مدیرمسؤول روزنامه کیهان نوشت: این سؤال از آقای رئیس‌جمهور نیست چرا با مصوبه‌ای که می‌تواند به زورگویی آمریکا و اروپا خاتمه داده و زمینه را برای لغو تحریم‌ها فراهم آورد، مخالفت می‌کنند؟!
به گزارش شهدای ایران، حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان «گفتاتا ز
که نالیم که از ماست که بر ماست!»، نوشت: سه دولت اروپایی فرانسه، انگلیس و
آلمان با صدور بیانیه‌ای، نصب سه زنجیره سانتریفیوژ IR-2m در تاسیسات نطنز
را «بسیار نگران‌کننده»! و مغایر تعهدات برجامی ایران دانسته‌اند. در این
بیانیه از دولت ایران خواسته‌اند مصوبه اخیر مجلس با عنوان «طرح اقدام
راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از حقوق ملت ایران» را اجرا نکند! در
این باره گفتنی است؛
۱- در سیاست خارجی کشورمان چه اتفاقی افتاده است که دولت‌های فرانسه و انگلیس و آلمان را به نقطه‌ای از گستاخی رسانده است که به دولت دستور می‌دهند مصوبه مجلس را اجرا نکند؟!
۲- نگاهی هرچند گذرا به مصوبه مجلس به وضوح نشان می‌دهد که صفر تا صد آن در این گزاره خلاصه می‌شود که اگر کشورهای اروپایی به عدم انجام تعهدات برجامی خود ادامه بدهند (که تاکنون داده‌اند)، جمهوری اسلامی ایران نیز از انجام تعهدات خود که تاکنون به صورت یکجانبه اجرا می‌کرده است، خودداری خواهد کرد.
این ابتدایی‌ترین حق قانونی کشورمان است و راهی کارساز و گره‌گشا برای گشایش اقتصادی و لغو تحریم‌هاست و سؤال این است که تروئیکای اروپایی بر چه اساسی به خود حق می‌دهد از ایران بخواهد به وادادگی کنونی در مقابل آمریکا و متحدانش ادامه بدهد و دَم بر نیاورد؟! مگر ایران مستعمره آنهاست که به‌عنوان یک کشور مستعمره به آن می‌نگرند و تا آنجا پیش می‌روند که رسماً بیانیه داده و از دولت می‌خواهند مصوبه مجلس را اجرا نکند؟!
۳- پاسخ این پرسش‌ها را در آن سوی آبها و در ماورای مرزها جست‌وجو نکنید. پاسخ در همین نزدیکی‌هاست.
اطراف خودمان، بخوانید!
روز چهارشنبه هفته قبل آقای روحانی در جلسه هیئت دولت با اشاره به مصوبه مورد اشاره، یعنی همان «طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از حقوق ملت ایران» که در مجلس به تصویب رسیده بود، می‌گویند؛ دولت با این مصوبه موافق نیست و آن را برای روند دیپلماتیک مضر می‌داند».
این سخن با آنچه در بیانیه گستاخانه سه کشور اروپایی آمده است چه تفاوتی دارد؟ در بیانیه اروپایی‌ها آمده است؛ «اگر ایران می‌خواهد فضایی برای دیپلماسی نگه دارد نباید این گام‌ها را عملی کند.»!.. در اظهارات آقای روحانی و بیانیه سه کشور اروپایی این دو گزاره مشترک است.
(۱) مصوبه مجلس نباید اجرا شود! و (۲) این مصوبه برای فضای دیپلماسی مناسب نیست!
در بیانیه تروئیکای اروپایی آمده است؛ «این اقدامات ایران فرصت مهم بازگشت به دیپلماسی با دولت بعدی آمریکا را به خطر می‌اندازد»! این بخش از بیانیه سه کشور اروپایی نیز با اظهارات پی درپی برخی از دولتمردان که تمامی سرنوشت کشور و از جمله -و مخصوصاً- تکلیف برجام را به ریاست جمهوری بایدن گره زده‌اند، همخوانی کامل دارد!
این درحالی است که بایدن پیشاپیش اعلام کرده است محدودیت صنعت موشکی و پیشگیری از حضور ایران در منطقه، شرط بازگشت وی به برجام - بخوانید جسد متعفن برجام- است! یعنی دقیقاً همان شروطی که ترامپ با تکیه بر آن از برجام خارج شد!
با توجه به موارد یاد شده که فقط اندکی از بسیارهاست، آیا می‌توان انتظار داشت که تروئیکای اروپایی با وقاحت و گستاخی تمام به دولت کشورمان دستور ندهد؟! و آیا جای این سؤال از آقای رئیس‌جمهور نیست چرا با مصوبه‌ای که می‌تواند به زورگویی آمریکا و اروپا خاتمه داده و زمینه را برای لغو تحریم‌ها فراهم آورد، مخالفت می‌کنند؟!
۴- و در خاتمه، این چند بیت از قصیده معروف ناصر خسرو قبادیانی می‌تواند وصف‌الحال باشد؛
روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست
و اندر طلب طعمه پر و بال بیاراست
بر راستی بال نظر کرده و می‌گفت؛
امروز همه جای جهان زیر پر ماست
بر اوج چو پرواز کنم از نظر تیز
می‌بینم اگر ذره‌ای اندر کف دریاست
... تا آنجا که ناگهان تیری از چله کمانی به سویش رها می‌شود و بر بالش می‌نشیند و چون در آن می‌نگرد
پَر خویش در آن می‌بیند و ...
