ناصر حسینی پور در ابتدای سخنان خود گفت: امام خمینی(ره) دو گروه داشت. گروهی از یاران امام(ره) یاران سیاسی بودند و گروهی دیگر یاران نظامی. گروه سیاسی همان علمایی بودند که مکتب جمهوری اسلامی را بوجود آوردند و گروه نظامی کسانی بودند که از دل همین مساجد و حسینه‌ها به جبهه‌ها رفتند مکتب دفاعی حضرت امام را شکل دادند

این راوی دفاع مقدس ریشه این مکتب دفاعی را در واقعه عاشورا دانست و افزود: مکتب دفاعی حضرت امام خمینی(ع) از روز عاشورا نشات می‌گیرد. شاگردان این مکتب ویژگی‌هایی داشتند که من معتقدم باید برای فهمیدن این ویژگی‌ها بهتر است از خاکریز خودمان به خاکریز عراقی‌ها پلی بزنیم تا درک آنان را از رزمندگان خودمان بدانیم.

وی ادامه داد: من به عنوان کسی که بهترین روزهای عمرم را در زندان‌های مخفی عراق بودم وقتی نکاتی را از زبان عراقی‌ها می‌شنیدم از عظمت بچه‌های خودمان تعجب می‌کردم.کینه‌های کسانی که آن‌طرف خاکریزها در مقابل ما ایستاده بودند کافی است که ما بفهمیم بچه‌های ما چه کار کردند.

حسینی پور در قسمت دوم صحبت‌های خود به خاطره‌ای اشاره و تشریح کرد: دو روز بود که پای راستم تقریبا قطع شده بود.بیست روزی هم بود که کرم گذاشته بود. ما را در گرمای تیرماه در حیاط روی زمین می‌نشاندند.برای اینکه گرما اذیتم نکند هر ده،پانزده ثانیه خودم را از طرف راست بدن به طرف چپ می‌بردم تا اندکی خنک شوم. بعد از چند روز پای من قطع شد. بعد از اینکه محل قطع شده را بخیه زدند من را شکنجه کردند.

راوی کتاب «پایی که جاماند» ادامه داد:در شکنجه‌ها به من می‌گفتند که ایرانی‌ها،مگس‌ها و یهودی‌ها سه گروهی هستند که بهتر بود خدا آن‌ها را خلق نمی‌کرد. من این کینه را در رفتار 15 فرمانده عراقی دیدم.

وی در ادامه صحبت‌های خود گفت: بچه‌های رزمنده یک سری ویژگی‌هایی داشتند که عملیات را پیش می‌برد. چرا می‌گویند که سپر گوشتی باعث پیشرفت عملیات‌ها شد؟ رزمندگان ما می‌دانستند که پیروزی خون بر شمشیر به چه معناست زیرا عاشورا را باور داشتند اما صدام نمی‌دانست.