انقلاب به ۴۲ سالگی خودش نزدیک است اما فیلم‌ها و سریال‌هایی ساخته نمی‌شوند که بتوانند پاسخِ محکمی برای جریان تحریف باشند.
به گزارش شهدای ایران، سؤالی که این روزها همچون شائبه‌ای توسط جریان تحریف، به جانِ جوانان این
مرز و بوم انداخته‌اند این عبارت است: "چرا انقلاب کردیم؟" کارشناسان و
پژوهشگران مختلفی به این سؤال پاسخ داده‌اند اما در عرصه برنامه‌سازی،
فیلمسازی و سریال‌سازی هم سینما و هم تلویزیون آنقدر کم گذاشته‌اند که
جریان‌های معاندِ انقلاب، از هر طریقی می‌کوشند تا کارنامه موفقیت‌آمیز
انقلابی‌گری ایران را وارونه جلوه دهند.
انقلابی که تمام معادلات بین‌المللی را به چالش کشید، با این حال هنوز و بعد از این همه سال برای برخی این سؤال وجود دارد که چرا انقلاب کردیم؟ این پاسخ را کارشناسان، مورخان و پژوهشگران با تحلیل حکومتِ استبدادی و وابسته طاغوتیان مطرح کرده‌اند و از استقلالی که ایران به واسطه انقلاب اسلامی بدست آورد اما این فقدان در آثار نمایشی ما چه سریال و چه فیلم سینمایی، سال‌ها است دیده می‌شود.
حتی بعضاً کارهای به اصطلاح استراتژیکی هم در این زمینه ساخته می‌شوند اما نتوانستند آن‌طور که باید و شاید از انقلاب اسلامی دفاع کنند. البته رفته رفته خبری از آن همه شور و شعف با سرودهای انقلابی، نواهای خاطرانگیز سال 1357 و خیلی از اتفاقات دیگر در رادیو و تلویزیون نیست. در حالی این انفعال در صداوسیما دیده می‌شود که نسل جدید ما حتماً نیاز دارد بداند مردم ایران در دوران قبل از انقلاب از حداقل آزادی‌های بیان، محروم بودند و امروز چطور می‌توانند درباره هرچیزی اظهارنظر و مطالبه‌گری کنند.
انقلاب اسلامی به مردم ایران هویت، خودباوری و فرهنگ داد؛ استقلال و امنیت پایدار و عدالت اجتماعی اتفاق افتاد و شاید از همه مهمتر حق رأی و انتخابات آزاد و واقعی و در یک کلمه مردم سالاری دینی بوجود آمد. اتفاقات بزرگی که معادلات بین‌المللی را به چالش کشید؛ رادیو و تلویزیون درباره هرکدام از این عرصه‌ها و اتفاقات می‌توانست چندین هزار سریال و برنامه و فیلم تولید کند اما کپی‌برداری از مسابقات خارجی و وابستگی به اسپانسرها و اپلیکیشن‌ها این اتفاق مهم و اساسی را رقم نزده است.
جوانِ امروز ما باید شهدا و قهرمانانشان را بشناسند؛ در سینما که همه‌چیز تحتِ سیطره گروه‌های خاصی پیش می‌رود و آن‌ها می‌گویند فجر 39 بر پایه خودکشی و خودسوزی و اتفاقات تلخ پیش برود و در تلویزیون، اسپانسرها و سرمایه‌دارها، تصمیم‌گیرنده‌اند. از این رو، بسیاری نمی‌دانند به واسطه انقلاب اسلامی و این 4 دهه فعالیت، چه پیشرفت‌هایی در عرصه نانوفناوری، انرژی هسته‌ای، مسائل دفاعی، امنیتی و زیرساخت‌های عمرانی، اقتصادی، فرهنگ، هنر، سینما، رادیو و تلویزیون، کتاب و آموزش عالی به دست آمده است.
دهه فجر فرصت مغتنمی است تا راه آینده انقلاب را بازشناسی کنیم، آثار خاطرانگیز و جدید نمایشی، موقعیت‌ها و اتفاقات را در معرض نگاه مخاطب قرار دهد. اما امسال نه جشنواره فیلم فجر این آدرس را به جامعه داد و نه در چند سال اخیر در تلویزیون می‌توان دنبالِ این آدرس را گرفت. در جشن 42 ساله شدن انقلاب اسلامی، بیش از پیش جای آثار فرهنگی و هنری به ویژه سینمایی و تلویزیونی به شدت خالی است. چرا "سناتور" صباغ‌زاده را بارها باید در تلویزیون به عنوان فیلم سینمایی ببینیم؟ البته که مثل خیلی از یادگاری‌های دهه 1360 و 1370، فیلمِ خاطرانگیز است و هر روز جای خالی کارهای فاخر تاریخ معاصر انقلاب احساس می‌شود.
