به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ دی ماه سال ۶۵ بود كه سربازان عراقی سرخوش از پیروزی حاصل از عملیات كربلای ۴، جشن‌های پی‌در‌پی برپا می‌كردند و با فشنگ‌ها و گلوله‌های رسام و منور، آسمان را روشن می‌كردند. صدام بعد از این عملیات درجه فرماندهانش را ارتقا داد. رسانه‌های آنها با غرور از پیروزی در این عملیات سخن می‌گفتند. بدون شك هدف آنها از ابراز چنین شادی‌های تعجب‌برانگیزی، تضعیف روحیه رزمندگان اسلام بود. بعثی‌ها بانگ شادی و سرور به راه انداخته بودند، غافل از اینكه قرار بود سپاه اسلام در كوتاه‌ترین زمان ممكن و در سخت‌ترین شرایط، با توسل به خداوند و ائمه اطهار همه آن شادی‌ها را به تلخی تبدیل كند. 

۱۹ دی ماه سال ۶۵، یعنی درست ۱۵ روز بعد از آن آواز و دهل دشمنان، رزمندگان ایرانی مارش عملیات كربلای ۵ را آن هم در منطقه عملیاتی شلمچه به صدا درآوردند. این در حالی بود كه طی بررسی كارشناسان نظامی دنیا، عبور از منطقه شلمچه غیرممكن بود و امكان انجام هیچ عملیاتی وجود نداشت اما فرماندهان غیور ایران اسلامی درست ۴۸ ساعت بعد از عملیات كربلای ۴، جلسه‌ای برپا كردند و با تشریح علت‌های این عدم‌الفتح، طی دو هفته طرح ریزی‌های لازم را انجام دادند تا با انجام عملیات كربلای۵ شادی‌های دشمنان را ناتمام بگذارند.

كربلای۵ باید انجام می‌شد. باید به سرعت عملیاتی صورت می‌گرفت و یك پیروزی به دست می‌آمد تا به دنیا تفهیم شود كه بعد از والفجر ۸، هنوز ایران نیروی برتر جبهه‌های جنگ است. از سوی دیگر باید شلمچه به عنوان منطقه عملیاتی انتخاب می‌شد، چراكه انتخاب منطقه دیگر مشكلات تازه‌ای به وجود می‌آورد. بنابراین عملیات انجام شد و اگر رزمندگان در طی این عملیات یك گام دیگر برمی‌داشتند به اروند می‌رسیدند كه این برای عراقی‌ها خیلی سنگین بود. اگرچه این هدف محقق نشد با این حال باز هم برای عراقی‌ها شكست در این عملیات بسیار ناگوار بود، چراكه بصره زیر آتش رزمندگان اسلام قرار می‌گرفت و آن وقت ایران قدرت برتر در زمین استراتژیك شرق بصره می‌شد. چنانچه در پایان عملیات كربلای۵ بعثی‌ها تن به چنین شكستی دادند.

رزمندگان ایرانی در عملیات كربلای۵ آنچنان با قدرت عمل كردند كه استكبار جهانی تصور چنین قدرتی را از ایران در حال تحریم نداشت. آنها می‌ترسیدند با برداشتن یك قدم دیگر از سوی ایران دیگر نتوانند جواب دنیا را بدهند. اصلاً همین عملیات باعث شد كه استكبار جهانی و مخصوصاً سازمان ملل و امریكا به این فكر بیفتند كه ادامه جنگ به صلاح نیست و بنابراین زمزمه تصویب قطعنامه ۵۹۸ شنیده ‌شد. این در حالی بود كه ایران از ابتدا نیز اعلام می‌كرد كه تنها در پی به رسمیت شناخته شدن حقوقش است و این رفت و آمدها و كش و قوس‌های دیپلماتیك آن قدر ادامه پیدا كرد تا اینكه بعد از یك سال و چهار ماه جنگ به پایان رسید. گرچه، بر كسی پوشیده نیست كه بحث قطعنامه در اصل توسط سیاسی‌ها كه یك كار دیپلماسی بود، مطرح شد.

امروز ۲۶ سال است كه از عملیات كربلای ۵ می‌گذرد اما در گذر این روزها هرگز رشادت‌های رزمندگان اسلام از یاد نرفته است. شاخصه عملیات‌ كربلای ۵ مقاومت بود. رزمندگان عاشورایی جنگیدند. آنها برابر دشمنی كه همه چیز داشت، ایستادند و ایستادگی كردند و ماندگار شدند.