شهدای ایران shohadayeiran.com

کد خبر: ۲۱۳۴۶۶
تاریخ انتشار: ۱۳ اسفند ۱۳۹۹ - ۰۹:۳۶
به نظر من الآن زود است که بگوییم آقای ظریف، یا آقای فلانی خوب است. شاید زمان این مسأله اوایل اردیبهشت مناسب باشد. آن زمان فضا روشن است و گرایش مردم تا حدودی مشخص شده، بگویند کاندیدای اختصاصی ما این است و بقیه هم از او حمایت کنند.
اصولگرایان مثل سال ۷۵ دچار اشتباه شده‌اند و فکر می‌کنند برنده هستند!
به گزارش شهدای ایران، شخصیت‌های برجسته دولت اصلاحات یکی پس از دیگری در حال افزایش فعالیت رسانه‌ای با هدف اثرگذاری بر روند انتخابات آتی ریاست جمهوری هستند. این اتفاق در حالی روی می‌دهد که آنها از قبل، شکست در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری را قبول کرده‌اند بدون آنکه مسئولیت مشکلات ۸ سال گذشته را بر عهده بگیرند. سخنان طلبکارانه و به موازات آن طرح مسائل حاشیه‌ساز نیز بخشی از مواضع وی بود.

موسوی لاری وزیر کشور دوره اصلاحات نیز اخیراً طی یک مصاحبه تفصیلی با جماران، مواردی را مطرح کرده است که چکیده آن به شرح ذیل، قابل تأمل است:

*متأسفانه دهه فجر امسال ما شاهد بی مهری هایی نسبت به حضرت امام و بیت امام و جایگاه امام بودیم. حتی در بیانیه مربوط به ۲۲ بهمن از امام نامی برده نشد. در صحنه آرایی ها و تبلیغات سطح شهر هم آن گونه که شایسته هست از امام به عنوان پایه گذار، بنیانگذار و معمار این نظام سخنی به میان نیامد یا چهره ای نشان داده نشد.

* حسینیه جماران متعلق به همه است و همه آنها می توانند به نحوی در آنجا حضور پیدا کنند. یعنی بیت امام به یک گروه نگفته شما تشریف بیاورید و به گروه دیگر هم نگفته شما تشریف نیاورید.

* جریان اصلاحات در دهه ۶۰ به عنوان نیروهای خط امام معرفی شدند و بعد عنوان اصلاحات آمد و مسیر را به این شکل ادامه داد. عنوان اینها «نیروهای خط امام» است و حتما پیوستگی با نام و یاد امام دارند و بیت، حسینیه و حرم امام برای اینها مسأله مهمی است.
 
* باید مردم احساس کنند همه سلایق موجود در جامعه که می خواهند زیر چتر قانون اساسی کار و فعالیت کنند بتوانند حضور پیدا کنند. کسانی که همین قانون اساسی را مبنا قرار می دهند نگویند این باشد و این نباشد؛ این خوب است و آن بد است.
 
* من معتقدم آنچه در اسفند ۹۸ اتفاق افتاد متوجه اصلاح طلبان نبود و متوجه کل مدیریت کشور بود. یعنی قهر مردم از صندوق های رأی ربطی به اصلاح طلبان نداشت.
 
* هنوز هم فکر می کنم حال و هوای اسفند ۹۸ بر جریان انتخابات حاکم است.
 
* معتقد نیستم که اصلاح طلبان می توانند روی فردی مثل آقای علی لاریجانی به تفاهم برسند؛ خیلی بعید می دانم و چنین چیزی اصلا به ذهنم نمی آید که یک روزی اصلاح طلبان دور ایشان جمع شوند و از ایشان به عنوان کاندیدای خودشان استفاده کنند.
 
* به هیچ نحو آقای ناطق به صحنه نمی آید. ولی اگر آقای ناطق بیاید قاعدتا شرایط آقای ناطق در جمع اصلاح طلبان با امثال آقای لاریجانی متفاوت است.
 
* آقای ظریف، آقای عارف، آقای جهانگیری، آقای پزشکیان، آقای عباس آخوندی، آقای علی مطهری و خیلی های دیگر بیایند و حرف هایشان را بزنند و اصلاح طلبان هم باید لحظات پایانی تصمیم بگیرند و الآن نگویند کاندیدای ما آقای الف یا آقای ب است. بگذارند اینها بیایند و با مردم مواجه شوند و کنش و واکنشی بین حرف ها، منش و برنامه های اینها و تلقی مردم به وجود بیاید و اصلاح طلبان از این بده بستان دیدگاه های مردمی و کاندیداها بتوانند به نتیجه برسند. به نظر من الآن زود است که بگوییم آقای ظریف، یا آقای فلانی خوب است. شاید زمان این مسأله اوایل اردیبهشت مناسب باشد. آن زمان فضا روشن است و گرایش مردم تا حدودی مشخص شده، بگویند کاندیدای اختصاصی ما این است و بقیه هم از او حمایت کنند.
 
* ما برای آینده رئیس جمهوری می خواهیم که هم در عرصه مدیریت داخلی سعه صدر داشته باشد.
 
* درست هست که بیش از ۷۰ درصد مشکلات معیشتی امروز مردم محصول تحریم‌ها است ولی بخشی از آن هم سوء مدیریت ها است و این سوء مدیریت ها باید برطرف شود. برای تحریم ها هم باید راه حل پیدا شود. ایران باید به عنوان یک کنشگر فعال در عرصه بین المللی راه را برای کاهش تحریم ها باز کند. ما رئیس جمهوری می خواهیم که بتواند این سه چهار وجه را با هم داشته باشد.
 
* اصولگرایان یک بار دیگر مثل سال ۷۵ دچار یک اشتباه شده اند. در سال ۷۵ اصولگرایان فکر می کردند که آقای ناطق نوری رئیس جمهور است و حتی داشتند تلاش می کردند که برای کابینه هم نیرو به ایشان معرفی کنند. بعد شرایط به سمت دیگری ورق خورد. الآن هم به نظر من اصولگرایان با توجه به انتخابات ۹۸ باورشان این است که مردم پای صندوق های رأی نمی آیند و آنها هرکسی را که مطرح کنند برنده هستند.
 
* تا چندی پیش تلقی آنها (اصولگرایان) این بود که آقای رئیسی رئیس قوه قضائیه است، آقای قالیباف هم رئیس دستگاه اجرایی و دولت می شود و یک کسی مشابه آقای قالیباف هم رئیس مجلس می گذارند و این سه قوه به اضافه سایر نهادها در اختیار آنها است و دیگر هیچ چیزی باقی نمی ماند.
 
* این بحث که نظامی گری در جامعه حاکم شود چیز بدی است. اینکه یک فرد روزی نظامی بوده یا نبوده و یا لباسش را عوض کرده یا نکرده موضوع فرعی است که به نظر من اصلا جای بحث ندارد. من معتقدم این بحث انتزاعی و فرعی است. نگرش نظامی گری و اداره کشور بر اساس نگاه نظامی گری خطرناک ترین چیزی است که ما در گذشته بعد از مشروطه هم تجربه کرده ایم و بسیار به کام ملت ما تلخ بوده است.
خبرهای مرتبط
نظر شما
(ضروری نیست)
(ضروری نیست)
آخرین اخبار