به گزارش «وطن امروز»، رئیس‌جمهور صبح روز پنجشنبه در آیین بهره‌برداری از طرح‌های ملی وزارت جهاد کشاورزی با اشاره به اینکه باید قدردان مقاومت مردم در ۳ سال اخیر بود، گفت: «در طول این ۳ سال، البته همیشه دل‌نگران بودیم و خدا را گواه می‌گیرم هیچ شبی نبود که با خیال آسوده سر به بالین بگذارم. احساس من در تمام این ۳ سال، همانند همان سال‌های جنگ تحمیلی و مسؤولیت‌هایی که در جنگ داشتم، بود». وی در ادامه اظهار داشت: «حس من این بود که آن 8 سال باز به یک صورت دیگری ظهور و بروز پیدا کرده و امروز در یک جنگ تحمیلی اقتصادی هستیم. ما را ۳ سال در تحریم و یک جنگ شدید بی‌سابقه قرار دادند، منابع مالی ما را در دنیا قفل کردند و نگذاشتند از آن استفاده کنیم، نگذاشتند نفت و میعانات گازی‌مان را صادر کنیم و در سایر صادرات هم مشکل درست کردند اما به‌رغم این، ملت ایستادگی کرد». 
 

این نخستین بار نیست که حسن روحانی در توصیف روزهای پسابرجامی از لفظ «جنگ» و مقایسه آن با سال‌های جنگ تحمیلی استفاده می‌کند. پیش از این مهرماه سال جاری نیز او چنین مقایسه‌ای کرده و گفته بود: ما از سال 59 تحریم اقتصادی داشتیم ولی از سال 97 جنگ اقتصادی شروع شد و الان بحث تحریم مطرح نیست، بلکه جنگ اقتصادی است. آمریکا با همه امکانات خود با دلار، مناسبات، روابط بانکی و روابطش با شرکت‌های چندملیتی، وارد جنگ اقتصادی با ما شده بود.
 

با این حال تلاش‌های روحانی در توصیف شرایط سال‌های پایانی دولتش به شرایط جنگی، اقرار به چیزی است که او نباید چندان تمایلی به آن داشته باشد. وعده رفع تحریم‌ها شعار اصلی او در جریان تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری بود؛ وعده‌ای که حالا به اقرار مواضع این روزهای روحانی نه‌تنها محقق نشده که او رکورد تحمیل تحریم‌های خارجی را از آن خود کرده است، متقابلا او حتی در روزهای پسابرجامی که ثمره اقتصادی مشهودی از توافقش حس نمی‌شد، ادعای برداشته شدن سایه جنگ را در سایه این توافق مطرح کرده بود. بر این اساس شاید مقایسه وضعیت این روزهای کشور با شرایط جنگی یک موضع دفاعی از روحانی در توجیه وضع موجود باشد اما یقینا اعتراف به چیزی است که دولتمردان در سال‌های گذشته بارها تلاش برای انتساب به منتقدان دولت داشتند.  از سوی دیگر ادعای روحانی مبنی بر اینکه «در طول این ۳ سال هیچ شبی نبود که با خیال آسوده سر به بالین بگذارم» هیچ نسبتی با عملکرد سال‌های اخیر دولت او ندارد. مقامات دولتی عملا با مواضع اخیر خود نشان داده‌اند نه‌تنها از عملکرد خود رضایت کامل دارند که حتی نبودن خود را مساوی با تحمیل شرایطی سخت‌تر می‌دانند و از سوی دیگر سیاست‌های پیگیری‌شده در 3 سال گذشته هیچ نشانی از تغییر مسیر قطار دولتمردان ندارد. یک ماه پیش بود که روحانی در جلسه هیات دولت در دفاع از عملکرد خود در موضعی عجیب گفت: «هیچ دولتی بعد از انقلاب نمی‌تواند ادعا کند مانند دولت یازدهم و دوازدهم حامی اقشار کم‌‌درآمد جامعه بود»، پس از آن اسحاق جهانگیری نیز در شرایطی که مردم سخت‌ترین شرایط اقتصادی ممکن را تجربه می‌کنند، خبر از پایان زمستان و روسیاهی منتقدان دولت داد؛ اظهاراتی که هیچ کدام نه نشان از شرمندگی دولتمردان نسبت به وضعیت موجود دارد و نه یادآور دولتی است که رئیس آن شب‌ها خواب آرامی نداشته است.