گفتا: عجبا، این که ز چوب است و ز آهن
این تیزی و تندی و پریدن زکجا خاست!؟
چون نیک نگه کرد پر خویش بر آن دید
گفتا: ز که نالیم که از ماست که بر ماست!
۱- در سیاست خارجی کشورمان چه اتفاقی افتاده است که دولت‌های فرانسه و انگلیس و آلمان را به نقطه‌ای از گستاخی رسانده است که به دولت دستور می‌دهند مصوبه مجلس را اجرا نکند؟!
۲- نگاهی هرچند گذرا به مصوبه مجلس به وضوح نشان می‌دهد که صفر تا صد آن در این گزاره خلاصه می‌شود که اگر کشورهای اروپایی به عدم انجام تعهدات برجامی خود ادامه بدهند (که تاکنون داده‌اند)، جمهوری اسلامی ایران نیز از انجام تعهدات خود که تاکنون به صورت یکجانبه اجرا می‌کرده است، خودداری خواهد کرد.
این ابتدایی‌ترین حق قانونی کشورمان است و راهی کارساز و گره‌گشا برای گشایش اقتصادی و لغو تحریم‌هاست و سؤال این است که تروئیکای اروپایی بر چه اساسی به خود حق می‌دهد از ایران بخواهد به وادادگی کنونی در مقابل آمریکا و متحدانش ادامه بدهد و دَم بر نیاورد؟! مگر ایران مستعمره آنهاست که به‌عنوان یک کشور مستعمره به آن می‌نگرند و تا آنجا پیش می‌روند که رسماً بیانیه داده و از دولت می‌خواهند مصوبه مجلس را اجرا نکند؟!
۳- پاسخ این پرسش‌ها را در آن سوی آبها و در ماورای مرزها جست‌وجو نکنید. پاسخ در همین نزدیکی‌هاست.
اطراف خودمان، بخوانید!
روز چهارشنبه هفته قبل آقای روحانی در جلسه هیئت دولت با اشاره به مصوبه مورد اشاره، یعنی همان «طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از حقوق ملت ایران» که در مجلس به تصویب رسیده بود، می‌گویند؛ دولت با این مصوبه موافق نیست و آن را برای روند دیپلماتیک مضر می‌داند».
این سخن با آنچه در بیانیه گستاخانه سه کشور اروپایی آمده است چه تفاوتی دارد؟ در بیانیه اروپایی‌ها آمده است؛ «اگر ایران می‌خواهد فضایی برای دیپلماسی نگه دارد نباید این گام‌ها را عملی کند.»!.. در اظهارات آقای روحانی و بیانیه سه کشور اروپایی این دو گزاره مشترک است.
(۱) مصوبه مجلس نباید اجرا شود! و (۲) این مصوبه برای فضای دیپلماسی مناسب نیست!
در بیانیه تروئیکای اروپایی آمده است؛ «این اقدامات ایران فرصت مهم بازگشت به دیپلماسی با دولت بعدی آمریکا را به خطر می‌اندازد»! این بخش از بیانیه سه کشور اروپایی نیز با اظهارات پی درپی برخی از دولتمردان که تمامی سرنوشت کشور و از جمله -و مخصوصاً- تکلیف برجام را به ریاست جمهوری بایدن گره زده‌اند، همخوانی کامل دارد!
این درحالی است که بایدن پیشاپیش اعلام کرده است محدودیت صنعت موشکی و پیشگیری از حضور ایران در منطقه، شرط بازگشت وی به برجام - بخوانید جسد متعفن برجام- است! یعنی دقیقاً همان شروطی که ترامپ با تکیه بر آن از برجام خارج شد!
با توجه به موارد یاد شده که فقط اندکی از بسیارهاست، آیا می‌توان انتظار داشت که تروئیکای اروپایی با وقاحت و گستاخی تمام به دولت کشورمان دستور ندهد؟! و آیا جای این سؤال از آقای رئیس‌جمهور نیست چرا با مصوبه‌ای که می‌تواند به زورگویی آمریکا و اروپا خاتمه داده و زمینه را برای لغو تحریم‌ها فراهم آورد، مخالفت می‌کنند؟!
۴- و در خاتمه، این چند بیت از قصیده معروف ناصر خسرو قبادیانی می‌تواند وصف‌الحال باشد؛
روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست
و اندر طلب طعمه پر و بال بیاراست
بر راستی بال نظر کرده و می‌گفت؛
امروز همه جای جهان زیر پر ماست
بر اوج چو پرواز کنم از نظر تیز
می‌بینم اگر ذره‌ای اندر کف دریاست
... تا آنجا که ناگهان تیری از چله کمانی به سویش رها می‌شود و بر بالش می‌نشیند و چون در آن می‌نگرد
پَر خویش در آن می‌بیند و ...
گفتا: عجبا، این که ز چوب است و ز آهن
این تیزی و تندی و پریدن زکجا خاست!؟
چون نیک نگه کرد پر خویش بر آن دید
گفتا: ز که نالیم که از ماست که بر ماست!
