همسر شهید اصغر وصالی با بیان اینکه شخصیت‌ها در فیلم حاتمی‌کیا، بیشترین قرابت را با شخصیت اصلی خود داشتند، گفت: خوشحالم که «چ» توانست مظلومیت شهدا را پس از ۳۲ سال نشان دهد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم؛ مریم کاظم‌زاده، همسر شهید اصغر وصالی، با اشاره به فیلم «چ» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا، گفت: حاتمی‌کیا برای تولید این فیلم زحمت بسیاری کشید و این جای تقدیر دارد. بالاخره فیلمی توانست پس از 32 سال، مظلومیت شهدایی مانند شهید اصغر وصالی را به خوبی به نمایش بگذارد. برخی از نسل سومی‌ها گمان می‌کنند که در این فیلم در مورد برخی از شخصیت‌ها اغراق شده و آنطور که بوده‌اند، به نمایش درنیامده‌اند، اما من به عنوان کسی که از نزدیک با این شهدا بوده و در جریان کردستان هم حضور داشته باید بگویم که شخصیت‌پردازی فیلمنامه بسیار نزدیک به آن چیزی بود که امثال من از این افراد دیده بودند.
وی ادامه داد: ساخته حاتمی‌کیا با ارزش است، اما برخی از منتقدان غیر منصف ایراداتی به آن وارد کرده‌اند که ارزش فیلم را زیر سؤال می‌برد. در این فیلم بارها تفاوت دیدگاه میان اصغر وصالی و شهید چمران دیده شد که آنها این اختلافات را با گفت‌وگو حل و فصل کردند. منتقدان ما هم خوب است که از رویه شهدا بیاموزند و در فضای صمیمی و به دور از اغراض و حسادت‌ها به نقد این نوع آثار بپردازند.
کاظم‌زاده یادآور شد: نداشتن سعه صدر در برخی از افراد سبب می‌شود که غیرمنصفانه به بررسی آثار بپردازند. حالا اگر فیلم در مورد موضوعی دیگر بود این همه به آن انتقاد وارد نمی‌کردند. «چ» نقشی از التهاب کردستان در 48 ساعت و یادی از گذشتگان بود. حاتمی‌کیا برداشت خود از کردستان و شهدای آن را به تصویر کشید، حالا اگر کسی به آن انتقاد دارد، بسم‌الله، خودش وارد میدان شود. این وادی جای کار بسیار دارد.
همسر شهید وصالی که خود به عنوان خبرنگار در کردستان حضور داشته است، ادامه داد: یکی از نقاط قوت این فیلم، نحوه بازی فریبرز عرب‌نیا و بابک حمیدیان بود. وقتی برای اولین‌بار فیلم را دیدم، با نظرات مختلفی مواجه شدم. بسیاری از نسل سومی‌ها انتظار دیگری از شهید چمران داشتند، اما باید بگویم که چمران حاتمی‌کیا، نزدیک‌ترین شخصیت به چمران کردستان بود. شهید چمران یک وجه نداشت که با آن شناخته شود. او در عین اینکه آرام و متین بود، در مواقع لزوم عصابنیت خود را هم داشت. علاوه بر این، در این فیلم حتی ریزترین عادت‌ها مثل دست به کمر زدن و ... نیز به خوبی نشان داده شده است. این شخصیت را عینی‌تر می‌کند.
وی یادآور شد: شهید وصالی زندگی پر فراز و نشیبی داشت. او از 13 سالگی مبارزه را آغاز کرده بود و در زمان طاغوت هم هشت سال در زندان بود. با پیروزی انقلاب آزاد می‌شود و بعد با گروه دستمال سرخ‌ها به درخواست خود مردم کردستان به آنجا می‌رود و در نهایت به شهادت می‌رسد. آنچه که باعث شده بود تا این گروه تا آخرین لحظات زندگیشان پایبند به دستورات او باشند، لطایف روحی این شهید بود. امیدوارم دیگر هنرمندان هم به فکر بیفتند و این لطایف را در آثار خود بیشتر به نمایش بگذارند.
وی ادامه داد: ساخته حاتمی‌کیا با ارزش است، اما برخی از منتقدان غیر منصف ایراداتی به آن وارد کرده‌اند که ارزش فیلم را زیر سؤال می‌برد. در این فیلم بارها تفاوت دیدگاه میان اصغر وصالی و شهید چمران دیده شد که آنها این اختلافات را با گفت‌وگو حل و فصل کردند. منتقدان ما هم خوب است که از رویه شهدا بیاموزند و در فضای صمیمی و به دور از اغراض و حسادت‌ها به نقد این نوع آثار بپردازند.
کاظم‌زاده یادآور شد: نداشتن سعه صدر در برخی از افراد سبب می‌شود که غیرمنصفانه به بررسی آثار بپردازند. حالا اگر فیلم در مورد موضوعی دیگر بود این همه به آن انتقاد وارد نمی‌کردند. «چ» نقشی از التهاب کردستان در 48 ساعت و یادی از گذشتگان بود. حاتمی‌کیا برداشت خود از کردستان و شهدای آن را به تصویر کشید، حالا اگر کسی به آن انتقاد دارد، بسم‌الله، خودش وارد میدان شود. این وادی جای کار بسیار دارد.
همسر شهید وصالی که خود به عنوان خبرنگار در کردستان حضور داشته است، ادامه داد: یکی از نقاط قوت این فیلم، نحوه بازی فریبرز عرب‌نیا و بابک حمیدیان بود. وقتی برای اولین‌بار فیلم را دیدم، با نظرات مختلفی مواجه شدم. بسیاری از نسل سومی‌ها انتظار دیگری از شهید چمران داشتند، اما باید بگویم که چمران حاتمی‌کیا، نزدیک‌ترین شخصیت به چمران کردستان بود. شهید چمران یک وجه نداشت که با آن شناخته شود. او در عین اینکه آرام و متین بود، در مواقع لزوم عصابنیت خود را هم داشت. علاوه بر این، در این فیلم حتی ریزترین عادت‌ها مثل دست به کمر زدن و ... نیز به خوبی نشان داده شده است. این شخصیت را عینی‌تر می‌کند.
وی یادآور شد: شهید وصالی زندگی پر فراز و نشیبی داشت. او از 13 سالگی مبارزه را آغاز کرده بود و در زمان طاغوت هم هشت سال در زندان بود. با پیروزی انقلاب آزاد می‌شود و بعد با گروه دستمال سرخ‌ها به درخواست خود مردم کردستان به آنجا می‌رود و در نهایت به شهادت می‌رسد. آنچه که باعث شده بود تا این گروه تا آخرین لحظات زندگیشان پایبند به دستورات او باشند، لطایف روحی این شهید بود. امیدوارم دیگر هنرمندان هم به فکر بیفتند و این لطایف را در آثار خود بیشتر به نمایش بگذارند.