جبارآذین منتقد سینما و تلویزیون اعتقاد دارد "آنچه طی این سال‌ها تولیدشده، مسائل، رخدادها و شخصیت‌های انقلابی، عمدتاً کمرنگ و درحاشیه بوده‌اند یا بستر رویدادهای خانوادگی و اجتماعی قرار گرفته‌اند. انقلاب مردم ایران یک واقعه جهانی و انقلابی ملی، اجتماعی، دینی، سیاسی وفرهنگی و....بود، اما در اغلب تولیدات شبه انقلابی سینمایی و تلویزیونی و ادبی، تنها به یک بعد آن به صورت سطحی توجه شده است."
بیش از سینماگرها این وظیفه تلویزیونی‌ها است که به عنوانه رسانه ملّی و مهمترین تریبون جمهوری اسلامی ایران، انتظار می‌رود بیشتر از رقابت با ماهواره و فضای‌مجازی، سریال‌های فاخر انقلابی بسازند که برای مقابله با جریان تحریفِ انقلاب لازم و ضروری است. همان‌طور که اگر درباره دفاع‌مقدس آثار قابل قبولی ساخته نشود و در خطر تحریف قرار دارد، انقلاب اسلامی هم به واسطه شائبه انداختن‌های مدام، باید قدرتمندانه مدافعِ گنجینه ارزشمند باشد.
روزگاری یکسری فیلم‌ها، سریال‌ها و برنامه‌های شبه انقلابی به صورت سطحی و شعاری ساخته می‌شد اما سال‌ها است دور پردازش چنین سوژه‌هایی خط کشیده شده است. البته بعضاً کارهایی هم روی آنتن می‌روند که بیشتر شائبه‌برانگیز است! انواع مسابقات کپی، سریال‌های شبیه به هم و برنامه‌های تکراری تولید می‌شوند، هر روز گاف‌های عجیب و غریبی از شیوه اجرای اتفاقات نمایشی رادیو و تلویزیون بیرون می‌آید اما کسی پاسخگوی این فقدان بزرگِ کارهای فاخر انقلابی نیست.
گروه حرفه‌ای و کاربلدی باید برای تهیه داستان‌های مربوط به انقلاب اسلامی در میدان باشند و مدیران تلویزیون ساخت این نوع کارها را مورد حمایت قرار دهند چون جامعه بیش از پیش به این نوع روایت‌ها و مصادیق نیازمند است. البته کارهایی هم باید ساخته شوند که به تاریخ انقلاب اسلامی وفادار باشند. در بسیاری از سریال‌ها و فیلم‌های خارجی دیده می‌شود از یک قهرمانِ پوشالی، هزاران روایت می‌سازند اما انقلابِ ما هزاران قهرمان واقعی دارد که سینما و تلویزیون سال‌ها می‌توانند درباره اجتماع، نوع زندگی، مبارزات و رفتارهای سیاسی و فرهنگی و اقتصادی‌شان، فیلم و سریال بسازند.
این کم‌کاری‌ها و غفلت‌ها در صداوسیمایی دیده می‌شود که انقلاب اسلامی باعث شد تا به جایگاه ویژه رسانه‌ای دست یابد. چرا که پیش از انقلاب کشور هیچ‌گونه الگوی ملی و بومی برای اداره رادیو و تلویزیون نداشت و رادیو و تلویزیون مقلد محض رویکردها و شیوه‌های رسانه‌ای آمریکا بود تا جایی که از دو شبکه تلویزیونی یکی از آن‌ها شبکه آمریکا نامیده می‌شد که بسیاری از برنامه‌های آن به زبان انگلیسی پخش می‌شد. اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) با طرح نظریه رادیو و تلویزیون دانشگاه عمومی است انقلاب بزرگی در عرصه نظریه‌پردازی و الگودهی رادیو و تلویزیون در دنیا ایجاد کرد.
