علی جنتی حل تمام نقصان‌ها و مشکلات «رستاخیز» را در پوشاندن چهره حضرت ابوالفضل(ع) دیده است.
به گزارش شهدای ایران با بزرگ‌تر شدن تدریجی دایره اعتراضات به فیلم «رستاخیز» احمدرضا درویش و نمایش چهره حضرت قمر بنی‌هاشم و جمعی دیگر از شهدای کربلا، اکران یا عدم اکران این فیلم در سینماهای کشور در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است. با این وجود وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نسخه خود را برای حل مشکل اکران این فیلم تجویز کرده است.
علی جنتی حل تمام نقصان‌ها و مشکلات «رستاخیز» را در پوشاندن چهره حضرت ابوالفضل(ع) دیده است، اما در سوی دیگر ماجرا حجت‌الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی در یک ناهماهنگی با وزیر همچنان تأکید دارد بر اینکه «عوامل این فیلم نظرات مراجع را اخذ کرده‌اند و در صورت صلاحدید می‌توانند آنها را منتشر کنند.» همه اینها در حالی است که عوامل فیلم «رستاخیز» کماکان ترجیح داده‌اند که سیاست سکوت را اتخاذ کنند یا شاید هم در حال حاضر در این فکر باشند که اگر مانند مجید مجیدی فیلمنامه «رستاخیز» را به قم می‌بردند، شاید امروز گرفتار این شرایط نمی‌شدند.
اعتراضات به فیلم «رستاخیز» چه از نظر نمایش چهره شخصیت‌های مقدس در باور شیعیان و چه از نظر برخی اشکالات در روایت‌های تاریخی و محتوایی فیلم تازه وارد مرحله جدید خود شده است. این اعتراضات از سالن نشست عوامل این فیلم در کاخ جشنواره آغاز شده بود و درویش در آن روز بیشتر از آنکه بخواهد به خاطر پروژه گران هزینه، طولانی مدت و عظیمش تعریف و تمجید بشنود، شنونده نقد منتقدان و رسانه‌هایی بود که اعتقاد داشتند چرا برخی از محتوای فیلم با روایت‌های تاریخی همخوانی ندارد.
در ایام جشنواره اعتراضات به برخی جنبه‌های پر حاشیه فیلم همچون نمایش چهره حضرت عباس (ع) کم و بیش مسکوت باقی ماند تا خواسته یا ناخواسته آبروی جشنواره تا پایان حفظ شده باشد. اکنون با اتمام جشنواره سی و دوم، اعتراضات به فیلم درویش کم کم در حال بال و پر گرفتن است؛ شماری از مداحان اهل‌بیت (ع) و علمایی چون آیت‌الله مکارم شیرازی تا کنون نسبت به نمایش چهره حضرت عباس (ع) هشدار داده‌اند؛ اوایل هفته نیز جمعی از هیئات مذهبی با برگزاری یک تجمع نسبت به ساخت فیلم «رستاخیز» واکنش نشان دادند.
در همهمه نظرات غالباً مخالفی که افراد و شخصیت‌های مختلف درباره «رستاخیز» بیان می‌کنند اما نکته جالب توجه دو اظهارنظر تقریباً متفاوت از سوی دو چهره‌ای است که سکان سینما کم و بیش در دستان آنها است؛ در یک سو وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌گوید که «برای اکران عمومی این فیلم باید این نگرانی‌ها رفع شود تا چهره حضرت عباس(ع) کاملاً مشخص نباشد.»
علی جنتی گفته است: «ما کم کم به این حاشیه‌ها عادت کرده‌ایم. ساخت این فیلم حدود هشت، 9 سال قبل آغاز شده و بیش از 90 درصد ساخت این فیلم قبل از تشکیل دولت جدید بوده است. این فیلم، فیلمی است که تاریخ عاشورا را روایت می‌کند و در عین حال دغدغه و نگرانی مراجع برای نشان دادن تأثیر حضرت عباس(ع) درست است و ما به نگرانی‌ها نیز احترام می‌گذاریم البته این نگرانی‌ها به کارگردان فیلم هم ابلاغ شده که باید آنها را مورد توجه قرار دهد.»
جنتی که از قضا مشکل لاینحلی پیش پای اکران عمومی این فیلم ندیده، ادامه داده است: «نگرانی‌های مراجع باید برای اکران عمومی فیلم سینمایی رستاخیز برطرف شود.»
اما در سوی دیگر، رئیس سازمان سینمایی کشور درباره حواشی فیلم «رستاخیز» و نمایش چهره حضرت ابوالفضل (ع) نیز خاطر نشان کرد: «عوامل این فیلم نظرات مراجع را اخذ کرده‌اند و در صورت صلاحدید می‌توانند آنها را منتشر کنند.»
