برگزاری یادواره‌ها تنها می‌تواند بهانه‌ای باشد برای تکریم از مقام جانبازان و شهدای شیمیایی و از طرف دیگر مفهوم ایثار را نیز در ذهن جامعه مجسم می‌کند و این مطمئناً نیاز امروز جامعه است.
به گزارش شهدای ایران؛ عدم توجه به جانبازان خصوصاً شیمیایی ها ما را بر آن داشت که یادداشتی را با زبان روایت به نگارش درآوریم که مشروح آن در پی آمده است:
به دعوت شهدای شیمیایی بروجرد راهی این دیار شهیدپرور شدیم. بروجرد دومین شهر پرجمعیت استان لرستان است. زادگاه مرجع عالیقدر حضرت آیت‌الله بروجردی است که سال‌ها برعلیه ظلم ظالمانه شاهان به مبارزه پرداخت. او که 72 همسنگر و مجتهد جامع شرایط را با خود همراه و همگام نمود. این بروجرد است مهد فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهداء محمد بروجردی؛ مبارز انقلابی و همسنگر حاج مهدی عراقی، همرزم شهید چمران و شهید محمد منتظری در لبنان و سوریه را می‌گویم.
او که پس از پیروزی انقلاب، برای مبارزه با معاندان نظام به فرمان امامش عازم پاوه شد. مردی که نسبت به دشمنانش "اَشَدُّ عَلَی الکُفّار" بود و نسبت به مردمان کردستان "رُحَماءُ بَینَهُم". محمد بروجردی را اما باید بیشتر با نام مسیح کردستان بشناسی. آواز شیر صحرای نبرد و زاهد دل شب در اولین روز از خردادماه 1362 در آسمان‌ها شنیده شد و مسیح کردستانی‌ها به آرزویش رسید.
بروجرد اما به تارک افتخارات خود نام دلیر مردان و مبارزانی را دارد که سال‌های پیش از انقلاب و پس از آن برای اعتلای پرچم جمهوری اسلامی از خود مجاهدت‌ها نشان داده و در یاد ملت ایران ثبت و ماندگار شدند. تنها کافیست کمی به عقب برگردیم و برگ‌های تاریخ پرصلابت مردان بروجرد را ورق بزنیم و خبر از حماسه‌سرایی قافله عشاقش بگیریم، همان‌ها که قالوا بلی گویان ندای امام زمان(عج) خویش را پاسخ داده و راهی شدند. همان بسیجیان و مردان جسور بروجرد را می‌گویم که همگام با گردان ثارالله لشکر 57 حضرت ابوالفضل(ع) لرستان عازم جبهه‌های جنگ شدند. همان‌ها که نشانه‌های ایثار و سربلندی و چشمه‌های معرفت الی‌الله بودند. این را می‌شود با گذری بر گلزار شهدای بروجرد به خوبی حس کرد.قطعه‌ای از بهشت که راز 1500 شهید را در سینه‌اش حفظ کرد. بروجرد زادگاه 2530 آزاده است و 3300 جانباز.
کمی آنطرف‌تر میان تپه‌های سربلندی این شهر 5 شهید چون مادرشان در گمنامی آرمیده‌اند، بروجرد اما به تپه شهدایش می‌بالد. اما اینجا غبطه می‌خوری به حال 45 شهید جانباز شیمیایی بروجرد که سالهاست معبر شهادتشان را از خس‌خس سینه‌ها و نفس‌های بریده در رکاب مولایشان یافته‌اند و راهی شدند. همان‌ها که نماد مظلومیت جنگند و عطر خوش ایثار و استقامتشان تا امروز به مشام جان‌ها می‌رسد.
گردان ثارالله مهد مجاهدان
گردان ثارالله در سال 1362 تشکیل شد، 750 شهید بسیجی و 85 شهید سبزپوش و 1250 جانباز جان‌نثار و 54 آزاده حکایتی دارد از غربت و مظلومیت گردان ثارالله. اما گردان ثارالله مجاهدت فرماندهان شهیدش ابراهیم اسدالهی، دهقان، گودرزی، نوروزیان و روحانیون شهیدش، قنوتی، اسلامی و شیخ توکلی را هیچ‌گاه از یاد نخواهد برد.رمل‌های تنگه چزابه، مثلثی‌های کربلای 4، مردن دلیر کربلای5، خاک شلمچه، آسمان شاخ شمیران و ماووت عراق، گواه روشنی بر مبارزات و مجاهدت مردان آسمانی گردان ثارالله است.