در شرایطی که برخی از جریان‌های سیاسی و رسانه‌ای در داخل و خارج در پی تحریف و وارونه جلوه دادن حقایق مربوط به ابعاد مختلف انقلاب اسلامی‌اند توجه صداوسیما به تولید سریال‌ها و فیلم در این حوزه‌ها حائز اهمیت است. کم‌کاری فرهنگی و رسانه ای در این زمینه باعث شده تا هنوز هم بخشی از مردم و به ویژه نسل جوان، تصور دقیقی از اتفاقات مربوط به برچیدن طاغوت و تشکیل انقلاب اسلامی ندارند. آمریکایی‌ها و غربی‌ها زودتر از ما دست به کار شده‌اند و تاکنون فیلم‌های مختلفی در راستای عوام‌فریبی جوانان این مرز و بوم ساخته‌اند.
انقلابی که تمام معادلات بین‌المللی را به چالش کشید، با این حال هنوز و بعد از این همه سال برای برخی این سؤال وجود دارد که چرا انقلاب کردیم؟ این پاسخ را کارشناسان، مورخان و پژوهشگران با تحلیل حکومتِ استبدادی و وابسته طاغوتیان مطرح کرده‌اند و از استقلالی که ایران به واسطه انقلاب اسلامی بدست آورد اما این فقدان در آثار نمایشی ما چه سریال و چه فیلم سینمایی، سال‌ها است دیده می‌شود.
حتی بعضاً کارهای به اصطلاح استراتژیکی هم در این زمینه ساخته می‌شوند اما نتوانستند آن‌طور که باید و شاید از انقلاب اسلامی دفاع کنند. البته رفته رفته خبری از آن همه شور و شعف با سرودهای انقلابی، نواهای خاطرانگیز سال 1357 و خیلی از اتفاقات دیگر در رادیو و تلویزیون نیست. در حالی این انفعال در صداوسیما دیده می‌شود که نسل جدید ما حتماً نیاز دارد بداند مردم ایران در دوران قبل از انقلاب از حداقل آزادی‌های بیان، محروم بودند و امروز چطور می‌توانند درباره هرچیزی اظهارنظر و مطالبه‌گری کنند.
انقلاب اسلامی به مردم ایران هویت، خودباوری و فرهنگ داد؛ استقلال و امنیت پایدار و عدالت اجتماعی اتفاق افتاد و شاید از همه مهمتر حق رأی و انتخابات آزاد و واقعی و در یک کلمه مردم سالاری دینی بوجود آمد. اتفاقات بزرگی که معادلات بین‌المللی را به چالش کشید؛ رادیو و تلویزیون درباره هرکدام از این عرصه‌ها و اتفاقات می‌توانست چندین هزار سریال و برنامه و فیلم تولید کند اما کپی‌برداری از مسابقات خارجی و وابستگی به اسپانسرها و اپلیکیشن‌ها این اتفاق مهم و اساسی را رقم نزده است.
جوانِ امروز ما باید شهدا و قهرمانانشان را بشناسند؛ در سینما که همه‌چیز تحتِ سیطره گروه‌های خاصی پیش می‌رود و آن‌ها می‌گویند فجر 39 بر پایه خودکشی و خودسوزی و اتفاقات تلخ پیش برود و در تلویزیون، اسپانسرها و سرمایه‌دارها، تصمیم‌گیرنده‌اند. از این رو، بسیاری نمی‌دانند به واسطه انقلاب اسلامی و این 4 دهه فعالیت، چه پیشرفت‌هایی در عرصه نانوفناوری، انرژی هسته‌ای، مسائل دفاعی، امنیتی و زیرساخت‌های عمرانی، اقتصادی، فرهنگ، هنر، سینما، رادیو و تلویزیون، کتاب و آموزش عالی به دست آمده است.
دهه فجر فرصت مغتنمی است تا راه آینده انقلاب را بازشناسی کنیم، آثار خاطرانگیز و جدید نمایشی، موقعیت‌ها و اتفاقات را در معرض نگاه مخاطب قرار دهد. اما امسال نه جشنواره فیلم فجر این آدرس را به جامعه داد و نه در چند سال اخیر در تلویزیون می‌توان دنبالِ این آدرس را گرفت. در جشن 42 ساله شدن انقلاب اسلامی، بیش از پیش جای آثار فرهنگی و هنری به ویژه سینمایی و تلویزیونی به شدت خالی است. چرا "سناتور" صباغ‌زاده را بارها باید در تلویزیون به عنوان فیلم سینمایی ببینیم؟ البته که مثل خیلی از یادگاری‌های دهه 1360 و 1370، فیلمِ خاطرانگیز است و هر روز جای خالی کارهای فاخر تاریخ معاصر انقلاب احساس می‌شود.