این دو اظهار نظر با محتوای متفاوت در کنار اعتراضات به «رستاخیز» درویش که اوایل این هفته با تجمع اعتراض‌آمیز جمعی از هیئات مذهبی نسبت به ساخت و پخش آن در مسجد ارگ شکل گرفت جملگی بر ابهام کسب مجوز اکران یا عدم اکران «رستاخیز» درویش دامن می‌زنند؛ اتفاقات ناخوشایندی که برای یک فیلم با بودجه کلان میلیاردی از بخش خصوصی و نیز صرف مدت زمان یک دهه‌ای برای ساخت آن یک فاجعه بزرگ محسوب می‌شود، به خصوص آنکه بخش بزرگی از انتقادات به فیلم نیز متوجه محتوا، فیلمنامه و تاریخ فیلم است؛ هر چند درویش در نشست خبری این فیلم در پاسخ به این نقد گفته بود که روایت‌های بسیاری درباره قیام عاشورا وجود دارد و او در حد بضاعت خود این فیلم را ساخته است.
«رستاخیز» و درویش در حالی استرس‌های پیش از اکران این فیلم را از سر می‌گذرانند و در نقطه ابتدایی اعتراضات در برزخ اکران شدن یا قرار‌گیری این فیلم در لیست سیاه فیلم‌های ممنوعه به سر می‌برند که انتظار عقلانی بر این بود که کارگردان کارکشته‌ای چون درویش پیش از تولید نزد مراجع تقلید برود، در خصوص فیلمنامه از آنها نظرخواهی کند، فیلمش را پیش از نمایش در جشنواره در محضر علما و مراجع تقلید به نمایش بگذارد و برای جلوگیری از اعتراض‌های احتمالی از آن رفع اشکال کند؛ نظیر ذکاوتی که مجید مجیدی برای ساخت فیلم «محمد (ص)» به خرج داد و برای نشان دادن فیلمنامه‌اش به علمایی چون آیت‌الله نوری همدانی، آیت‌الله مکارم شیرازی و آیت‌الله جوادی آملی بارها و بارها در مسیر تهران – قم رفت و آمد کرد تا از بروز مشکلات آتی برای آینده فیلمش جلوگیری کند. فیلم درویش نیز در ساحت دین ساخته شده است اما درویش این ذکاوت را به خرج نداده و حالا به نظر می‌رسد که این کوتاهی، او و فیلمش را به دردسر بزرگی انداخته است.
علی جنتی حل تمام نقصان‌ها و مشکلات «رستاخیز» را در پوشاندن چهره حضرت ابوالفضل(ع) دیده است، اما در سوی دیگر ماجرا حجت‌الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی در یک ناهماهنگی با وزیر همچنان تأکید دارد بر اینکه «عوامل این فیلم نظرات مراجع را اخذ کرده‌اند و در صورت صلاحدید می‌توانند آنها را منتشر کنند.» همه اینها در حالی است که عوامل فیلم «رستاخیز» کماکان ترجیح داده‌اند که سیاست سکوت را اتخاذ کنند یا شاید هم در حال حاضر در این فکر باشند که اگر مانند مجید مجیدی فیلمنامه «رستاخیز» را به قم می‌بردند، شاید امروز گرفتار این شرایط نمی‌شدند.
اعتراضات به فیلم «رستاخیز» چه از نظر نمایش چهره شخصیت‌های مقدس در باور شیعیان و چه از نظر برخی اشکالات در روایت‌های تاریخی و محتوایی فیلم تازه وارد مرحله جدید خود شده است. این اعتراضات از سالن نشست عوامل این فیلم در کاخ جشنواره آغاز شده بود و درویش در آن روز بیشتر از آنکه بخواهد به خاطر پروژه گران هزینه، طولانی مدت و عظیمش تعریف و تمجید بشنود، شنونده نقد منتقدان و رسانه‌هایی بود که اعتقاد داشتند چرا برخی از محتوای فیلم با روایت‌های تاریخی همخوانی ندارد.
در ایام جشنواره اعتراضات به برخی جنبه‌های پر حاشیه فیلم همچون نمایش چهره حضرت عباس (ع) کم و بیش مسکوت باقی ماند تا خواسته یا ناخواسته آبروی جشنواره تا پایان حفظ شده باشد. اکنون با اتمام جشنواره سی و دوم، اعتراضات به فیلم درویش کم کم در حال بال و پر گرفتن است؛ شماری از مداحان اهل‌بیت (ع) و علمایی چون آیت‌الله مکارم شیرازی تا کنون نسبت به نمایش چهره حضرت عباس (ع) هشدار داده‌اند؛ اوایل هفته نیز جمعی از هیئات مذهبی با برگزاری یک تجمع نسبت به ساخت فیلم «رستاخیز» واکنش نشان دادند.