گردانی که هنوز هم حماسه‌سرایی مردانش را از یاد نبرده است و بهانه ما برای سفر به این خطه از کشور برگزاری یادواره 700 شهید گروه 24 بعثت نیروی زمینی سپاه و 8000 شهید شیمیایی کشور است.
بروجرد به همت سبزقامتان گروه 24 بعثت، رزمندگان و بازماندگان آن روزها دومین یادواره تجلیل از مقام شهدا و جانبازان مقابله با سلاح کشتار جمعی را در کنار خانواده‌های شهدا به پا نمود تا به یادمان آورند که راه شهدا راهی حسینی بود و امروز نعمت بیداری ملت، مرهونِ ایثار و ولایت‌مداری اهل یقین است.
در این میان امّا شهدای شیمیایی در مظلومیت و مهجوریت به سر می‌برند. مردانی که سال‌های زندگیشان میان روز مرگ‌مان می‌گذرد بی‌آنکه پای درد و دل‌هایشان بنشینیم و....
آری! ما چه می‌دانیم جانباز بودن یعنی چه؟ چه می‌دانیم جانباز شیمیایی بودن یعنی چه؟ و چه می‌دانیم از غربت شهدای شیمیایی...!!
آنها هستی‌شان، وجودشان، سلامتی‌شان و در یک کلام آسایش یک عمر زندگیشان را پای انقلاب و اسلام نثار کردند... همان دلاورمردانی که امام خامنه‌ای در رثای مجاهدت‌هایشان فرمودند: واقعاً زحمت بیهوده‌ای است اگر امثال من بخواهیم از شماها سپاسگذاری کنیم. شماها با خداوند معامله کردید و واقعاً باید خطاب به شماها گفت: بشارت باد به شما با این معامله که با خدا کردید.
این برای بیان جان‌نثاری‌شان تنها بازی است با کلمات؛ چراکه شجاعت و ایثارشان در قالب الفاظ نمی‌گنجد.آیا اینجا کسی به یاد مجاهدت همسران‌شان هست! آنجا که رهبری خطاب به همسران جانبازان فرمودند: "پرودگار منان لحظه لحظه صبر زیبا و جمیل شما در خدمت به جانبازان را محاسبه می‌کند و پاداشی کریمانه، ذخیره آخرت شما قرار می‌دهد."
برگزاری یادواره شهدای شیمیایی شاید! بهانه‌ای باشد برای تکریم و تعظیم به مقام جانبازان و مفهوم ایثار را در ذهن جامعه مجسم می‌کند و این، نیاز امروز جامعه است.
به دعوت شهدای شیمیایی بروجرد راهی این دیار شهیدپرور شدیم. بروجرد دومین شهر پرجمعیت استان لرستان است. زادگاه مرجع عالیقدر حضرت آیت‌الله بروجردی است که سال‌ها برعلیه ظلم ظالمانه شاهان به مبارزه پرداخت. او که 72 همسنگر و مجتهد جامع شرایط را با خود همراه و همگام نمود. این بروجرد است مهد فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهداء محمد بروجردی؛ مبارز انقلابی و همسنگر حاج مهدی عراقی، همرزم شهید چمران و شهید محمد منتظری در لبنان و سوریه را می‌گویم.
او که پس از پیروزی انقلاب، برای مبارزه با معاندان نظام به فرمان امامش عازم پاوه شد. مردی که نسبت به دشمنانش "اَشَدُّ عَلَی الکُفّار" بود و نسبت به مردمان کردستان "رُحَماءُ بَینَهُم". محمد بروجردی را اما باید بیشتر با نام مسیح کردستان بشناسی. آواز شیر صحرای نبرد و زاهد دل شب در اولین روز از خردادماه 1362 در آسمان‌ها شنیده شد و مسیح کردستانی‌ها به آرزویش رسید.
بروجرد اما به تارک افتخارات خود نام دلیر مردان و مبارزانی را دارد که سال‌های پیش از انقلاب و پس از آن برای اعتلای پرچم جمهوری اسلامی از خود مجاهدت‌ها نشان داده و در یاد ملت ایران ثبت و ماندگار شدند. تنها کافیست کمی به عقب برگردیم و برگ‌های تاریخ پرصلابت مردان بروجرد را ورق بزنیم و خبر از حماسه‌سرایی قافله عشاقش بگیریم، همان‌ها که قالوا بلی گویان ندای امام زمان(عج) خویش را پاسخ داده و راهی شدند. همان بسیجیان و مردان جسور بروجرد را می‌گویم که همگام با گردان ثارالله لشکر 57 حضرت ابوالفضل(ع) لرستان عازم جبهه‌های جنگ شدند. همان‌ها که نشانه‌های ایثار و سربلندی و چشمه‌های معرفت الی‌الله بودند. این را می‌شود با گذری بر گلزار شهدای بروجرد به خوبی حس کرد.قطعه‌ای از بهشت که راز 1500 شهید را در سینه‌اش حفظ کرد. بروجرد زادگاه 2530 آزاده است و 3300 جانباز.
