به گزارش شهداي ايران به نقل از خبرنگار صداو سیما در وبلاگ شخصی خود نوشت:  شامگاه 23 بهمن 86 بود که خبری از دمشق رسید؛ انفجاری در منطقه کفرسوسه روی داد؛ نخستین اطلاعات حکایت از آن داشت که ظاهراً کپسول گازی منفجر شده است؛ ذهن کمتر به سوی مسائل تروریستی متمایل می‌شد. سیستم امنیتی سوریه در ان روزها به اندازه کافی قدرتمند بود؛ ساعات پایانی شب خبرهای تکمیلی اما تأیید نشده حکایت از اقدامی تروریستی داشت.

آن زمان مدیر کل اخبار شبکه عرب زبان العالم بودم؛ حوالی ساعت 6 صبح، دکتر پیمان جبلی سفیر کنونی ایران در تونس که مدیر وقت دفتر العالم در بیروت بود در تماسی به من گفت: عماد مغنیه در اقدام تروریستی دمشق به شهادت رسیده است.

خبر مهم‌تر از آنی بود که تصور می‌شد؛ منبع خبر را پرسیدم؛ دکتر جبلی گفت: «دختر شهید مغنیه به یکی از دوستانش که در دفتر العالم کار می‌کرد، اطلاع داده است».

خبر پیگیری شد،‌ دریافتیم که قرار است تا ساعت  10 صبح، حزب الله لبنان در این زمینه بیانیه‌ای منتشر کند؛ خبر را در کنداکتور قرار ندادم؛ نمی‌دانستم که حزب الله در بیانیه به هویت شهید اشاره خواهد کرد یا نه؟ آیا شهید را با اسم مستعار «حاج رضوان» تشییع خواهند کرد؟

تا آن لحظه تصویر گویایی از حادثه تروریستی شب گذشته دریافت نشده بود؛ بی‌درنگ برای پیدا کردن تصویر فعال شدیم؛ آقای شهیدی که آن زمان مدیر دفتر در دمشق بود تصاویری را همان شب از حادثه ارسال کرده بود اما با محل حادثه به سبب جلوگیری نیروهای امنیتی فاصله داشت.

آقای شهیدی ساعتی پس از آن خبر داد که یکی از دانش آموزان ایرانی که منزلشان نزدیک محل بوده است از همان لحظات نخستین انفجار با تلفن همراه تصاویری غیرحرفه‌ای گرفته است.

داشتن تصاویر اختصاصی از آن رویداد می‌توانست یک مزیت نسبی برای هر شبکه خبری باشد؛ حاضر بودیم تصاویر را خریداری کنیم که خوشبختانه بسرعت دریافت و با لوگوی اختصاصی پخش شد.

تلویزیون مبتنی بر تصویر است و کار در دهه دوم قرن بیست و یکم راحت‌تر شده است؛  هر فردی بالقوه یک تصویر بردار است. پس همه رویدادهایی که دارای ارزش خبری است می‌تواند در قاب رسانه جای گیرد اگر برای ساماندهی خبرنگار شهروندی چاره اندیشی شود.