ثانیه های انتظار به كندی می گذشت، شهر به استقبال پرنده‌های مهاجر آمده بود كه در سال های سخت هجران از وطن، بال و پر خود را در زیر شكنجه های كفر شكسته بودند. البته هرچند جسم آنان دربند بود، ولی هیچ گاه روح و اندیشه بلندشان تسخیر نشد و قلبشان به یاد دین و ایمان و آسمان وطن می تپید. 26 مرداد روز بازگشایی قفس ما بود، روز شادمانی شهر و مردم، روز شادباش و تبریك، روز وصل و دیدار. آغوش وطن گشوده شده بود و فوج فوج مردانگی در آن جای می‌گرفت. به راستی كدامین ساعت می تواند شكوه آن لحظات را در خود بگنجاند و كدامین تقویم می تواند شوق آن لحظه دیدار را در خود ثبت كند؟ آزادگان آمدند همان طور كه رفته بودند؛ دلیر و مقاوم، نستوه و استوار، امیدوار و دلاور. آمدند با همان صلابت همیشگی، همان طور كه دیروز رفته بودند. امروز كه آمدند، بوی اسپند و دود، بوی عطر خاطرات و بوی مهربانی و انتظار فضای دل‌ها را سرشار از شور و شعف كرد. حسّ غریبی بود، عشق خودنمایی می كرد، اقاقیا به استقبال آمده و آفتابگردان صورت خود را به خورشید سپرده بود، نسیم، مژده وصل می داد، انتظار پایان یافت و بازگشت پرستوها، سخنی بود كه هر پیر و جوانی ورد زبان خود كرده بود. آری، آن روز عشق طلوع كرد. همان عشقی كه هشت سال پیش بدرقه‌اش كردیم و اینك به استقبالش می رویم. چشم‌های همگان اشكبار بود، نه به خاطر غم و اندوه، بلكه این بار از شوق وصال؛ چرا كه وعده خدا محقق شده بود «اِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرا؛ به درستی كه پس از هر سختی آسانی است.»

آزادگان ما، وارثان شهیدان‌اند و ماندند تا نامشان را گرامی و راهشان را ادامه دهند. این از معراج برگشتگان، اینك با حضور خود در جامعه، آمده‌اند تا در صحنه های سازندگی حماسه‌ای دیگر بیافرینند و هم دوش هم سنگران دیروزشان، روح بزرگی و صلابت را در جامعه بدمند. بیست و ششم مرداد سال ۱۳۶۹با رهایی كبوتران عشق و آزادی، اسیران دربند رژیم بعثی صدام در دوران ۸ساله دفاع مقدس، برگ زرین دیگری بر تاریخ پر افتخار انقلاب اسلامی افزود. هنوزخاطره آن روز كه پرندگان عاشق به آغوش وطن بازگشتند در قلبها زنده است، كبوترانی كه انتظار را وسیله‌ای برای رسیدن به خاك وطن كردند. آزادگانی كه مسافت عشق و عاشقی را با امید طی كردند و با عظمت و معنویت خود تاریخ را زرین و افتخارآمیز ساختند. اینك رسالت ما، به ویژه نسل جوان این است كه با پیروی از سیره این سرافرازان، كشور خود را در برابر دشمنان به كمین نشسته بیمه كنیم. باید قدر این گنجینه های ارزشمند انقلاب را دانست؛ آزادمردانی كه در اوج عزّت و پایداری به وطن بازگشتند و با صلابت و ایستادگی، برای خدمت در سنگر سازندگی ایران آزاد و آباد در صحنه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آماده و مقاوم‌اند. این یادگاران دفاع مقدس و روزهای آتش و خون، با گام های مطمئن و دل های سرشار از عشق و ایمان به خدا و وطن، برای رسیدن به قلّه های فتح و ظفر ایستاده اند؛ پس ما نیز باید صبوری شان را ارج نهیم و پای غفلت بر آن نگذاریم. آزادگان، گنجینه های ارزشمندی هستند كه در درون آن، فرهنگ انسان ساز دوران اسارت نهفته است.

آیدا صالحی