جبارآذین منتقد سینما و تلویزیون اعتقاد دارد "آنچه طی این سال‌ها تولیدشده، مسائل، رخدادها و شخصیت‌های انقلابی، عمدتاً کمرنگ و درحاشیه بوده‌اند یا بستر رویدادهای خانوادگی و اجتماعی قرار گرفته‌اند. انقلاب مردم ایران یک واقعه جهانی و انقلابی ملی، اجتماعی، دینی، سیاسی وفرهنگی و....بود، اما در اغلب تولیدات شبه انقلابی سینمایی و تلویزیونی و ادبی، تنها به یک بعد آن به صورت سطحی توجه شده است."
بیش از سینماگرها این وظیفه تلویزیونی‌ها است که به عنوانه رسانه ملّی و مهمترین تریبون جمهوری اسلامی ایران، انتظار می‌رود بیشتر از رقابت با ماهواره و فضای‌مجازی، سریال‌های فاخر انقلابی بسازند که برای مقابله با جریان تحریفِ انقلاب لازم و ضروری است. همان‌طور که اگر درباره دفاع‌مقدس آثار قابل قبولی ساخته نشود و در خطر تحریف قرار دارد، انقلاب اسلامی هم به واسطه شائبه انداختن‌های مدام، باید قدرتمندانه مدافعِ گنجینه ارزشمند باشد.
روزگاری یکسری فیلم‌ها، سریال‌ها و برنامه‌های شبه انقلابی به صورت سطحی و شعاری ساخته می‌شد اما سال‌ها است دور پردازش چنین سوژه‌هایی خط کشیده شده است. البته بعضاً کارهایی هم روی آنتن می‌روند که بیشتر شائبه‌برانگیز است! انواع مسابقات کپی، سریال‌های شبیه به هم و برنامه‌های تکراری تولید می‌شوند، هر روز گاف‌های عجیب و غریبی از شیوه اجرای اتفاقات نمایشی رادیو و تلویزیون بیرون می‌آید اما کسی پاسخگوی این فقدان بزرگِ کارهای فاخر انقلابی نیست.
گروه حرفه‌ای و کاربلدی باید برای تهیه داستان‌های مربوط به انقلاب اسلامی در میدان باشند و مدیران تلویزیون ساخت این نوع کارها را مورد حمایت قرار دهند چون جامعه بیش از پیش به این نوع روایت‌ها و مصادیق نیازمند است. البته کارهایی هم باید ساخته شوند که به تاریخ انقلاب اسلامی وفادار باشند. در بسیاری از سریال‌ها و فیلم‌های خارجی دیده می‌شود از یک قهرمانِ پوشالی، هزاران روایت می‌سازند اما انقلابِ ما هزاران قهرمان واقعی دارد که سینما و تلویزیون سال‌ها می‌توانند درباره اجتماع، نوع زندگی، مبارزات و رفتارهای سیاسی و فرهنگی و اقتصادی‌شان، فیلم و سریال بسازند.
این کم‌کاری‌ها و غفلت‌ها در صداوسیمایی دیده می‌شود که انقلاب اسلامی باعث شد تا به جایگاه ویژه رسانه‌ای دست یابد. چرا که پیش از انقلاب کشور هیچ‌گونه الگوی ملی و بومی برای اداره رادیو و تلویزیون نداشت و رادیو و تلویزیون مقلد محض رویکردها و شیوه‌های رسانه‌ای آمریکا بود تا جایی که از دو شبکه تلویزیونی یکی از آن‌ها شبکه آمریکا نامیده می‌شد که بسیاری از برنامه‌های آن به زبان انگلیسی پخش می‌شد. اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) با طرح نظریه رادیو و تلویزیون دانشگاه عمومی است انقلاب بزرگی در عرصه نظریه‌پردازی و الگودهی رادیو و تلویزیون در دنیا ایجاد کرد.
در شرایطی که برخی از جریان‌های سیاسی و رسانه‌ای در داخل و خارج در پی تحریف و وارونه جلوه دادن حقایق مربوط به ابعاد مختلف انقلاب اسلامی‌اند توجه صداوسیما به تولید سریال‌ها و فیلم در این حوزه‌ها حائز اهمیت است. کم‌کاری فرهنگی و رسانه ای در این زمینه باعث شده تا هنوز هم بخشی از مردم و به ویژه نسل جوان، تصور دقیقی از اتفاقات مربوط به برچیدن طاغوت و تشکیل انقلاب اسلامی ندارند. آمریکایی‌ها و غربی‌ها زودتر از ما دست به کار شده‌اند و تاکنون فیلم‌های مختلفی در راستای عوام‌فریبی جوانان این مرز و بوم ساخته‌اند.
