به گزارش شهدای ایران به نقل از کیهان،در این زمینه خبر آن‌لاین از قول مهدی پورقاضی عضو اتاق بازرگانی تهران نوشت:‌ در صورتی طی سال جاری، اقتصاد مناسبی را تجربه خواهیم کرد که دولت بتواند با اجرای سیاست‌های اقتصادی مناسب، از فضای ایجاد شده به بهترین نحو ممکن استفاده کند. اما مسئله اینجاست که در حال حاضر به نظر نمی‌رسد که دولت یک برنامه جامع و اجرایی برای حل مشکلات اقتصادی کشور داشته باشد.
پورقاضی ادامه داد: دولت دچار یک روزمرگی شده و به مسائل مهم و اثرگذاری همچون وضعیت بازار ارز، نرخ سود بانکی و... کم‌توجهی می‌کند. به این ترتیب و در صورت تداوم شرایط کنونی بسیار بعید است که به آنچه که سخنگوی دولت مطرح کرده یعنی رشد اقتصادی 4 و 5 درصدی برسیم.
وی بر نبود یک برنامه اقتصادی مدون و منسجم از سوی دولت تاکید کرد و گفت:‌ هم اکنون رویکرد اقتصادی دولت چندان مشخص و روشن نیست، بر همین اساس احتمالا نرخ رشد پایینی را در سال جاری تجربه خواهیم کرد مگر اینکه دولت مسیر خود را تغییر دهد.
همزمان روزنامه آفتاب یزد از قول فرشاد مؤمنی اقتصاددان تصریح کرد: دولت در حالی که از طریق اهتمام به سیاست‌های تورم‌زا و به ویژه افزایش قیمت‌های کلیدی فشارهای خردکننده‌ای را به عامه مردم و تولیدکنندگان وارد می‌کند، حاضر نیست حتی بخش کوچکی از این فشارها را به ساختار هزینه‌های خود بپذیرد و این مسئله بزرگترین ضعف دولت و مهمترین خطر برای ایجاد شکاف بین عامه مردم و تولیدکنندگان با دولت خواهد بود. امیدواریم که دولت محترم این اشتباه‌های فاحش و راهبردی را در سند لایحه برنامه ششم توسعه تصحیح کند.
مؤمنی می‌افزاید: در سال 1393 با وضوح بسیار بیشتری آشکار شد که اقدام به افزایش قیمت‌های کلیدی به امید آن که منشا افزایش درآمدی برای دولت باشد، کاملا با شکست مواجه می‌شود. تصور بر این بود که اگر شیب افزایش قیمت‌های کلیدی را کاهش دهند، بدون هزینه و خسارت می‌توانند از دستاوردهای احتمالی افزایش قیمت‌ها برای جبران کسری مالی دولت استفاده کنند، باید امیدوار باشیم که دولت محترم در سال 94 با فهم و ارتقاء یافته‌تری به این مسئله نگاه کند.
اما روزنامه تعادل که از سوی گردانندگان روزنامه اعتماد مدیریت می‌شود، با انتقاد از برخی وعده‌های بی‌پایه نوشت: مسئولان دولت در سطوح گوناگون رفتارهای متناقض دارند و برخی از آنها متاسفانه درک دقیقی از وضعیت اقتصادی امروز ندارند و در حرف و نوشته و تصمیم‌ها واقعیت‌ها را نادیده می‌گیرند و وعده‌ها و امیدهای واهی می‌دهند و خارج از واقعیت‌ها همه چیز را روشن و خوب نشان می‌دهند که گویا در صورت توافق جامع حتما همان روز همه چیز خوب و زیبا خواهد شد.