در همهمه نظرات غالباً مخالفی که افراد و شخصیت‌های مختلف درباره «رستاخیز» بیان می‌کنند اما نکته جالب توجه دو اظهارنظر تقریباً متفاوت از سوی دو چهره‌ای است که سکان سینما کم و بیش در دستان آنها است؛ در یک سو وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌گوید که «برای اکران عمومی این فیلم باید این نگرانی‌ها رفع شود تا چهره حضرت عباس(ع) کاملاً مشخص نباشد.»
علی جنتی گفته است: «ما کم کم به این حاشیه‌ها عادت کرده‌ایم. ساخت این فیلم حدود هشت، 9 سال قبل آغاز شده و بیش از 90 درصد ساخت این فیلم قبل از تشکیل دولت جدید بوده است. این فیلم، فیلمی است که تاریخ عاشورا را روایت می‌کند و در عین حال دغدغه و نگرانی مراجع برای نشان دادن تأثیر حضرت عباس(ع) درست است و ما به نگرانی‌ها نیز احترام می‌گذاریم البته این نگرانی‌ها به کارگردان فیلم هم ابلاغ شده که باید آنها را مورد توجه قرار دهد.»
جنتی که از قضا مشکل لاینحلی پیش پای اکران عمومی این فیلم ندیده، ادامه داده است: «نگرانی‌های مراجع باید برای اکران عمومی فیلم سینمایی رستاخیز برطرف شود.»
اما در سوی دیگر، رئیس سازمان سینمایی کشور درباره حواشی فیلم «رستاخیز» و نمایش چهره حضرت ابوالفضل (ع) نیز خاطر نشان کرد: «عوامل این فیلم نظرات مراجع را اخذ کرده‌اند و در صورت صلاحدید می‌توانند آنها را منتشر کنند.»
این دو اظهار نظر با محتوای متفاوت در کنار اعتراضات به «رستاخیز» درویش که اوایل این هفته با تجمع اعتراض‌آمیز جمعی از هیئات مذهبی نسبت به ساخت و پخش آن در مسجد ارگ شکل گرفت جملگی بر ابهام کسب مجوز اکران یا عدم اکران «رستاخیز» درویش دامن می‌زنند؛ اتفاقات ناخوشایندی که برای یک فیلم با بودجه کلان میلیاردی از بخش خصوصی و نیز صرف مدت زمان یک دهه‌ای برای ساخت آن یک فاجعه بزرگ محسوب می‌شود، به خصوص آنکه بخش بزرگی از انتقادات به فیلم نیز متوجه محتوا، فیلمنامه و تاریخ فیلم است؛ هر چند درویش در نشست خبری این فیلم در پاسخ به این نقد گفته بود که روایت‌های بسیاری درباره قیام عاشورا وجود دارد و او در حد بضاعت خود این فیلم را ساخته است.
«رستاخیز» و درویش در حالی استرس‌های پیش از اکران این فیلم را از سر می‌گذرانند و در نقطه ابتدایی اعتراضات در برزخ اکران شدن یا قرار‌گیری این فیلم در لیست سیاه فیلم‌های ممنوعه به سر می‌برند که انتظار عقلانی بر این بود که کارگردان کارکشته‌ای چون درویش پیش از تولید نزد مراجع تقلید برود، در خصوص فیلمنامه از آنها نظرخواهی کند، فیلمش را پیش از نمایش در جشنواره در محضر علما و مراجع تقلید به نمایش بگذارد و برای جلوگیری از اعتراض‌های احتمالی از آن رفع اشکال کند؛ نظیر ذکاوتی که مجید مجیدی برای ساخت فیلم «محمد (ص)» به خرج داد و برای نشان دادن فیلمنامه‌اش به علمایی چون آیت‌الله نوری همدانی، آیت‌الله مکارم شیرازی و آیت‌الله جوادی آملی بارها و بارها در مسیر تهران – قم رفت و آمد کرد تا از بروز مشکلات آتی برای آینده فیلمش جلوگیری کند. فیلم درویش نیز در ساحت دین ساخته شده است اما درویش این ذکاوت را به خرج نداده و حالا به نظر می‌رسد که این کوتاهی، او و فیلمش را به دردسر بزرگی انداخته است.
