اگر دولت برآمده از قرارداد اجتماعی، نتواند از اتباع‌اش در مقابل بیگانگان حفاظت کند و ثانیاً خود باعث کشتار دست‌جمعی آن‌ها شده باشد؛ می‌توان علیه او خروج کرد.
شهدای ایران:به نقل از مشق نو، سعید حجاریان، "تئوریسین تحریم خاموش انتخابات و فشار
خیابانی به نظام"، اخیراً طی یادداشتی با عنوان "تروریسم و دولتِ باغی" به
طرح نظریه قرارداد اجتماعی جان لاک و ژاک روسو پرداخته و در ادامه این
تأکید را مطرح می‌کند که اگر دولت برآمده از قرارداد اجتماعی، نتواند از
اتباع‌اش در مقابل بیگانگان حفاظت کند و ثانیاً خود باعث کشتار دست‌جمعی
آن‌ها شده باشد؛ می‌توان علیه او خروج کرد.
حجاریان سپس می‌نویسد: به‌عنوان مثال اسلوبودان میلوشویچ، رئیس‌جمهور پیشین صربستان، متهم به جنایت علیه بشریت، جنایت جنگی و نسل‌کشی در چندین نقطه در فواصل زمانی مختلف شد و سازمان ملل پروسه تعقیب و محاکمه وی را آغاز کرد؛ هر چند محاکمه وی به‌دلیل مرگ نافرجام ماند. در واقع دولت وی دست‌کم یکی از شروط پیمان دولت‌بودگی‌اش را نقض کرده و خود، بدل به گرگی بزرگ یا موجودی یاغی شده بود که در درون و برون مرزهایش نفوس را مورد تعرض قرار می‌داد؛ چه با قتل و حبس و حصر، چه با عملیات روانی و تهدید و تحدید. طبیعتاً مطابق توضیحات فوق مردم این کشور و کشورهایی مشابه محق بودند در مقابل چنین دولتی دست به خروج بزنند و اتفاقاً براساس وضعیت‌هایی شبیه صربستان بوده و هست که نهادهای بین‌المللی از دخالت بشردوستانه سخن گفته و می‌گویند تا در لحظه موعود مردم را از «اتمسفر تروریسم» نجات دهند. البته، علاوه بر صربستان در مقاطع و مکان‌هایی دیگر نیز با وحشت‌افکنی مواجه بوده‌ایم؛ که به‌عنوان مثال می‌توان از دوره ترور و گیوتین در مقطع پس از استقرار جمهوری اول فرانسه و همچنین فضای امنیتی برآمده از قدرت‌گیری ساواک در دوره پهلوی دوم یاد کرد.
او در بخش پایانی یادداشت خود نیز تأکید می‌کند:
"در خاتمه باید گفت در لحظه نقض پیمان دولت‌بودگی از سوی دولت، و غلبه اتمسفر تروریستی و یاغی‌مأبانه و در یک کلام، به‌وجود آمدن «ترس عام» مساعی جمعیِ معطوف به سرنگونی دولت باغی جایز است."
*دقت شود که حجاریان نه کرسی تدریس خارج فقه دارد که بنا به ضرورت مجبور شده باشد ابواب خروج علیه حکومت را شرح کند. و نه این مسئله توسط کسی از سیاسیون به اقتراح گذاشته شده است که حجاریان نیز به زعم خود نظری داده باشد!
پس سرّ نظریه‌پردازی درباره الزامات سرنگونی حکومت باغی از سوی حجاریان چیست و کجاست؟
آیا این شرح لوازم طغیان علیه حکومت، به اظهارات اخیر جلایی‌پور ربط دارد که طی یادداشتی حکومت ایران را فاقد پیشرفت و استقلال دانسته بود؟!
ما قضاوت در این زمینه را برعهده مخاطبان محترم می‌گذاریم...
حجاریان سپس می‌نویسد: به‌عنوان مثال اسلوبودان میلوشویچ، رئیس‌جمهور پیشین صربستان، متهم به جنایت علیه بشریت، جنایت جنگی و نسل‌کشی در چندین نقطه در فواصل زمانی مختلف شد و سازمان ملل پروسه تعقیب و محاکمه وی را آغاز کرد؛ هر چند محاکمه وی به‌دلیل مرگ نافرجام ماند. در واقع دولت وی دست‌کم یکی از شروط پیمان دولت‌بودگی‌اش را نقض کرده و خود، بدل به گرگی بزرگ یا موجودی یاغی شده بود که در درون و برون مرزهایش نفوس را مورد تعرض قرار می‌داد؛ چه با قتل و حبس و حصر، چه با عملیات روانی و تهدید و تحدید. طبیعتاً مطابق توضیحات فوق مردم این کشور و کشورهایی مشابه محق بودند در مقابل چنین دولتی دست به خروج بزنند و اتفاقاً براساس وضعیت‌هایی شبیه صربستان بوده و هست که نهادهای بین‌المللی از دخالت بشردوستانه سخن گفته و می‌گویند تا در لحظه موعود مردم را از «اتمسفر تروریسم» نجات دهند. البته، علاوه بر صربستان در مقاطع و مکان‌هایی دیگر نیز با وحشت‌افکنی مواجه بوده‌ایم؛ که به‌عنوان مثال می‌توان از دوره ترور و گیوتین در مقطع پس از استقرار جمهوری اول فرانسه و همچنین فضای امنیتی برآمده از قدرت‌گیری ساواک در دوره پهلوی دوم یاد کرد.
او در بخش پایانی یادداشت خود نیز تأکید می‌کند:
"در خاتمه باید گفت در لحظه نقض پیمان دولت‌بودگی از سوی دولت، و غلبه اتمسفر تروریستی و یاغی‌مأبانه و در یک کلام، به‌وجود آمدن «ترس عام» مساعی جمعیِ معطوف به سرنگونی دولت باغی جایز است."
*دقت شود که حجاریان نه کرسی تدریس خارج فقه دارد که بنا به ضرورت مجبور شده باشد ابواب خروج علیه حکومت را شرح کند. و نه این مسئله توسط کسی از سیاسیون به اقتراح گذاشته شده است که حجاریان نیز به زعم خود نظری داده باشد!
پس سرّ نظریه‌پردازی درباره الزامات سرنگونی حکومت باغی از سوی حجاریان چیست و کجاست؟
آیا این شرح لوازم طغیان علیه حکومت، به اظهارات اخیر جلایی‌پور ربط دارد که طی یادداشتی حکومت ایران را فاقد پیشرفت و استقلال دانسته بود؟!
ما قضاوت در این زمینه را برعهده مخاطبان محترم می‌گذاریم...