کمی آنطرف‌تر میان تپه‌های سربلندی این شهر 5 شهید چون مادرشان در گمنامی آرمیده‌اند، بروجرد اما به تپه شهدایش می‌بالد. اما اینجا غبطه می‌خوری به حال 45 شهید جانباز شیمیایی بروجرد که سالهاست معبر شهادتشان را از خس‌خس سینه‌ها و نفس‌های بریده در رکاب مولایشان یافته‌اند و راهی شدند. همان‌ها که نماد مظلومیت جنگند و عطر خوش ایثار و استقامتشان تا امروز به مشام جان‌ها می‌رسد.
گردان ثارالله مهد مجاهدان
گردان ثارالله در سال 1362 تشکیل شد، 750 شهید بسیجی و 85 شهید سبزپوش و 1250 جانباز جان‌نثار و 54 آزاده حکایتی دارد از غربت و مظلومیت گردان ثارالله. اما گردان ثارالله مجاهدت فرماندهان شهیدش ابراهیم اسدالهی، دهقان، گودرزی، نوروزیان و روحانیون شهیدش، قنوتی، اسلامی و شیخ توکلی را هیچ‌گاه از یاد نخواهد برد.رمل‌های تنگه چزابه، مثلثی‌های کربلای 4، مردن دلیر کربلای5، خاک شلمچه، آسمان شاخ شمیران و ماووت عراق، گواه روشنی بر مبارزات و مجاهدت مردان آسمانی گردان ثارالله است.
گردانی که هنوز هم حماسه‌سرایی مردانش را از یاد نبرده است و بهانه ما برای سفر به این خطه از کشور برگزاری یادواره 700 شهید گروه 24 بعثت نیروی زمینی سپاه و 8000 شهید شیمیایی کشور است.
بروجرد به همت سبزقامتان گروه 24 بعثت، رزمندگان و بازماندگان آن روزها دومین یادواره تجلیل از مقام شهدا و جانبازان مقابله با سلاح کشتار جمعی را در کنار خانواده‌های شهدا به پا نمود تا به یادمان آورند که راه شهدا راهی حسینی بود و امروز نعمت بیداری ملت، مرهونِ ایثار و ولایت‌مداری اهل یقین است.
در این میان امّا شهدای شیمیایی در مظلومیت و مهجوریت به سر می‌برند. مردانی که سال‌های زندگیشان میان روز مرگ‌مان می‌گذرد بی‌آنکه پای درد و دل‌هایشان بنشینیم و....
آری! ما چه می‌دانیم جانباز بودن یعنی چه؟ چه می‌دانیم جانباز شیمیایی بودن یعنی چه؟ و چه می‌دانیم از غربت شهدای شیمیایی...!!
آنها هستی‌شان، وجودشان، سلامتی‌شان و در یک کلام آسایش یک عمر زندگیشان را پای انقلاب و اسلام نثار کردند... همان دلاورمردانی که امام خامنه‌ای در رثای مجاهدت‌هایشان فرمودند: واقعاً زحمت بیهوده‌ای است اگر امثال من بخواهیم از شماها سپاسگذاری کنیم. شماها با خداوند معامله کردید و واقعاً باید خطاب به شماها گفت: بشارت باد به شما با این معامله که با خدا کردید.
این برای بیان جان‌نثاری‌شان تنها بازی است با کلمات؛ چراکه شجاعت و ایثارشان در قالب الفاظ نمی‌گنجد.آیا اینجا کسی به یاد مجاهدت همسران‌شان هست! آنجا که رهبری خطاب به همسران جانبازان فرمودند: "پرودگار منان لحظه لحظه صبر زیبا و جمیل شما در خدمت به جانبازان را محاسبه می‌کند و پاداشی کریمانه، ذخیره آخرت شما قرار می‌دهد."
برگزاری یادواره شهدای شیمیایی شاید! بهانه‌ای باشد برای تکریم و تعظیم به مقام جانبازان و مفهوم ایثار را در ذهن جامعه مجسم می‌کند و این، نیاز امروز جامعه است.
