد بود. به طور تقریبی هر رقصی با توجه به نوع و کیفیت آن نیاز به آمادگی بدنی دارد و نمی‌توان به بهانه سخت بودن حرکات «رقص شکسته» (break dance) یا حتی به بهانه چربی‌سوزی، لاغری و تناسب اندام توسط زومبا که هیچ سند علمی این ادعا را تایید نمی‌کند، به این رقص‌ها مشروعیت داد و آن را قانونی کرد.
هدایت کردن بانوان جامعه به بهانه افزایش تندرستی و سلامتی به سمت این نوع رقص‌ها به جای ورزش‌های همگانی مانند شنا، دو، پیاده‌روی و... علاوه بر اینکه ورزش‌های پایه را منزوی و به سمت نابودی می‌برد، سلامت عمومی جامعه به ویژه بانوان را نیز به خطر می‌اندازد.
ادعای «چربی‌سوزی» توسط رقص زومبا یا بادی‌ریتم فاقد سند علمی است
ترویج رقص‌های غربی به طور قطع سبک زندگی غربی را به همراه خواهد داشت و فرهنگ خاص خود مانند پوشش رقص، اختلاط، درگیری ذهن با موسیقی‌های ریتمیک و... را به فرهنگ جامعه مسلمان ایرانی اضافه خواهد کرد.
جوانان پسر و دختری که با سرمایه‌گذاری پولی و زمانی این رقص را به عنوان ورزش یاد می‌گیرند، با توجه به ویژگی‌های عملکردی و بعد روانی آنها، به دنبال نمایش آن در مکان‌های عمومی و خصوصی خواهند بود که این در واقع به جوانان به ویژه زنان و دختران، الگوی رفتاری ویژه غیر فرهنگ ایرانی - اسلامی را آموزش می‌دهد.
دیپلماسی رقص، یکی از ماموریت‌های وزارت امورخارجه آمریکا
مفهوم کلی دیپلماسی عمومی برقراری روابط حسنه دولت‌ها با ملت‌ها به جای روابط بین دولت‌ها و در جهت فتح قلوب و افکار عمومی همه مردم یا بخش‌های انتخاب شده‌ای از مردم کشورهای هدف، از راه سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی است که در جهت تحکیم منافع ملی آن کشور به کار برده می‌شود.
این به اندازه‌ای مهم است که وزارت امور خارجه ایالات متحده معاونتی به نام «دیپلماسی عمومی و روابط عمومی» در ساختار خود دارد که رهبری نفوذ قدرت نرم آمریکا در سرتاسر جهان را به عهده گرفته است. یکی از ماموریت‌های دیپلماسی عمومی آمریکا ترویج «رقص» در سرتاسر جهان است تا بدین وسیله بستر لیبرال کردن افراد را فراهم کند و از این راه ارزش‌ها و سبک زندگی آمریکایی را به زندگی مردم دیگر کشورها وارد گرداند.
از نمونه‌های این کار می‌توان به برگزاری رقابتی جهانی به نام «با ما برقص: تکاپو در میان فرهنگ‌ها» توسط وزارت خارجه آمریکا اشاره کرد که در آن چهار موسسه رقص آمریکایی به 14 کشور مختلف واقع در آفریقا، شرق آسیا، آسیای میانه، و آسیای غربی اعزام شدند.
یکی از ماموریت‌های دیپلماسی عمومی آمریکا ترویج «رقص» در سرتاسر جهان است
"آکادمی موسیقی بروکلین" (BAM) نیز برای تولید اولین دوره رسمی "جنبش رقص" (Dance Motion) در راستای یک پروژه دیپلماسی فرهنگی ایالات متحده، به بهره‌برداری رسید.
انجمن صداهای آمریکا نیز در گزارشی مفصل به ارائه برنامه ها و فعالیت‌های تبلیغاتی این انجمن در کشورهای مختلف بویژه کشورهای اسلامی برای تغییر فکر جوانان و تبلیغ فرهنگ آمریکایی پرداخته است. انجمن صداهای آمریکا یک سازمان غیرانتفاعی است که انحصاراً در زمینه برنامه‌های تعامل فرهنگی در سراسر جهان فعالیت می‌کند، این سازمان در طول 17 سال فعالیت خود سبک‌های آمریکایی مانند جاز، برودوی، هیپ‌هاپ را به جوانان و مخاطبان مشتاق در بیش از 100 کشور ارائه کرده است؛ به ویژه کشورهایی که از چالش یا انزوا خارج می‌شوند.
«دیپلماسی رقص» نوعی دیپلماسی پورنوکراتیک است که جهت ترویج "استیل زندگی آمریکایی" (American Lifestyle) توسط وزارت خارجه آمریکا پیگیری می‌شود
در واقع "دیپلماسی رقص" نوعی دیپلماسی پورنوکراتیک است که آمریکا درپی تقویت و بهره‌برداری از آن، جهت ترویج "استیل زندگی آمریکایی" (American Lifestyle) در سراسر جهان است.
*گلستان ما
